Het was geen 1 april grap. Ik was zwanger.

Mijn dag begon heel vervelend. Het had gesneeuwd, mijn scooter was omgevallen en ik had haast om naar mijn bijbaantje te gaan. Je kent het wel. Ik moest ook écht ongesteld worden. Al vijf dagen lang had ik enorme krampen en hoofdpijn. Typische menstruatieklachten. Maar toen ik s'avonds alleen thuis was, deed ik voor de zekerheid toch maar een zwangerschapstest. Eigenlijk was ik er 'zeker' van dat hij negatief zou zijn, dus had ik hem nonchalant achter mij op mijn bed neergelegd. Heel toevallig was ik een zwangerschapsvlog terug aan het kijken van Beautygloss. Nadat er een paar filmpjes waren gekeken, was ik de test al helemaal vergeten. Pas toen ik wilde opstaan om wat te drinken te pakken, keek ik op de test. Twee heel duidelijke strepen. Ik wist meteen wat  dat betekende, maar tóch deed ik nog een test. Weer positief. Ik was heel mijn drinken vergeten en er liepen er alleen maar zoute tranen langs mijn mond. Geschrokken, want dit was absoluut niet meteen blijdschap. Het was geen 1 april grap. Ik was zwanger!

Hoe moet ik dit doen?! Ik was voor mijn gevoel nog een kind. Hoe moest ik nu als kind, mijn eigen kind gaan opvoeden?! Ik heb met spoed mijn vriend gebeld en geappt met de vraag of hij zo snel mogelijk naar mij toe wilde komen. Ik deed de deur open en toen ik vertelde dat ik zwanger was, was zijn reactie: "Heb ik daar nou zo hard voor gereden?! Ik dacht dat er iemand dood was." Opgelucht was ik. Hij vind het alleen maar leuk en beloofd mij meteen dat het ons gaat lukken. 

Met een enorme twijfel was ik in worsteling. Hoe cru het ook klinkt, dacht ik aan het kindje houden, of niet. Ik had echt wel een grote kinderwens, maar nu nog niet. Allebei hadden wij nog geen diploma, huis of voldoende salaris. Hoe moesten wij een kindje alles geven wat het nodig heeft.

Ik kan bevestigen dat er veel kan veranderen in een zwangerschap. Samen een huis gehuurd en een huis hebben gekocht. Samen een 'voldoende' salaris en één van ons een mooie diploma. Maar het allerbelangrijkste, hebben wij heel veel liefde om aan ons mooie mannetje te geven. Hoe heb ik hier ooit aan kunnen twijfelen? 

Disclaimer; Ik ben mij ervan bewust dat ieder zijn/haar eigen verhaal/beleving heeft. Dit is mijn verhaal.