Het moederschap zoals het echt is.

ik vind het heerlijk om andere mama's in mijn online kringetje te hebben hoor, begrijp mij niet verkeerd. maar soms, heel soms, zou ik wensen dat ik door het scherm kon grijpen en zo'n "ik zit al 100 jaar op een roze wolk" moeder even goed door elkaar kon schudden.

deze is dus voor de mama's met de perfecte kinderen. gewoon, omdat ik soms eens zin heb om te schrijven en eens flink met gal te strooien. that's me.

Het moederschap is natuurlijk alsof je regenbogen pist en glitters puft. Hele dagen in de weer zijn met je kleine babyhummelfrummel is natuurlijk supergeweldig. Dat je dat ooit mocht meemaken, wat een geschenk. Hemels is het. Het feit dat je hele dagen in de weer kan zijn met suikerloze recepten, want dat is zo goed voor je hummelfrummeltje, is zo ontzettend fijn. Op zoek gaan naar een kinderdagverblijf waar ze wel rekening houden met je pompoenfetisj, want dat is zo gezond voor babykindje. Daarnaast zou het voor honingbijtjebeebie zo fijn zijn als je gewoon tijdens je lunchpauze even borstvoeding kan komen geven, want dat versterkt zo lekker de band! Zo ontzettend heerlijk zo samenzijn met je baby!

Hele dagen heerlijk bezig zijn met het uitzoeken wat spruw nu weer is en welk biologisch eco middel je daar het beste voor kan gebruiken, of misschien is er wel een geweldig homeopathisch smeerseltje tegen berg. Dat is toch helemaal niks van die witte vlokjes op het hoofdje van je snotaapje. Of hoe kan je het beste je tijd indelen als je moeder bent en je welpje komt net vers van de pers. Oh, het is zo heerlijk. Ik ken die gevoelens die door je lichaam stromen bij het zien van je pasgeborene. Zo fantastisch.

Dat je liefste babybeebje nog altijd midden in de nacht wakker wordt is heus niet zwaar, het maakt je absoluut niet moe, want dat hoort er nou eenmaal bij. De spetterpoep die op, de perfect geverfde, muren van de babykamer terechtkomt omdat het brabbelbilletje geen zindelijkheidscursus kan krijgen met 3 weken is ook absoluut niet erg. Stront opruimen van je kleine dotje is toch helemaal niet erg. De zure kots op je dure zijden blouse, maakt ook helemaal niets uit. Voor je boterbeebie doe je alles. Er komt heus nooit een greintje frustratie voorbij bij jullie.

Liegbeesten.

Ik, als moeder zijnde van een peuter(ja een peuter, er staat nog genoeg te wachten dus) weet dat jullie best veel achterhouden wat betreft het moederschap. Je puft namelijk gewoon stank en je pist gewoon geel. Het is niet als dansen op een regenboog, het is dansen tussen de schijtluiers en zure piesluiers. Het is manoeuvreren tussen dagenlang gejank en driftbuien. Het is ‘s nachts uit je bed komen vanwege huilbuilen, voor niks, en huilbuien omdat ze honger hebben. Vaak met tussenpozen van maximaal een uur. Want waarom zou je slaap nodig hebben. Het is een aanslag op je geduld, je uiterlijk en je gezondheid. Het janken duurt eeuwig voort, soms lijken maanden jaren en soms weet je van ellende niet meer wat je moet doen. Je gaat eruit zien als zo’n schoolpleinmoeder, met een joggingbroek en je haar lekker kort, want dat is lekker handig. Besef alleen wel dat je er dan uitziet alsof je leven voorbij is. Oh, wacht, dat is voorbij. De aanslag op je gezondheid? Kies één moment uit wanneer je schattige babykind niet in je gezicht niest? Dat bedoel ik.

Natuurlijk lieg je niet over alles. Niet gelijk zo gevoelig. Er is inderdaad niets meer waard dan een tandloze glimlach waar gekraai uitkomt (of een glimlach waar wel tanden inzitten en normaal lachgeluid uitkomt, for that matter), maar profileer niet alsof het moederschap alleen maar glitters, regenbogen en eenhoorns is, want dan weet je dat je finaal uit je nek lult. Het moederschap is keihard werken en er zullen nog wel wat tranen vloeien, maar blijf vooral lekker (online) tegen jezelf liegen.