Ik en mijn mega rijstkorrel geheim
Zo klein ben je, zo'n groot geheim en ik draag je bij me elk minuut van de dag!
Ik blijf het zwanger zijn zo iets prachtigs vinden, een klein wezentje wat groeit in mijn buik... Een geheimpje wat ik bij me draag de hele dag door, op de meest letterlijke manier. 6 weken lang was je al in mijn gezelschap, maar weten doen wij het pas 2 dagen.
Ik vind het zo kneuterig hoe ik merk dat ik erop reageer. Zo durf ik mijn buik niet meer aan te raken in het openbaar, omdat ik bang ben dat mensen het door hebben. Want "normaal" zit ik natuurlijk nooit aan mijn buik...
Zo durf ik niet meer te zeggen dat ik iets vies ruikt met de lunch ( knakworstjes bleghhh)... En durf ik niet meer dan 1 keer per 2 uur naar het toilet,
want oh jee oh jee, iemand zal maar als grapje zeggen, ben je zwanger ofzo? Waarop ik ongetwijfeld probeer cool te reageren, wat uiteraard niet lukt (hi emotionele tranen!).
Jeetje, wat is dit kleintje ontzettend welkom zeg! Nu al!
Vol onzekerheid en vol ongeduldige liefde kan ik niet wachten om ons kleintje te ontmoeten!