Hoe alles begon (deel 1)

Ik neem jullie mee naar hoe alles begon, hoe mijn wereld veranderde.

Exact 1 jaar geleden, had ik een vreemd gevoel. Mijn regels bleven uit maar wat normaal was voor mij. Toch had ik een ander gevoel dan anders.

Ik was aan het werk die dag en besloot tijdens mijn middagpauze een test te halen, ik deed die dus snel op het werk en even wachten en niets te zien. Opgelucht was ik op dat moment! Savonds na mijn werk neem ik die test terug en zag ik een streepje extra staan ik dacht ‘nee dit kan niet’. Toen ik thuis kwam zei ik tegen mijn mama kan dat nu dat dit na een ganse dag liggen plots positief is.. Mijn mama zei ga zo een goede test halen bij de apotheker, dus ree ik er vlug om en deed de clearblue test. 

5 lange minuten wachten en eindelijk kon ik het resultaat aflezen jawel hoor ik was zwanger. Ik storte in en begon te huilen, ik lag op de grond en ik wist niet meer wat doen. Ik moest dit nog zien uit te leggen aan mijn toenmalige vriend. Ik belde ook direct mijn beste vriendin al huilend op en kon even naar haar gaan. Het deed zo deugd op mijn hart te kunnen luchten ook bij haar en ze steunde me ook zo hard. 

Paar dagen later had ik alle moed bijeen geraapt en een brief geschreven, ik had een test en een body in een pakje gestoken met ‘i❤️Dad’. In de brief stond hoe ik me ook voelde en dat ik ook niet had gedacht nu al zwanger te zijn maar hoopte dat we hier samen zouden uitgeraken. Aangezien ik mezelf niet zou kunnen verwoorden en alleen maar zou wenen daarom had ik dus alles op papier geschreven.

Het moment dat ik daar toekwam was ik al aan schudden en aan het beven, ik had zoveel schrik. En ja terecht ook. Natuurlijk wist ik dat hij daar noch niet klaar voor was. Hij was rustig maar heel geschokt. 

Ik verliet zijn huis met heel veel tranen en een slecht gevoel. Die avond stuurden we nog boeken naar elkaar. Hij vroeg me ook om het te laten weghalen maar ik kon dit niet. Ik snapte hem tuurlijk echt wel! 

Maar dit klein wondertje weg halen neen.. 

als je ook weet dat ik al 2/3 jaar aan een stuk te horen kreeg dat ik heel moeilijk of niet natuurlijk zwanger zou kunnen geraken doordat mijn eisprong niet kwam en dan dit klein wondertje laten gaan.. dit zou me in stukken breken. 

Ik had toen ook een afspraak gemaakt bij de genealoog om alles te bekijken en hoe ver ik effectief was. 

Toen ik ongeveer 8 weken was mocht ik voor de eerste keer een echo laten nemen, en mijn vriend was toen ook mee. Hij zei dat het hem misschien goed kon doen. Ja hoor daar zagen de een mooi perfect kloppend hartje en een klein mini mensje in wording. 

Hij besliste toch te blijven, dat we er samen door konden geraken. Want hoe meer hij bij me was hoe beter het voelde voor hem.. hij besefte ook toen hij de echo zat dat het voor echt was. maar Dat was van korte duur helaas en ergens had ik het zien aankomen. Maar toch was dit een hele harde klap dat hij het toch niet wou. 

Hou zeker mijn pagina in de gaten want ik vertel mijn volledige zwangerschapsverhaal aan jullie 💕