Hij of zij.. We weten het binnenkort..

22 januari is de dag dat we horen of je een jongen of een meisje bent.

Toen ik 8 weken zwanger was heb ik al de afspraak gemaakt. Want ik moest en zou naar dr.papa, hij is immers de beste. We konden al twee weken eerder. Maar mama moest eerst in discussie met papa, over waarom deze echo belangrijk was.
“We kunnen toch ook wachten op de 20 weken echo?”
“Uuhh.. weet je wel hoe lang dat nog is?! En dan kan je niks kopen. En weet je hoe lang dat nog is?!!”
“Ja, maar is dat niet duur?”
“Nee valt mee hoor. En je krijgt een dvd’tje mee. Met de baby erop. Dat is toch leuk?”
“Hmm.. Ja.. nou okee.. doe maar dan.”
Bamm! Niet meer over nadenken. Niet verder in discussie. Afspraak maken en wel nu.
Aaah. Kut! Al die afspraken van net zijn alweer weg.
“Zie je, omdat je altijd lang moet denken. Zijn die afspraken weg.”
“Wanneer is het nu dan?”
“Met 17 weken.”
“Oh, dan kunnen we net zo goed wachten toch? Dan is het nog maar 3 weken.”
Hart. Stopt. Slik. Wat. Zegt. Hij. Nein. Nee. No. Ho is even.
“Nee, maar die dvd dan? Is leuk voor de baby ook later.”
Klik. Bevestig. Yes.
“22 januari, om kwart voor 12. Is op een donderdag.”
En nu wachten.. 9 weken.. The agony.

Het is zover. Ei-de-lijk.
Ik wacht al forever. Een lifetime. Mijn hele leven, sinds 9 weken, op deze dag.
Met kloppend (duh), bonzend hartje zit ik in de auto.
Ik vind dit te spannend. Leuk spannend. Ik ben gewoon nieuwsgierig. Voor het eerst ben ik zo nieuwsgierig dat het me gek maakt.
We lopen binnen in het donkere kamertje. Dr.papa is klaar voor ons. Ik ben meer dan klaar. Show me this baby!
Shirt omhoog, gelletje erop. Bam! Daar is mijn baby. Mijn prachtige baby.
Ik ben overdonderd door wat ik zie.
“Het is een meisje.”
Na een halve seconde wordt ik uit mijn zwijm weggetrokken.
“Sorry?”
“Het is een meisje. Geen twijfel mogelijk. Ik zie het meteen. Een meisje. Binnen een halve seconde. 100% een meisje.”
Een meisje. Wauw. Een kleine ukkepukkig meisje. Een kleine mini-me. Een poepig snoepig om op te vreten schattig knap prachtig mooi meisje.
Ja. Dat is ze. Dat weet ik toevallig.
Oooh ik ben even van de wereld. Ik kijk naar Rodney en hij naar mij. En even staat de tijd stil. Ja, inderdaad, net als in de film.
Dit is geweldig, geweldig op zoveel niveaus.
Pas maar op. Mama shopaholic heeft werk te doen. Veel werk. En geen tijd te verliezen.
Alleen geld..
Veel geld..
Ja..