Juichend maar vooral vol verbazing, omdat ik een andere kleur confetti had verwacht.. vloog ik in Mau z'n armen

21 februari 2020

Niet wetende dat we 3 weken later in een COVID-19 lockdown zouden zitten en dit de laatste echo zou zijn waar we samen heen konden, hadden wij op vrijdag 21 februari 2020 de geslachtsbepalende echo van onze baby.

De afspraak was om 09u30 en mijn moeder ging ook mee. Mau had een werk afspraak staan die hij in de eerste instantie niet kon verzetten en omdat mijn moeder niet wilde dat ik alleen zou gaan, bood zij aan om met mij mee te gaan.

Uiteindelijk ging Mau z'n afspraak niet door dus kon hij wel mee. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.. toen nog wel.

Spannend.. wat zal het worden. We hadden die avond een klein gezelschap uitgenodigd om 'de ballon' mee kapot te prikken en de onthulling te doen. Ik was er heilig van overtuigd dat er in mijn buik een kleine meid aan het groeien was.

Mau dacht een jongen, maar zou een meisje toch ook wel heul erg leuk vinden.

Ik was 14+1 weken zwanger op het moment van de echo en ons kleine wondertje was vrolijk door mijn buik aan het banjeren. We keken en genoten er alle drie van.

Op het moment dat de echoscopiste naar het geslacht ging kijken deden we alle drie onze ogen dicht.. dachten ze.Ik deed mijn ogen na 1 seconden weer open en probeerde zo snel mogelijk te screenen en iets van een glimp op te kunnen vangen. 

Nog 1 seconden later zei de echoscopiste dat we onze ogen weer open mochten doen en begon te lachen omdat ze de verbazing op mijn gezicht zag.Ze maakte mijn buik schoon, liep naar haar bureau en schreef iets op een briefje. Dat briefje deed ze in een envelop en ja hoor.. het wachten kon beginnen. 

Pas rond 20u00 die avond zouden we visite krijgen en niet lang daarna de ballon kapot prikken.. Man man man, dat duurt nog een heeeeele dag!Mau is gaan werken, mam ging naar huis en ik ging gezellig brunchen met een vriendinnetje. Daarna nog wat kleine dingetjes voor de baby gekocht. Ik was er nog steeds heilig van overtuigd dat het een meisje ging worden, maar tot ik het zeker wist.. kocht ik toch maar neutrale dingen.

Ik had de envelop aan Mau meegegeven, zijn laatste klant zou de ballon voor ons vullen. Zij wist dus al even of we een zoon of een dochter zouden krijgen. Ik deed wat boodschappen en begon rond 16u00 het huis te versieren en de tafel te dekken. Lekker gekookt en oh.. daar kwam Mau..

Hij parkeerde zijn auto voor het huis, haalde een joekel van een ballon uit de auto en banjerde naar binnen. Vol spanning en ongeloof keek ik hem aan.. het antwoord zit daarin!

Het antwoord wat helemaal niet belangrijk is, want gezondheid boven alles.. Maar toch, het antwoord wat zo spannend en toch weer wel belangrijk is, zat in die ballon.

We aten samen, hingen de ballon op en keken er samen vol verwachting naar. Binnen een uur zouden we het weten..

Nog voor 20u00 was zo goed als iedereen bij ons. Je leest het goed.. zo goed als. Mijn schoonouders waren er nog niet. Zo zenuwachtig en ongeduldig als ik was.. liep ik door het huis te dartelen. Had ik iedereen voorzien van drinken en stond er genoeg lekkers op tafel.

De seconden leken wel minuten en de minuten leken wel een kwartier.. of langer. Enfin, om 20u15 kwamen m'n schoonouders aangewaaid. Hup hup, naar binnen. Iedereen even gedag zeggen, drinken voorgeschoteld krijgen en dan konden we nu ein-de-lijk die ballon doorprikken!!

Ondertussen had ik al m'n vriendinnen als sinds 20u01 op de app, die wilde natuurlijk ook weten hoe of wat.

Iedereen thuis mocht een roze of een blauwe smartie pakken. De verdeling was exact 50/50.. Zo hadden m'n vader, Mau en ik een roze smartie gepakt.. Ondanks het feit dat Mau z'n gevoel uit ging naar een jongen, pakte hij tóch een roze smartie.

Mijn moeder en beide schoonzussen pakte vól overtuiging een blauwe smartie.Totaal op niks gebaseerd maakte iedereen op dat moment een keus.

Nou.. Daar gingen we dan. Mau en ik stonden onder de ballon. De kindjes van m'n broer kwamen erbij staan en we telde met z'n alle af: 3.. 2..... 1.... KNAL!

Blauwe confetti.. BLAUW? BLAUWE CONFETTI? Juichend maar vooral vol verbazing, omdat ik roze confetti had verwacht.. vloog ik in Mau z'n armen en fluisterde ik 'we krijgen een zoon' in zijn oor en ik voelde de tranen branden achter m'n ogen.

Een zoon, zo speciaal. Mijn allerliefste, nu al.