5 jaar geleden
Jong moeder worden
en de vooroordelen hiervan
Voor hedendaagse begrippen was ik vrij jong zwanger, ik was namelijk 22 toen ik (bewust) zwanger raakte. We woonden samen, de basis was goed en we waren er klaar voor. Waarom niet? Hoewel we toentertijd pas 1 jaar samen waren, was voor ons duidelijk dat het goed zat en zo begon onze reis.
Ik stopte met mijn pil en na drie maanden was ik zwanger, toevallig tegelijkertijd met meerder vriendinnetjes, zo leuk! De eerste maanden waren onwijs spannend, het kindje in mijn buik was nog ons geheimpje en het voelde zo goed. Rond de 10 weken hebben wij het onze ouders verteld. We hadden een koffertje gemaakt en hierin een rompertje gedaan, een boekje en een speen. Een logeerkoffertje. De reacties waren zo leuk! Ook mijn zussen vonden het geweldig om tante te worden. Gelijk al trots!
Binnen de familie zat het goed, maar er kwamen van buitenaf ook veel vooroordelen en vragen. "Was het een ongelukje of was het gepland?" Overigens, hoe brutaal ik de vraag stiekem vond, was ik blij als mensen het direct vroegen. Dan kon je in ieder geval er een antwoord op geven, hoewel ik daardoor ook altijd het gevoel had dat ik ons moest verdediging en zo overtuigend mogelijk moest zijn. Op een één of andere manier voelde het altijd alsof mensen het niet geloofden. Ook kreeg ik de opmerking: "Ja ik begrijp wel dat je het wilt houden.". Euh… het was een bewuste keuze..
Toen het uiteindelijk niet zo lekker ging met Senn, we hebben gewoon echt de vuurdoop gehad, kregen we vaker te horen: "Had het niet verstandiger geweest om te wachten?" Iets waarmee je precies niet kunt. Senn was zo gewenst, het ging niet goed, maar dit zou 10 jaar later ook zo geweest zijn. Net zo zwaar, net zo vermoeiend. En tuurlijk ik was jong (Peter 28, dat was blijkbaar wel oké), maar dit maakte mij echt geen slechtere moeder. Toch moesten we continu vechten omdat we jonge ouders waren, hierdoor werden we soms bestempeld als onwetend ofzo.. Ik weet het niet, maar knap lastig was het wel.
We stonden en staan 100% achter de keuze om jong papa en mama te worden. Het is zo leuk!
Ben jij jong vader of moeder geworden?
Liefs, Erin
Jeltje86
Wij waren beiden 21 toen we elkaar leerden kennen, 22 toen we trouwden en 23 toen onze oudste werd geboren. Zijn nu (bijna) 33 met de 4de op komst. Voor ons is het achteraf gezien wel heel snel gegaan, echt tijd gehad om elkaar ècht van haver tot gort te leren kennen hebben we niet gehad. Samen een huishouden opzetten terwijl je al snel zwanger bent en een huis gaat kopen, is best lastig. Zeker als je beiden nog niet op jezelf gewoond hebt, en manlief vrij weinig van huishouden heeft mee gekregen. We zijn super blij met de kinderen! Maar een jaartje later 'beginnen' was misschien beter geweest ?. Heb van m'n omgeving geen commentaar gehad. Mijn ouders waren ook jong toen de eerste kwam (22). En in beide families werden op dat moment baby's geboren, dus neefjes en nichtjes redelijk kort op elkaar. Wel gezellig ?
Anoniem
Heel herkenbaar! Ik was 23 toen ik bewust zwanger werd. Mensen hebben zo snel een oordeel.. op het begin had ik het idee dat ik me moest verdedigen en ging ik uitleggen dat we het allemaal goed voor elkaar hadden.. koophuis, leuke baan etc, maar later dacht ik.. ach laat ze maar denken ?
Boysmama
Ik ben 26 en net mama geworden van onze 4e zoon. Onze eerste werd geboren toen ik net 18 was. Dus stond bij ons niet helemaal in de planning ;) maar ik heb echt een hekel aan het woord ‘ongelukje’. Mijn oudste is ons gelukje!❤️ Als hij er niet was geweest, waren de andere boys er waarschijnlijk nu ook nog niet geweest?
Mar one
Zoooo herkenbaar..!!