Ik zie een tweede streep

24 februari het is donderdag ochtend en zeg tegen mijn vriend "ik ben nu 3 dagen overtijd zou het dan toch raak zijn?" Ik pak een test en ga naar het toilet, ik plas in een schaaltje en loop weer naar de keuken. Ik lees de beschrijving en doe de test voor een paar seconden in mijn urine. Het dopje schuif ik erop en laat het op het aanrecht rusten. "3 min en dan zullen we het weten" riep ik tegen mijn vriend die op de bank zat. De 3 minuten waren nog niet voorbij en zag het tweede streepje al komen en werd steeds dikker. "Oh my god we krijgen een baby, ik ben zwanger" dat is wat ik riep. Mijn vriend stond op en keek beduusd "ben je niet blij" dat is wat ik zei, waarop mijn vriend antwoordde "jawel alleen moet het allemaal nog even bezinken" 

Toch wilde ik het zeker weten, ik moest een clearblue test met daarop zwanger en de weken. Mijn vriend en ik zijn ons gaan wassen en aankleden en als een gek naar de stad. Mijn vriend had corona op dat moment dus ging ik alleen naar de kruidvat. Gespannen liep ik de kruidvat in opzoek naar de zwangerschapstesten en snel naar de kassa. Eenmaal thuis bedacht ik me zwangerschapstesten moeten toch met ochtend urine en heb net geplast. Op 24 baby maakte ik een topic, met de vraag kan ik een clearblue test overdag ook gebruiken als je eerste zwangerschap test positief is. Al snel kreeg ik antwoordde, dat het kon want er zat al genoeg hcg in mijn urine dat die clearblue test er zeker wel op zal reageren. Ik maar wachtten tot ik weer moest plassen en voor je gevoel duurt het uren, terwijl je nu denkt dat je al vaker moest plassen dan normaal. Toen was het zover, ik voelde drang om te plassen en pakte snel weer een schaaltje en ging naar het toilet. De stick deed ik weer voor een paar seconden in mijn urine en deed de dop er weer op. Nu is het afwachten en hield ik de tijd bij. Mijn ogen bleven maar naar het scherm kijken en zag daar een zandlopertje, ineens stond er zwanger. Het was alleen nog wachten hoeveel weken en niet veel later stond er 1-2 weken. Ik riep mijn vriend erbij en omhelsde hem en kreeg toch klein beetje waterige ogen. 

Wat nu dachten we ? Ik weet niet wat we moeten doen dit is voor ons beide de eerste keer uit paniek en blijdschap belde ik een goede vriendin. Ik vertelde het nieuws dat ik zwanger was en dat ik niet goed wist wat ik moest doen. Mijn vriendin was blij voor me en raakte ook beetje geëmotioneerd. Ze gaf me als advies om de verloskundige te bellen of de huisarts want voor haar was dit immers ook nieuw, mijn vriendin heeft nog geen kinderen. Ik probeerde me moeder te bellen om te vragen of ze thuis was zodat ik er naar toe kon gaan. Mijn vader nam op en ik schrok daarvan want die moet toch werken dacht ik bij mezelf. Mijn vader vertelde dat hij onderweg naar het ziekenhuis was voor een onderzoek samen met me moeder. Ik vroeg dus "kunnen jullie even laten weten wanneer jullie weer thuis zijn want ik wil even wat vertellen" mijn vader zei gelijk al "je bent toch niet zwanger he" ik kon mijn geluk niet op en vertelde ze dat ze opa en oma worden.

In mijn volgende blog vertel ik mijn verhaal verder van zwanger zijn naar wat er daarna gebeurde.