HG zwangerschap. 20 weken echo, spanning en opluchting

En toen was het tijd voor de 20 weken echo. Pffff wat een spanning en onzekerheid, en toch ook zin om de kleine weer te zien en het hartje te horen. 

Op het moment gaat het redelijk. Het extreme overgeven lijkt voorbij te zijn. Wel blijf ik ontzettend misselijk en zodra ik teveel op ben ga ik weer meer overgeven. Toegeven aan dat ik bijna niks kan blijft lastig. Dat is niks voor mij en ik zou zo graag wat meer kunnen en niet zo afhankelijk zijn van iedereen. Mijn lichaam voelt op en ik hoop zo dat ik weer wat kan aansterken. 

In mn hoofd raast een wervelwind met allemaal onzekere gedachtes. Ik zou me niet gek laten maken, maar toch hoe dichterbij de 20 weken echo komt hoe banger ik wordt dat er iets met de kleine is. Zou de HG zwangerschap echt geen effect hebben op de baby? Doen mijn vitaminetekorten de baby wel goed ontwikkelen? En zijn er geen gevolgen door de vitamine B6 vergiftiging? Laat ons kindje alsjeblieft gezond zijn! Daar vecht ik al zoveel weken voor. Ook voel ik de kleine nog niet. En dat bij een 2e zwangerschap. Zou dat wel goed zijn? 

Gelukkig blijkt alles (voor zover ze het kunnen zien) goed te zijn met de kleine. Wat ben ik daar dankbaar voor. Wat is de baby sterk, want ondanks alles is de baby prima op groei, en vinden ze niks afwijkends. Ik vraag een paar keer om bevestiging met een brok in mn keel. De placenta zit net als bij de eerste zwangerschap voor waardoor ik de baby nog niet voel. De baby is erg beweeglijk tijdens de echo en laat zich goed zien. Wat ontzettend fijn. Zelfs het duimpje zien we een paar keer omhoog gaan. Precies wat ik nodig heb! Ook het hartje klinkt weer super. Dit is wat me er bovenop houdt. Als jij het maar goed maakt kleine. Even voelt het of ik de hele wereld weer aan kan! Al is het maar voor even, want 's avonds ben ik weer aan het overgeven. Maar heel even was dat gevoel van de hele wereld aan kunnen fantastisch! 

En dan nu aftellen.....hoe vreselijk dat ook klinkt. Wat maakt het me verdrietig dat ik niet kan genieten van deze zwangerschap. Ook boos want ik zou zo graag iets willen doen om dat te veranderen, maar helaas moet ik het accepteren zoals het is. De baby maakt het voor zover goed. Dat is het belangrijkste en daar wil ik me op richten. 

Over 3 weken controle en bloedprikken. Kijken hoe het is met mn vitaminetekorten. Ook bloedprikken om te kijken of ik weer zwangerschapscholestase heb. Weer ontzettend spannend omdat dat voor de kleine gevaarlijk is. Voor nu is elke dag er weer één dichterbij dat het beter gaat.