IUI deel 2 en 3

Hoii lieve lezers, 

Ons verhaal gaat nog eventjes door. Zoals jullie weten ging m'n vorige post over onze eerste IUI behandeling. Dat liep niet meteen vlot, we hadden super veel stress en dan kregen we nog de verkeerde info. Het is dus waarschijnlijk niet zo verwonderlijk als ik jullie vertel dat ik een kleine 2 weken na de behandeling alweer ongesteld werd. Wel ik vond het ook niet vreemd dat dit niet gelukt was. Ergens zat het in m'n hoofd dat we enkel met IVF zwanger konden geraken, maar ik gaf de moed niet op.

Op m'n werk in het ziekenhuis was ik ondertussen al van discipline veranderd zodat ik niet meer met de schadelijke röntgenstralen in contact hoefde te komen. Hiernaast was ik nog met een heel nieuw avontuur gestart: m'n eigen bedrijf. Nu ik hier achteraf op terugkijk denk ik dat ik me zo in het werk stortte om niet teveel na te moeten denken. Wanneer ik na het werk weer thuis kwam was ik meestal alleen. Alleen met onze honden, m'n man werkt namelijk altijd met de late. Dus zo'n eigen bedrijf dat ik van thuis uit kon doen leek me wel een goed idee.

Maarja, vandaag wil ik even de tweede en de derde inseminatie met jullie delen. Aangezien deze twee heel gelijkaardig waren. 

Op de dag dat ik terug ongesteld werd belde ik naar het universitair ziekenhuis om een nieuw IUI traject te starten. Ze deelden me mee dat ik op dag 12 moest langskomen voor een bloedname en een echo. Zo gezegd zo gedaan.

'S morgens vroeg vertrok ik in m'n eentje naar het ziekenhuis. Snel snel snel want nadien moest ik terug gaan werken. Ik kwam in de wachtkamer en er zat niet veel volk te wachten, oef een gelukje!! M'n bloed werd getrokken door een super lieve vroedvrouw en ik mocht nog even wachten op de dokter. Toen mijn naam werd afgeroepen bleek het vandaag een mannelijke arts te zijn. Ik voelde me hier niet zo comfortabel bij maar ik kan nog steeds niet benoemen waarom niet.

Ik mocht plaatsnemen in de gynaecologische stoel en hij ging de echo maken. Wat er precies allemaal gezegd werd weet ik niet meer maar ik herinner me nog wel dat hij op een niet-zo-vriendelijke manier zei dat ik wel heel bleek was aan m'n benen. Tja ik kan er ook niet aan doen, dat is een familietrekje. Hij maakte de echo en nadien was het de bespreking. Ook toen gaf hij nogal vreemde commentaar en het enige wat ik dacht was 'had ik m'n man maar meegenomen, dan zou hij misschien wat meer respect getoond hebben.'

Achja gelukkig heb ik deze arts maar 1x moeten ontmoeten. De dagen nadien werd mijn eisprong opgevolgd en werd er bevraagd of ik Pregnyl in huis had. Natuurlijk had ik dit nog liggen want de eerste IUI had ik een natuurlijke eisprong. Dan kwam weer het telefoontje: vanavond pregnyl spuiten en dan kom je morgen voor de inseminatie. 

Hmm, pregnyl spuiten.... Ik ben geen fan van spuiten..... Gelukkig heb ik super lieve collega's die ik na onze uren mag lastig vallen om me een spuitje te geven 🙈 ze spoot me in en de dag nadien gingen we voor onze tweede poging. Deze keer waren we beter voorbereid dus m'n man ging het staaltje geven, dan gingen we nog snel een snackje en drankje halen en dan gingen we voor onze inseminatie. Deze keer ging ik na de inseminatie niet werken, we gingen lekker naar huis zodat ik kon rusten en m'n man ging koken. Heerlijk toch zo'n dagje.

Opnieuw werd ik ongesteld. Opnieuw moesten we de draaimolen van bloednames, echo's, stress enzo passeren. Het voordeel van dit traject is dat de mensen niet meer durven vragen of je ondertussen al zwanger bent. Ook reageerden ze niet meer toen ik vertelde dat ik ongesteld was. Dit nam toch een deeltje stress weg.

De derde inseminatie was pijnlijker dan de andere 2. Ik voelde me meer gespannen en de krampachtige pijn in mijn buik leek niet weg te trekken. Mijn man grapte nog dat dit misschien betekende dat het deze wel gelukt was. Toch geloofde ik er niet in. Nog steeds niet. Ondertussen waren we al een half jaar bezig met fertiliteit en we hadden nog geen positief resultaat gehad. Ook deze keer niet. We moesten dus nog eens een babbeltje met elkaar maken. 

Ik vertelde mijn man dat ik mijn best had gedaan. We leefden al een heel stuk gezonder en we hadden al 3 inseminaties geprobeerd. Voor mij was het nu tijd om over te stappen op IVF. En eindelijk was hij het met me eens. Dus we maakten een afspraak bij de arts om de inseminaties te bespreken.

Volgende keer neem ik jullie mee naar dit bezoekje.

Fijne zondag nog!! ❤