De dagen voor de positieve test..

Ik was al enkele maanden aan het daten met de vader van Emely.

Wij kenden elkaar al uit een vroegere relatie van een jaar die uiteindelijk is stukgelopen door fouten vanaf mijn kant.

2 jaar na het stuklopen van onze relatie raakten wij weer aan de praat, spraken wij steeds vaker af en na enkele maanden stonden wij voor een dilemma.

Gaan wij samen verder als “stel” of beëindigen wij het hier.

Omdat ik niet wist wat ik wilde heb ik hier goed over na gedacht tijdens mijn eerste solo vakantie, enkele dagen voor de positieve test.

Deze vakantie stond pas enkele weken gepland maar gaf mij wel de kans om na te denken over wat ik met mijn toekomst wilde doen.

Ik wist, dat als ik zou gaan voor een relatie met deze persoon, dit een relatie zou zijn met het uitzicht op lang samen zijn en het bouwen van een toekomst samen.

Tijdens mijn solo vakantie besefte ik mij dat ik daar nog helemaal niet klaar voor was. Ik wilde mezelf nog ontdekken, de wereld verkennen en genieten van mijn tijd als “single” voordat ik mij zou wagen aan een volgende serieuze relatie.

Dit omdat een eerdere relatie van lange tijd was stukgelopen en ik het hier best moeilijk mee gehad heb.

Ik genoot van de vrijheid in mijn eentje, dronk elk drankje wat ik kon vinden, leerde 2 onwijs toffe mensen kennen waar ik mijn korte solo vakantie veel mee heb doorgebracht, ging stappen, genoot aan het strand, verkende de stad en vond het fantastisch om dit zo te mogen ervaren. 

Ik begon mij steeds meer af te vragen of ik niet beter voor mezelf kon kiezen. Gewoon nog even wat maanden of jaren voor mezelf. Om nog meer zelfinzichten te krijgen, te kunnen genieten van tijd alleen en om mij nog vrij te kunnen voelen. 

Dus bij thuiskomst heb ik het lastige telefoontje gepleegd. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik de methode van het “appje” heb gebruikt. Iets waar ik niet trots op ben, maar wat in de situatie op dat moment als de beste keuze voelde.

Natuurlijk was mijn ex hier niet blij mee, daar waar hij hoopte op het tegenovergestelde antwoord.

Ik neem het hem dan ook niet kwalijk dat hij besloot om al onze communicatie af te kappen en ervoor te kiezen om mij volledig uit zijn leven te wissen.

Dit duurde echter maar 2 dagen.

Want na deze 2 dagen heb ik contact proberen te zoeken. De volgende dag kreeg ik een appje met de vraag wat ik wilde.

Ik gaf aan dat ik iets belangrijks wilde delen en dat ik dit het liefste bellend zou doen.

Hij had in de middag tijd en toen hij belde heb ik hem het nieuws mogen brengen dat ik in verwachting was.

Zo geschokt als ik zelf was, zo geschrokken was hij ook.

Hij besloot op dat moment al (ondanks dat ons contact nog weken duurde voordat wij dit op een fatsoenlijke manier afsloten) dat hij geen interesse had om een kindje op de wereld te zetten.

Hij heeft hier meerdere redenen voor gegeven waar ik zeker begrip voor kon opbrengen.

Ik ga i.v.m. De privacy van de vader niet verder in detail over de dingen die wij aan de telefoon besproken hebben.

Maar wat ik wel wil delen is dat ook hij recht had op een keuze.

Hij mocht kiezen wat hij met deze situatie wilde en ik beloofde hem zijn keuze te respecteren.

Tot op de dag van vandaag respecteer ik dan nog altijd de keuze die de vader van Emely destijds heeft gemaakt.

Natuurlijk vind ik het jammer voor Emely, maar ben en blijf ik van mening dat dit waarschijnlijk wel de beste situatie is voor alle partijen. 

Alhoewel er vele mensen zijn die deze mening niet delen, ik zal altijd opstaan voor de vader van mijn dochter. 

Hij is een fantastische vent met een goed hart. Iemand die net aan zijn toekomst wilde beginnen en eindelijk op weg was naar het gene waar hij positiviteit uit haalde. 

Ik zal zijn keuze (hoe dubbel het soms ook voelt) daarom altijd verdedigen, omdat ook hij recht had op een keuze en ik zijn beweegredenen meer dan begrijp.

Ik zal er nooit vanuit gaan dat hij hetzelfde benoemt over mij, maar ik blijf hopen dat hij uiteindelijk ook mijn beweegredenen voor mijn keuze zal gaan begrijpen, zelfs zonder het daar mee eens te hoeven zijn.

Aankomende week neem ik jullie mee in het vertellen van familie en de eerste verloskundige bezoeken in mijn eentje! 

Tot maandag :)

-Iris 

Leestip: not again: "18 weken zwanger en wéér vroegtijdig gebroken vliezen"