"Ik was zwanger en twijfelde zo erg..."

Op vrijdag 24 november 2023 heb ik in de ochtend naar mijn mama gebeld om haar het nieuws te vertellen want ik kon niet meer. De stress werd mij teveel en wou echt mijn mama. 

Ik heb met haar gebeld en ze zei dat ik zo snel mogelijk naar de dokter moest gaan voor een bloedonderzoek te doen om te achterhalen hoe ver ik was. 

Wederom. Zo gezegd, zo gedaan. 

Diezelfde avond heb ik de resultaten van het bloedonderzoek nog gekregen en ik werd geschat tussen een 4 tot 5 weken ver. 

Oké ik ben dus echt zwanger? Mijn vriend zat op een roze wolk en was enorm blij. 

Ik? Ik zat in twijfel. Kan ik wel zorgen voor een baby? Kan ik wel een goede moeder zijn? Doordat ik zo hard in twijfel zat heb ik een afspraak gemaakt met de abortuskliniek Luna om een gesprek te hebben. 

Tijdens dat gesprek zijn heel veel tranen gevloeid want ik wil heel graag mama worden maar ik weet gewoon niet of ik dit wel kan, nu op deze moment. 

Hier hebben ze ook gekeken hoe ver ik was via de echo en toen bleek ik 6 weken te zijn. 

Dit was op 30 november 2023. 

Dus als ik zou kiezen om er toch niet voor te willen gaan dan moest ik toch al wel vrij snel zijn met mijn keuze. 

Ik was nog maar net op de kop 6 weken dus er was nog geen hartslagje te zien. 

Ondertussen ben ik aan het opzoeken geweest naar verschillende instanties die mij zouden kunnen helpen bij onverwachts zwanger worden en zo ben ik bij Fara terechtgekomen. 

Zij bieden hulp aan dat zeer laagdrempelig is. 

Dus iedereen kan er beroep op doen. 

Hier heb ik meerdere gesprekken gehad met een psychologe en tijdens die gesprekken zijn heel veel tranen gevloeid over mijn zorgen en de rest. 

Toen heb ik de beslissing gemaakt om toch een afspraak te maken echt bij de gynaecoloog. 

Vol stress ging ik alleen naar deze afspraak, ik wilde dit alleen doen. 

Ik wilde mijn keuze maken om wat ik wilde. Niet om wat mijn vriend wilde. Ook wou ik niet op mij laten inspreken, dus hier zat ik dan alleen. 

Bij de gynaecoloog binnen gewandeld en daar gingen die tranen terug. Eerst hebben we een kort gesprek gehad over wat mijn zorgen zijn en dan zijn we gaan kijken. 

Daar lag ik dan vol stress af te wachten wat ik te zien zou krijgen. 

Daar was mijn kindje, mijn levend wezentje dat in mij aan het groeien is. Ze liet mij het hartslagje horen en ik was opslag verliefd. 

Ik was overtuigd, hier moet ik voor gaan. Ik word mama!