Ivf/Icsi poging nr 2 (blog 9)

Na 2 maanden rust zijn we wel weer genoeg opgeknapt voor een nieuwe poging. We bellen Maastricht en maken meteen een afspraak. na een paar dagen kunnen we al terecht in Maastricht. Natuurlijk begin ik ook deze poging met de pil, 3 weken lang slik ik deze, aansluitend begin ik met de decapeptyl, en na 2 weken de puregon erbij. Alles ziet er goed uit, alleen heb ik nu minder follikels als bij de eerste poging, maar dit was helemaal niet zo erg.

Als de dag van de punctie is ben ik toch wel gespannen, ik weet nu precies wat er komen gaat én hoe het voelt. Ik ben echt heel erg gespannen als ik naar binnen mag. het aanprikken van de follikels is net zo pijnlijk als de eerste keer. als we klaar zijn en ik weer terug op mijn kamertje ben komt alle spanning eruit. Zo gauw alle verpleegsters weg zijn, zet ik het toch op een huilen. Mijn vriend probeert me te troosten, maar ik kan niet stoppen. Dan moet hij zijn klusje nog gaan klaren en als hij terug is ben ik ook weer wat rustiger. na een klein uurtje mogen we weer naar huis. 

Thuis laat ik me lekker vertroetelen door mijn vriend. Nu moeten we weer wachten op dat ene telefoontje, is er bevruchtiging.... 2 dagen later krijgen we bericht. Ja, we hebben bevruchte eicellen. Een ding weet ik in ieder geval zeker, ik wil er maar 1 terugeplaatst hebben. En ik hoop van harte dat hij zich niet meer deelt (nu komt het maar zelden voor dat het zich nogmaals deelt, dus de kans is echt erg klein, maar toch ben ik hier bang voor).

De dag erna gaan we naar Maastricht met jawel, een halve liter water. Als we aankomen mag ik meteen gaan liggen. daarna ben ik blij dat ik eindelijk mag gaan plassen. Met 1 bevruchte eicel in the pocket gaan we weer naar huis. Nu beginnen de vervelende wachtweken weer. En dan begin Augustus (2009) is het zover, we mogen gaan testen, en Yesss!! hij is positief.

We zijn weer zwanger!!! Joepie.. S'middags bel ik Maastricht op met het geweldige nieuws. Meteen maken we een afspraak voor de eerste echo, deze is op 27 Augustus, mijn verjaardag. Wat zal dat een mooi verjaardagscadeau zijn.

Na 1 week krijgen we vakantie, en gaan we lekker genieten van het zonnige weer. Ook gaan we nog een weekje weg, mijn ouders hebben een huisje gehuurd in Wanneperveen en wij gaan er een aantal dagen naartoe. Daar hebben we een paar heerlijke dagen. Ik voel me ook top.

1 dag voor mijn verjaardag gaan we weer naar huis, morgen is het zover!! Ik merk dat ik het toch wel erg spannend vind.

S'morgens vrieg vertrekken we naar Maastricht, den zijn vrijwel meteen aan de beurt. Op de echo is een mooi hartje te zien en pfffff het is er gelukkig maar eentje. Ooh wat ben ik opgelucht. Wat een geweldig verjaardagscadeau. s'Middags vertel ik dan ook iedereen het goede nieuws.

Vanaf nu heb ik elke 2 weken een echo in ons eigen ziekenhuis, hier heb ik zelf om gevraagd, daar ik toch wel erg bang ben, dat het weer mis gaat . De gyn. begrijpt me helemaal. wat geweldig om elke 2 weken je kleintje te mogen bewonderen.

Als ik de 14 weken nader ben ik erg gespannen, de angst dat het weer misgaat. Maar nu verloopt alles voorspoedig. We willen heel graag het geslacht weten van ons kindje, volgens onze gyn kunnen we dit met 18 weken wel zien. We krijgen een jongen, en hier ben ik echt superblij mee. Samen beginnen we nu ook een mooie naam uit te zoeken, hier zijn we zo klaar mee. Eigenlijk heb ik de naam al jaren in mijn hoofd, gelukkig zijn we het meteen eens.

Op de 20 weken echo ziet ook alles er super uit! (deze hebben we wel in Maastricht, omdat we via IVF/ICSI zwanger zijn geworden. 

Als ik dan eindelijk 26 weken zwanger ben kan ik gaan genieten, stel dat er nu iets gebeurt dan is hij waarschijnlijk wel levensvatbaar. Ik probeer er nu ook echt van te genieten. Nog maar 14 weken te gaan..

Aan het begin van onze zwangerschap hebben mijn vriend en ik besloten om te gaan trouwen. Eigenlijk hadden wij niet die behoefte, maar alles is in een klap geregeld voor onze zoon én we hebben dan allemaal dezelfde achternaam.

Op 1 maart 2010 is het dan zover, wij gaan trouwen. Ik ben dan 34 weken zwanger. We hebben geen grote bruiloft, maar hebben besloten het alleen met de familie te vieren. We zijn smorgens getrouwd met alleen onze ouders erbij en s'middag hebben we koffie en vlaai bij ons thuis. Om 5 uur gaan we met z'n allen uiteten. Het is een geweldige dag geworden, maar ben ook blij dat ik s'avonds weer thuis ben. Dan merk je wel dat je hoogzwanger bent. Ook heb ik vanaf deze dag zwangerschapsverlof. De laatste 6 weken met z'n tweeen. 

In mijn volgende blog lezen jullie alles over de bevalling.