Hoe zat dat ook alweer

Voor mij (vrouw) is zwanger zijn en een kindje krijgen iets waar ik na 2 kids inmiddels wel ervaring in heb. Voor manlief is dit de eerste. Voor hem is alles nog helemaal nieuw en dubbel zo spannend als voor mij. Natuurlijk vind ik het ook rete spannend, want tja.. hoe voelde dat ook alweer in je buik.. Ik kan mij niet meer goed voor de geest halen hoe ik mij in die eerste weken voelde toen ik zwanger was van jongen en meisje. Natuurlijk wel dat ik grote vrienden was met de meneer wcpot, maar verder weet ik niet meer mijn exacte gevoel. Was ik net zo angstig als nu dat het ook fout kan gaan? Of zou ik nu gewoon veel bewuster zwanger zijn?

Als je net de test hebt gedaan gaat er vanalles door je hoofd spoken. Wat moet ik regelen, hebben we wel genoeg ruimte, wat moeten we aanschaffen en belangrijk.. hoe gaan we het vertellen aan de rest.

Het eerste wat ik heb gedaan is het checken van de zorgverzekering.. niet geheel onbelangrijk, want ik wilde wel weten wat wel en wat niet verzekerd is. Daarbij viel mij op dat bij de kraamzorg je nu een hoop zelf moet betalen..mits je natuurlijk plusplus aanvullend verzekerd bent.. maar dat zijn we niet.

Hebben we wel genoeg ruimte.. die vraag hebben man en ik onzelf ook gesteld. Momenteel hebben we een huis met 3 slaapkamers. De slaapkamer van meisje is niet heel ruim, daar past net haar bed in en wat kastjes met speelgoed. Gelukkig waren jongen en meisje het er al snel over eens dat ze wel bij elkaar zouden willen slapen in een ‘vet gaaf’ stapelbed. Ze wisten precies hoe dat er dan wel niet uit moet komen te zien.

Wij zelf zijn wat nuchterder.. de baby zal toch de eerste periode bij ons op de kamer slapen en daarna kijken we wel verder.

Wat moeten we aanschaffen? Van jongen en meisje heb ik slechts een aantal dingen bewaard. De kinderwagen, maxi cosi, wat babytextiel, campingbedje en het wiegje. Als dit ons eerste kindje zou zijn, dan zou je je snel verleiden om alles te kopen wat er maar word geadviseerd. Gelukkig kijken we beide erg nuchter naar wat we nodig hebben. Er was maar 1 essentieel ding wat we graag wilde aanschaffen.. de Box. Gelukkig via hele goede vrienden een box kunnen overkopen. check! geregeld. De kleine overige dingen worden gaande weg wel bij elkaar gesprokkeld.

Waar we het beide ook over eens waren was de manier waarop we het de familie wilde vertellen. Het fotolijstje werd gekocht.. tekst uitgeprint en het geheel werd kunstig ingepakt. Voor jongen en meisje had ik een fopspeen en een difraxfles gekocht in de hoop dat het kwartje snel zou vallen.. Het duurde even, maar toen t kwartje was gevallen waren ze door het dolle heen. Nu zijn ze er allebei al aan gewend dat er wat aan zit te komen. Het is toch wel lastig dat ze er nog zo lang op moeten wachten.

Er zijn inmiddels bijna 3 weken voorbij nadat we een positieve test in handen hadden en we kijken uit naar de komende weken.