Icsi + eiceldonatie deel 2

Lieve Mamaplaats ,

Het begon in de zomer van 2018 dat we samen op onderzoek wilden gaan naar de beste opties om wens ouders te worden. 

We kwamen al snel op icsi + eiceldonatie . Maar vanwege de lange wachtlijsten hier in Nederland zijn we eind 2018 terecht gekomen in uz Gent.

Wij zijn allebei helemaal onderzocht. Helaas kreeg ik te horen dat ik een afwijking heb aan mijn hart. 3 kleppen op mijn aorta ipv 4. Dit hebben veel vrouwen met het syndroom van turner. Wat een domper. Nu moest ik nogmaals helemaal onderzocht worden en op en "go" wachten.

januari 2019 toch een go gekregen mits dat ik elk trimester in gent mijn hart laat onderzoeken. Goed nieuws gelukkig. 

We konden gaan beginnen met de ruildonatie . Iemand die mij /ons super dierbaar is waarvan ik de privacy niet wilt schenden heeft haar eitjes gedoneert. Dit ging niet zonder slag of stoot. Een cyste zat in de weg . Ze kreeg te veek hormonen was er behoorlijk akelig van. Ik vond dit vreselijk om te zien dat ze dit door/voor mij moest doormaken. Na 2.5 week hormonen etc. Te spuiten en veel ritjes naar gent was daar eindelijk de verlossing voor haar toen de punctie daar was. Dit was intens heftig. De morfine... de grote naald.. ze werd niet goed van de morfine dus had even moeite om haar zuurstof gehalte hoog te houden. En als ze dit nou voor zichzelf deed maar nee dit wilde ze voor ons doen. Ze gunt ons zo een gezinnetje. Hoe bijzonder is dat. Ik kan haar natuurlijk nooit niet genoeg bedanken. Ze is een heel bijzonder persoon . Mooi mens !!!

Dit was achter de rug, ze heeft er nog last van gehad. Medicijnen daarna nog moeten spuiten voor herstel. 

Na de punctie kwam de vroedvrouw naar ons om te vertellen dat onze donor ook gereed was en dat we konden beginnen. Geweldig we gaan meteen door en wisten toen weer waar we alle onderzoeken ellende verdriet voor deden. Ik kon vanaf toen aan de hormonen . Dit ging redelijk . Het was in de zomer van 2019 . We waren in Scheveningen een prachtige dag. We kregen te horen dat we 7 eitjes hadden . Uiteindelijk 4 goed bevrucht. Wij vonden dit prima , misschien kregen we dan wel 3 embryos .. oo zo veel fantasieen maar nooit dat we eind die week hoorde dat alle 4 de embryos niet gegroeid waren. Wat? Hoezo? En nu ? Verdriet .... maar al vrij snel in de herfst hadden ze weer een donor. Oke.... nu moet het wel goed gaan. Toen 9 eitjes bij de punctie 7 bevrucht. Jeetje wat een opbrengst wat goed !!! In de wolken.... nu moeten we wel zeker meerdere embryos hebben . In die week kreeg ik het telefoontje dat ze 1 embryo konden invriezen de rest was niet goed. Wat ? Maar 1 van de 7?  De vraag waarom moesten we gaan onderzoeken. Maar goed na weer wat tranen hadden we zoiets 1tje is genoeg!!! Gelukkig 1 embryo .

Ik weer aan de hormonen om mijn baarmoeder klaar te maken voor de terugplaatsing. Op een vrijdag zal het gebeuren in oktober 2019!!! Ik had wonderbaarlijk goed geslapen en zoals altijd pakte ik mijn telefoon als eerst. 9 gemiste oproepen van uz gent. Wat nee dit meen je niet. Dit is niet goed. Mijn vriend was nog even gaan werken dus die was niet thuis. Ik gent gelijk teruggebeld met een hartslag van 120. Ze zei je hoeft niet te komen . De emrbyo is niet goed ontdooit ...  toen zakte ik weg heb mijn vriend en familie dit laten weten. En we hebben gehuild. Waarom nou? Dit was een goede embryo. Alle hoop weggevaagd dat het goed zou komen.

Ze kwamen met de reden dat het zeer waarschijnlijk aan mijn vriend zijn zwemmertjes zou liggen. Veel onbegrip omdat dit veel eerder uitgebreid getest kon worden. En ik kon alleen maar denken drek zijn we 2 kneusjes bij elkaar . Dan is heel het verhaal afgeschreven!!! 

Gelukkig na een spannende week voor de uitslag van zijn dna fragmentatie test bleek dat zijn zwemmertjes prima waren. Dit was een gerust stelling. Mijn gevoel dat uz gent een fout had gemaakt of slechte eicellen hadden geleverd bleef groeien. 

Na wat gesprekken verder kwamen we in december 2019 na overstap van arts terug op een verse terugplaatsing dus niet invriezen. Prima ... wij wachten . Helaas hadden ze even een stop van donoren dus begin 2020 hadden ze niets. Ze hadden in maart een donor en die zou in april doneren. Ik vroeg half maart nog of het zou doorgaan maar ik kreeg als antwoord jazeker. Helaas kreeg ik toen ook nog een slechte bloed uitslag van mijn lever. Ik moest daarom een echo laten maken. De uitslag van de echo 2 dagen later was: je hebt of een fnh lever of een lever adenoom.... een goedaardige tumor. Helaas groeit een van de 2 wel met hormonen. Daar ging mijn wens om ooit ouder te worden. Angstig wat er nu in mijn lichaam afspeelde zag ik mijzelf geler worden. En als mijn vriend een arm om mijn heen deed . Dan zei ik au daar zit die lever pas op. Ik moest een mri  om uit te sluiten wat het was. Maar dat duurt maanden en zou ik mijn donor mis lopen. Ik alle zeilen bijgezet diezelfde week een mri geregeld. Dit was een slopende week. Eenmaal nadat ik 1.5 uur onder de mri heb gelegen dacht ik dat ze iets vreselijks hadden gevonden. Maar niets was minder waar. Alles zag er perfect uit. Milt , nieren en lever . Degene die mij de uitslag van die echo had gegeven heb ik even uitgelegd dat ze dit nooit zo meer mag doen. Vertel er ook bij dat het gewoon een schaduw kan zijn. 

We konden door !! Of toch niet... voordat we zouden beginnen toch het bericht het wordt uitgesteld. Klote corona crisis.... en hoe staat mijn donor er in als ze nog langer moet wachten. Slopende tijd bah. 

Eenmaal midden juni toch een go gehad en onze anonieme donor ging er nogsteeds voor. Half juli was de punctie 9 eicellen !!!! Wat goed . Ik ging meteen beginnen met de hormonen om mijn baarmoeder op te bouwen. We kregen te horen dat 7 er goed bevrucht waren. Oke..... eerst zien dan geloven. Ik moest voor de verse terugplaatsing mijn baarmoeder gereed hebben helaas groeide die niet zoals anders en kwam ik niet op de minimale mm die ik moest hebben .... hoezo dit is het enige wat de hele tijd goed ging. Dubbele dosis gaan slikken. En uiteindelijk toch goed gekomen voor de verse terugplaatsing !!!!! 

We waren zenuwachtig de dag voor de terugplastsing. Please laat ze niet bellen .... en gelukkig we konden zaterdag 25 juli naar uz gent . We wisten nog helemaal niets van de kwaliteit van de embryos . En hoeveel er over waren gebleven. Uren en minuten streken weg. 

En eindelijk 11.15 liepen we binnen , de arts zei je hebt 6 embryos heel goed van kwaliteit . 5 gaan we invriezen. De beste plaatsen we nu terug. Wat waren we dolgelukkig dat was echt een enorme opluchting !!!!! De terugplaatsing ging heel erg snel . En het eerste gevoel wat bij me opkwam. Oke ik ben nu zwanger het voelt goed het is gelukt!!!! En we gingen een hele ontspannen week in frankrijk tegemoet . En tot de dag van vandaag voel ik mij super ! 6 weken en 4 dagen ❤

Nu maar hopen dat alles zo goed blijft gaan . Maar dat hebben we wel verdiend !!!!