Hoe kon alles zo mis gaan..

Ik had dus uiteindelijk beslist om toch voor een kindje te gaan, het ging eigenlijk de eerste maand al, maar ging toch mis! De zwangerschapstesten gaven zo een hele lichte streep aan 🤷‍♀️

Opgezocht op internet maar een streep is een streep zeiden ze.. 10 zwangerschapstesten later nog steeds heel lichtjes! Ik was blij! Dus fier naar de dokter om bloed te prikken..

De volgende dag zeiden ze dat de waarden niet zo hoog waren maar dit kon nog veranderen dus ik moest afwachten!

Enkele dagen later war waarden nog steeds niet goed dus we wisten genoeg! Echo gehad nog maar niets te zien!

De volgende avond had ik dan enorme pijn en gebeld naar gyneacoloog en ze zei dat het zou afkomen.. Die nacht was er idd veel bloed..

Ik had natuurlijk zoiets van ok, het is het lot! Ik moet geen kinderen hebben! Zoals ik zei in mijn vorige post!

Er ging weer een jaar over want ik wou echt niet! Tot het gebeurde in de vruchtbare week (ik rekende alles uit🙈)

Deze keer was het goed, dus even slikken en we konden naar de gyneacoloog! De eerste controle, alles was goed! Een kloppend hartje ♥️

Op naar het geslacht 🤗🤗

We krijgen een meisje 💗 stiekem was onze voorkeur een jongentje maar zoals iedereen willen we gewoon een gezond kindje🤗

Op mijn drie maanden had ik zoveel maagpijn, de gyne zei dat is normaal hoor bij een zwangerschap maar ik had ook een bol thv de maag.. die wou ze toch even controleren dus onder de echo.

Ik zat met een bovenbuikwandbreuk! Werd doorgestuurd naar de chirurg want ze wisten niet of dit eerst moest geopereerd worden of erna.

De chirurg zei dat dit kon wachten tot erna omdat mijn baarmoederwand voor het ‘gat’ zat! Mijn darmen konden daarin klemmen maar door de baarmoeder niet! Dus ik wist al dat er me een operatie stond te wachten na de bevalling😩! Ik had daar natuurlijk ook pijn in dus dit was ook voor de komende 6 maand, en zou verergeren bij het uitrekken..

Dan kreeg ik erna last van iedere keer hoge bloeddrukken, dus moest er medicatie gestart worden en iedere week aan de monitor!

Suikertest was ook niet goed! Ik kreeg een uitgebreide test en ja hoor zwangerschapsdiabetes.. Eerst volgde een dieet en 7 keer per dag prikken in mijn vinger voor we suikerwaarden op te meten.. Toen ik terug op controle ging zeiden ze dat het nog steeds niet ok was! Terwijl ik me goed aan het dieet had gehouden, suikervrij (wat heel moeilijk is want in alles zit suiker) Dus ik moest starten met insuline.. Dit bleef niet goed en zat uiteindelijk aan 4 keer per dag hoge dosissen insuline die om de 2 weken stegen.. zo tot aan het einde! Heel eng om zo in die zwangere buik te spuiten! En genieten was volledig weg, je kon niets meer gaan eten door de schrik dat je suiker zou binnen hebben, je moet insuline spuiten.. elke week op controle aan de monitor enzo..

Dus ik wou zo snel mogelijk naar het einde ook al had ik schrik voor de bevalling 🤭!

36 weken waren voorbij en er volgde nog een controle bij de gyneacoloog.. we hadden dan de datum vastgelegd om te in te leiden op 38 weken omdat iemand met zwangerschapsdiabetes meestal zwaardere baby’s heeft.. Ze zei we gaan toch nog eens bloed trekken en eens aan de monitor want ik wil zeker zijn!

‘s Avonds kreeg ik dan telefoon dat ik mij de volgende dag moest melden want ze moest eruit! Keizersnede dus.. Gyneacoloog zei dat ik hellp-syndroom aan het ontwikkelen was, een vorm van zwangerschapsvergiftiging! En pas op ik voelde me al langer heel slecht maar ik zei niets omdat ik dacht dit zal wel allemaal normaal zijn, door dat suiker en zware buik enzo..

Maar blijkbaar was er toch iets niet goed! Dus even slikken.. wnt in had alles geregeld voor mijn 2 honden binnen 2 weken dus en niet morgen 🤷‍♀️

We wilden ook niets zeggen tegen de familie als verrassing maar uiteindelijk moesten we wel he..

De bevalling is voor de volgende post. 🥰