Jolijne's verhaal - deel 1

'Mama! Mam! Maaaaama!' 'Ik ben bijna klaar Amber, ga maar alvast je laarzen aantrekken.' Het is de tweede keer in mijn leven dat ik met bevende handen op het toilet zit in afwachting van een zenuwslopende uitslag. Mijn peuter van drieënhalf heeft geen weet van wat er zich afspeelt achter de deur die normaliter open staat. 'Jij moet mij helpen mama.' 'Dat kan je zelf Amber, ik kom zo.' Ze toont haar ongenoegen door net zo lang op de deur te bonken tot ik open doe. 'Nu ophouden! Schiet op, laarzen aan!' 'Maar ik wil bij jou.' Zegt ze met een pruillip die haast op haar knieën hangt, waardoor ik de deur verder open duw. Haar oog valt meteen op het vreemde voorwerp in de ruimte waardoor ze het direct probeert te grijpen. 'Nee Amber, dat is van mama.' Snel pak ik het op en stop het in mijn broekzak. Voordat Amber verder vragen gaat stellen ga ik op zoek naar haar laarzen, haar jas en haar tas. Het is een werkdag en voordat ik überhaupt op mijn werkplek ben hebben we nog de stop bij de kinderopvang waar Amber met plezier naartoe gaat.

Op de weg naar de opvang toe voel ik de test in mijn lies prikken. Ik had hem al lang moeten bekijken maar durven doe ik het niet. Ik wil wachten tot Amber niet in mijn buurt is, dat is als ik weer in de auto stap om naar mijn werk te gaan. Ik ga zitten, sluit mijn ogen en zucht heel hard. Het is positief. Ik ben weer zwanger. Met een glimlach van oor tot oor kijk ik naar Amber die voor het raam staat te zwaaien. Ik zwaai vrolijk terug als ik tegelijkertijd mijn man bel.

'Hey lieverd, ik wilde je net bellen.' De stem van mijn grote liefde klinkt door heel de auto. 'Hey, je maakt me nieuwsgierig? Jij belt niet zomaar.' 'Nee Jo, jij eerst. Ik heb geleerd dat ik niet voor mijn beurt mag praten.' Ik hoor nog net zijn plagerige glimlach niet en besluit net zo geheimzinnig te werk te gaan als hem. 'Hmmm...... Laat maar, ik bewaar het wel. Oh, even iets anders. Haal jij Amber op? Ik heb mijn laatste afspraak om vier uur.' 'Kom je daarna direct naar huis? Dan kook ik als jij op de weg terug een fles wijn haalt.' 'Oh, we hebben iets te vieren?' 'Klopt, maar ik moet ophangen. Vergadering. Werkse lieverd, tot vanavond.' Zo snel als Stefan opnam, zo snel hangt hij ook weer op. Voor dit keer maakt het niet uit, ik ben weer zwanger en dat gegeven maakt mij blij.

Toen ik er achter kwam dat ik zwanger was van Amber kon ik niet zeggen dat ik blij was. Stefan en ik woonden net samen in ons aangekochte huis. Een fikse hypotheek die wij best konden betalen met z'n tweeën, maar vlak voordat we wisten dat ik zwanger was verloor Stefan zijn baan. Ik werkte op oproepbasis dus financiële zekerheid was er niet. We aten ons laatste beetje spaargeld op, kwamen in het rood te staan en er was een baby op komst. We solliciteerden ons suf maar met resultaat. Stefan kon aan de slag en ik mocht na mijn zwangerschapsverlof ook beginnen bij mijn huidige werkgever, beide fulltime. Gevoelsmatig was dit voor mij als nieuwbakken moeder verschrikkelijk, maar noodzakelijk was het wel. Na tweeënhalf jaar waren we uit de schulden en verloor Stefan wederom zijn baan. Ik ben altijd nog fulltime aan het werk en Stefan inmiddels 28 uur.

Als ik aan het einde van mijn werkdag de auto weer instap kijk ik op mijn telefoon. 'Vergeet de wijn niet. Kus' Ik rij naar de dichtstbijzijnde winkel en haal er twee flessen. Als ik thuis kom komt de geur van het avondeten mij tegemoet. 'Wat eten we?' 'Aardappels, groente en vlees. Heb je de wijn voor later?' 'Ligt nog in de auto, ik pak het wel als Amber op bed ligt.'

Na het avondeten volgt ons vaste ritueel om Amber in bed te krijgen. Douchen, pyjama, tanden poetsen, verhaaltje en heel veel knuffelen. Als ik beneden kom zijn de lichten gedimd en de kaarsjes aan. 'Haal je de wijn uit de auto? Dan pak ik de glazen.' Zegt hij terwijl hij mij zijn lieve glimlach toewerpt. Ik knik en vertrek naar de auto. Als ik beide flessen in handen heb stel ik mij zijn reactie voor als hij ziet dat een van de twee alcoholvrij is. Als ik weer binnen kom zie ik Stefan haast in zijn telefoon zitten waardoor hij mij niet opmerkt. 'Interessant bericht?' Van schrik drukt hij op de home knop en legt hem weg. Ik zie zelfs in dit zachte licht hoe er een kleur op zijn wangen verschijnt. 'Oh, uh.. was van Tim.' Met een scheef oog kijk ik hem aan en overhandig hem de flessen. 'Schenk jij in? De linker is voor mij.' Mijn hart bonst in afwachting als ik zie dat hij de etiketten vergelijkt. Het kwartje valt niet meteen maar als hij mij aankijkt dringt het tot hem door. 'Oh? Ben je misschien... zwanger?' Ik knik en een glimlach verschijnt op zijn gezicht. Hij knuffelt me en is oprecht blij. 'Nu jij Stef. Wat is jouw nieuws?' 'Die interne vacature waar ik laatst op gesolliciteerd had? Het is me gelukt.' 'Echt? Dat is fantastisch! Dan kan ik minder gaan werken. Lijkt me zo fijn om er meer te kunnen zijn voor Amber en onze toekomstige baby.' Stefan gaat met zijn hand door zijn haren en kijkt mij bedenkelijk aan. 'Sorry Jo, het blijft eerst 28 uur.' 'Oh... nou ja, we hebben in ieder geval een inkomen.' Stefan schenkt onze glazen in. 'Proost.'