Ik mocht weer gaan, maar niet voor lang

Het was weer een gewone dag. De zusters begonnen om 08:00 kwamen gezellig even kletsen de controles doen en sluiten je aan op de CTG. Ik lag ondertussen alweer 5 dagen op de afdeling maar voor mij voelde het weken. Toen de zuster mij afkoppelde van de ctg kwamen ondertussen de artsen binnen gelopen met 2 mededelingen de eerste dat ik een nieuwe buurvrouw zou krijgen en het tweede dat ik naar huis toe mocht. Ik zei naar huis?? Ja het gaat de goede kant op dus je hoeft voor ons niet te blijven, maar je moet wel weer terug komen in Nijmegen morgenvroeg voor de groei echo, dat maakte mij allemaal niks meer uit ik hoorde alleen het woordje HUIS... Toen de artsen mijn kamer hadden verlaten heb ik meteen mijn telefoon gepakt en mijn vriend gebeld ik schreeuwde het uit; IK MAG NAAR HUIS! Mijn vriend was helemaal perplex maar was ontzettend blij dat hij mijn mocht komen halen. Ondertussen is mijn buurvrouw aangekomen op mijn kamer en we raakte aan de praat het klikte ook meteen tussen ons, ze vond het erg jammer dat ik weer naar huis toe mocht. Ondertussen was mijn vriend aangekomen om mijn op te halen ik had natuurlijk al mijn spullen alweer ingepakt ik kon niet wachten om weer in de auto te stappen naar huis naar mijn eigen omgeving. Eenmaal thuis aangekomen zat mijn familie en mijn zoontje op mijn te wachten, we hebben heerlijk zitten kletsen aan tafel. We waren vroeg naar bed gegaan omdat we ons de volgende dag al vroeg moesten melden in Nijmegen voor de groei echo. De volgende dag hebben we snel wat gegeten een kopje koffie gedronken en daarna zijn we aangereden naar Nijmegen zonder te weten dat het weer zou veranderen... We waren net op tijd en werden ook meteen binnen geroepen, mocht meteen plaats nemen op het bed voor de echo. De arts vertelde dat ze de echo maakte maar dat het kon zijn dat ze niks zei omdat ze goed moest kijken, daar gingen we dan... Wat was het toch weer bijzonder om ons kindje lekker druk in mijn buik te zien, ze was lekker aan het bewegen. Ze vertelde wat ze zag en vertelde ook dat het allemaal goed was, Phoe gelukkig dacht ik alles is goed! We mochten weer plaats nemen aan de tafel bij haar en ze begon met vertellen; Jullie kindje is echt aan de kleine kant je bent 29 weken maar jullie kindje loopt 4á5 weken achter op de groei en dat is echt zorgwekkend. Ze woog inmiddels 800 gram en dat was echt zo klein dat dat echt niet kon voor mijn termijn dat ik zwanger was. Ik kreeg ook te horen dat mijn placenta niet zijn werk deed wat een placenta hoorde te doen. Ze vertelde dat ze ging overleggen met een gynaecoloog en dat ze snel weer terug zou komen. Daar zaten we dan met de echo in onze handen van ons kindje. De arts keerde terug van het gesprek en vertelde dat we een gesprek kregen met de gynaecoloog we mochten weer plaats nemen in de wachtkamer tot dat we naar binnen werden geroepen. Daar zaten we weer in de wachtkamer hand in hand en een hoop tranen. De gynaecoloog kwam ons roepen en we moesten weer plaats nemen aan tafel, hij begon te vertellen dat ze zich erg zorgen maakte over de groei van ons kindje en dat het echt niet goed was. Thuis monitoren ging het niet worden vertelde hij omdat we niet dicht bij Nijmegen woonde dus ik kreeg te horen dat het beter was dat ik weer opgenomen zou worden.... De stoel waar ik op zat verdween en ik hoorde de gynaecoloog niet meer praten die was heel ver weg op de achtergrond tot dat hij zei bent u het ermee eens mevrouw? Waarop ik eigenlijk antwoorden; Eigenlijk niet maar als jullie dat willen heb ik geen keus. 
VERVOLG KOMT;