I've waited a hundred years but I'd wait a million more for you

Lief meisje,

Er is een liedje waar ik toen helemaal van vol schoot in het begin van het 2e trimester. Dit liedje begint met "I've waited a hundred years but I'd wait a million more for you". En zo voelt het ook.

Ik denk nu vaak na hoe het leven zal zijn als jij straks hier bent en maak mij soms stiekem al een beetje druk over dingen. Wat als ik niet alles optijd af heb zoals het schoonmaken van het huis? Wat als jij zo ziek word omdat iemand langskomt met een verkoudheid of wij zelf jou hiermee aansteken? Wat als je zo groot bent en wij jou steeds meer los moeten gaan laten? Dit raast door mijn hoofd.

Maar hoe deze gedachtes ook razen, mijn liefde voor jou en de gedachtes om jou zo in mijn armen te hebben overheerst steeds meer.

Ik begin nu echt beter te genieten. Van mijn groeiende buik, jouw aanwezigheid, jouw schopjes, hoe jij zo mooi en rustig reageerd op jouw papa.

Over papa gesproken, wat lijk jij al veel op hem! We hebben jou laatst gezien op een 3D echo en zelfs de echoscopiste viel het op dat jij echt een kopietje bent van jouw papa en dat vind ik helemaal niet erg.

Als jij straks hier bent ga ik onze tijd samen met jou in mijn buik missen want nu ben jij echt nog even helemaal van mij en zo moet ik jou 'delen' met de grote wereld, dat voelt nog best onwennig.

Nog ongeveer 11 weken totdat wij jou in onze armen kunnen sluiten of misschien denk jij dat het wel genoeg is en kom je iets eerder, maar niet te vroeg hoor kleine meid!

Weet dat jij nu al ontzettend geliefd bent. Jij bent alles waar wij op gewacht hebben en zouden, zoals het in het liedje te horen is, nog langer op jou wachten zolang jij ons maar vind.