Hoe pak je die driftbuien toch aan?

En noem maar op.

Dit alles gebeurd onder een zware protest van geschreeuw en gegil. Naar het schoolplein lopen is een drama, en er uiteindelijk weer vandaan komen ook. Ik loop dan met een kind van 2 gillend onder mijn arm weer weg. Ik probeer rustig te blijven, en dat is vrij lastig. Vooral als het dag in en dag uit gebeurt.

Ik merk dat hoe bozer ik word, hoe erger de driftbui word. Ik probeer me dus in te houden. Of beter gezegd ik zet mezelf wel eens uit.

Ik adem vaak even in en uit, herhaal dit en kom weer terug in het hier en nu. Ja of ik tel tot 10.000 en ga opzoek naar 10 rollen behang en extra dikke behanglijm. Ik ga over op het proberen af te leiden. Ik ga hem laten nadenken, of gooi er ineens iets heel anders in. En als ik echt geluk heb rijd er net een grote vrachtauto door de straat. Vaak niet hoor…. Maar soms zit het mee.

Ik heb het ook los gelaten wat andere mensen er van vinden. Vroeger vond ik het vreselijk als 1 van mijn kinderen een driftbui kreeg in bijvoorbeeld de supermarkt of op het schoolplein. Bang wat een ander er van vind. Maar dat heb ik losgelaten. Dat boeit me niets meer. Ik merk dat het niet boeien vaak bij de 2 oudere kinderen helpt. Mama heeft geen moeite om haar stem te verheven waar andere mensen bij zijn! Mama zet jou daarmee niet voorschut, dat doe jezelf. De jongste van 2 vind dat nog niet zo belangrijk. Die zit nog in zijn, we zullen wel zien wie, wie voor schut zet fase!

En welke ouder kent het niet, de driftbuien? Ik ben (sorry) soms blij als ik andere ouders zie vechten met hun kinderen. Heerlijk, weet ik in ieder geval dat ik niet alleen ben.

Wat bij mij ook goed helpt in de supermarkt is dat ik vooraf met de kinderen afspraken maak. Dat als zij lief zijn en mij helpen met bijvoorbeeld het mandje, ze aan het einde ook iets mogen uitkiezen. De oudste vind het geweldig als ik hem tot de man van het gezin promoveer en dan helpt hij mij extra goed. Ik overleg ook met ze als ik in de supermarkt loop. Bijvoorbeeld door de zeggen: goh zullen we broccoli meenemen of toch bloemkool? Lekker een kippetje of toch een balletje gehakt. Ow kijk ze hebben rode en groene druiven, welke nemen we mannen. Dat werkt ook goed.

Thuis ga ik vaak, als de rust terug is gekeerd, het gesprek met ze aan (meestal na een uurtje of zo) toch kijkend wat ze nou eigenlijk wilde. Want vaak is het iets kleins waarin ik ze dus niet begreep. Op de jongste na dan, kan ik op dat moment vertellen dat driftbuien ze niet verder helpt, maar dat gewoon normaal praten ze wel verder zal helpen. En dat de kans groter is dat ze dal wel krijgen wat ze wilde. En nee niet als ze voor de 5e keer lief een snoepje vragen natuurlijk. (Maar ik vroeg het lief…… Voel weer een driftbui aankomen.)

Toegeven is ook niet handig, daarmee vergroot je de kans dat de keer erop de driftbui nog erger is.

Ik merk dat het makkelijk word naarmate ze ouder worden. En natuurlijk huilen ze dan ook (ook wel bekend als het uitproberen) Maar het blijft lastig.

Hebben jullie nog goede tips?