In Vitro Fertilisatie = IVF.

Hey lieve lezers,

Vandaag neem ik jullie mee naar ons IVF verhaal. Het is juli 2019 en ik werd opnieuw ongesteld. Op de eerste dag van m'n maandstonden moest ik terug beginnen met de pil te pakken. Ik had tegen de fertiliteitsarts gezegd dat ik geen nieuw voorschrift nodig had omdat ik nog wel een stripje had liggen. Niet dus... gelukkig werk ik samen met geweldige artsen die me dus wel een voorschrift wilden geven 🙂. Het starten van de pil vond ik niet erg, deze pakte ik namelijk al jaren. Naast de pil moest ik ook beginnen met een neusspray. Vol goede moed nam ik 's avonds de pil en de neusspray. Kort nadat ik de neusspray gebruikt had begon ik plots heel fel te huilen, zomaar, zonder reden... Bah dat vond ik maar eng. Ik voelde me een aansteller maar had er helemaal geen controle over.

Na enkele dagen moest ik opnieuw op controle in het ziekenhuis voor een bloedname en een echo. Die avond moest ik mijn eerste spuitje zetten. Een onderhuidse inspuiting in de buik. Heel gemakkelijk om dit bij iemand anders te doen, maar wanneer je het bij jezelf moet doen (zeker wanneer je bang bent van spuiten) is dit gemakkelijker gezegd dan gedaan. De voorbereiding was gemakkelijk, ik heb al honderden spuiten klaargemaakt. Maar dan...

Ik ging in een gemakkelijke houding in de zetel zitten, zodat ik een goede huidplooi kon maken. So far so good. Ik ademde diep in, bracht mijn hand naar boven, twijfelde, bracht m'n hand weer naar beneden en stopte. Nog voor het naaldje tegen mijn huid kwam stopte ik al. Stiekem durfde ik mezelf niet te prikken. Ik wachtte en wachtte en wachtte. Mijn man zei dat hij mij wel wilde prikken, maar dat wilde ik helemaal niet. 'Oké, hier ga ik dan' dacht ik. Ik zette het naaldje tegen m'n huid en duwde dit langzaam doorheen m'n huid. Man dat deed pijn!! Wanneer je snel prikt doet het minder pijn maar dat lukte bij mij dus niet. Het inspuiten zelf was geen probleem. Toen ik het spuitje weer moest verwijderen deed ik dit weer veel te traag waardoor het opnieuw best pijnlijk was.

Oef, 1 gedaan, nog een aantal te gaan. Ik ging ervan uit dat het wel gemakkelijker zou worden om mezelf in te spuiten, maar niets was minder waar. Iedere avond zat ik daar, in de zetel, te twijfelen of ik wel zou durven en uiteindelijk heel traag het spuitje in mijn huid te duwen. Dat was absoluut niet fijn maar het was voor het goede doel. 

We maken even een sprongetje naar 3 augustus 2019. Vlak voor we met de IVF medicatie begonnen had ik besloten dat ik een tattoi wilde, een underboob tattoo. Deze zou vandaag geplaatst worden. De tattoo artist schatte dat hij zo'n 3 uur werk zou hebben. Hij ging er dan ook van uit dat ik de tattoo in 2 keer ging laten zetten. Het was namelijk mijn allereerste tattoo en het is best een pittige plek. Vol spanning ging ik er naartoe. Het was echt een super toffe kerel. We babbelden over ons traject en over borstvoeding en noem maar op. De eerste uren gingen heel vlot maar na een uur of 3 wilde ik even een pauze om wat te drinken en te snacken, even op krachten komen. Hij vertelde me dat hij gerust wilde stoppen wanneer ik dit wilde en ik steeds een 2de afspraak kon maken. Dat wilde ik natuurlijk niet. Stel dat ik van de eerste keer al zwanger zou zijn, en dan nog borstvoeding, dan zou ik jaren met een onafgewerkte tattoo rondlopen. Nee, we gaan door.

Uiteindelijk zijn we bijna 5 uur bezig geweest, ik was aan het rillen van vermoeidheid, pijn en adrenaline maar wauw! Wat was ik blij met m'n meesterwerk op m'n buik. Echt prachtig!

Eenmaal terug thuis moest ik mezelf weer inspuiten. En opnieuw lukte dat niet zo vlot. Ik had net een hele hoop naaldjes in m'n vel gehad maar dit was erger.

Op 5 augustus moest ik nogmaals op controle. Er waren 9 eicellen gegroeid tot een mooie grootte. Als mijn hormonen goed stonden kon ik 1 of 2 dagen later voor m'n pick-up komen. In de namiddag kreeg ik telefoon dat ik op 6 augustus een andere spuit moest zetten stipt om 21.30u en me op 7 augustus moest aanmelden op het dagziekenhuis voor de pick-up. 

Hiermee sluit ik deze blog af en volgende keer ga ik weer verder met mijn verhaal 😘

Veel liefs!!