Het mailcontact met de zaaddonor gaat verder

Nou, dat zal ik jullie vertellen. Ik heb altijd van die rare voorgevoelen. Met van alles en nog wat. En hierbij had ik dat ook. Maar de tijd zal het leren. We moeten nog veel weten van elkaar, we moeten nog telefoonnummers uitwisselen, we moeten elkaar nog ontmoeten. Jezus! Het lijkt wel een eerste date!

Ons mailcontact gaat dus verder, en hier gaat ruim een maand overheen. Het kon mij allemaal niet vlug genoeg gaan maar ik moet geduld hebben. We hebben over van alles en nog wat gesproken. Over het 'babyproject' maar ook over koetjes en kalfjes. Alle afspraken zouden vastgelegd worden in een donorcontact. Dat is wel fijn want dan kunnen we daar beiden op terug vallen mocht dat nodig zijn.

Het stelde me ook wel erg gerust dat hij wist waar hij over sprak. Dat het voor mij bijvoorbeeld ook een hele grote stap moet zijn geweest om deze keuze te maken. En ja, dat is het zeker. Bijna iedereen heeft natuurlijk het ideaalplaatje in zijn hoofd. Relatie, samenwonen, trouwen, kinderen, maar niet iedereen krijgt het voor elkaar om zo'n ideaalplaatje te fabriceren, en niet iedereen wil dat. Ik wilde het wel maar het duurde me te lang en mijn klokje tikt ook door, dus waarom zou ik wachten als ik het toch wil? En mocht de prins op de schildpad nog komen, dan heeft hij er gelijk een kind bij, en mijn kind zal altijd op de eerste plaats komen, wat er ook gebeurt.

De donor heeft ook verteld waar hij zich in het dagelijkse leven mee bezig hield. Hoger opgeleid, creatief, sportief, gezellig met vrienden zijn, bioscoopje pakken en dat soort dingen. Yes!!! Dezelfde interesses als ik! Hij woont zo'n 40 minuten bij me vandaan maar dat was voor hem geen probleem om te reizen en we wonen niet te dicht bij elkaar dus zullen elkaar in het dagelijkse leven niet vaak tegenkomen. Weer een pluspunt! Vorig jaar gedoneerd aan een moeder die alleen nog via IVF zwanger kon worden en dus in een kliniek helemaal gescreend op erfelijke en lichamelijke aandoeningen, testen op geslachtsziekten, testen van zaadkwaliteit. Wéér pluspunten! En om nog maar meer over hem te roemen: ik kreeg een hele hoop uitleg over zelfinseminatie, wat ik daar voor nodig had en ga zo maar door. Natuurlijk werk ik in de medische wereld, dus ik wist wat ik nodig had ;). En als klap op de vuurpijl kreeg ik 2 babyfoto's van hem toegestuurd, en 2 foto's van zijn beide dochters. En wauw! Ik kan maar 1 ding zeggen: wat was hij een mooie baby, en dat heeft hij 2 prachtige meiden! Jeetje wat een pluspunten heeft deze man! Zou hij ook minpunten hebben? Geen idee hahaha! Volgens mij klink ik nu een beetje als een verliefde puber.........

Ik heb hem natuurlijk ook wat meer over mezelf verteld, en ik heb hem natuurlijke gecomplimenteerd met zijn 2 prachtige meiden! Dat het inderdaad een hele stap was om deze keuze te maken en dat het lastig was om het onderwerp bij mijn ouders aan te kaarten, maar dat zij vooral heel positief reageerden. Aan mijn verdere omgeving (vrienden en familie) heb ik nog niets verteld. Ik wilde dit ook pas doen als het allemaal 100% rond is. Dit omdat ik ook wel eens tussen neus en lippen dit naar een collega genoemd heb en zij reageerde nogal negatief dus vandaar. Maar, wat ik het allerbelangrijkste vind is dat mijn ouders achter mijn beslissing staan. Eigenlijk zou de rest me gestolen moeten worden en die gedachte wat de rest er van vindt moet ik dus gewoon opzij zetten, en daar ga ik aan werken. Er zullen veel positieve reacties zijn, maar er zullen ook vast negatieve reacties zijn en dat is helaas bij alles wat je doet.

Verder heb ik hem verteld waar mijn interesses liggen en wat ik zoal doe in het dagelijkse leven buiten mijn werk. En dat, als we verder gaan in dit traject, mijn voorkeur uitgaat naar zelfinseminatie thuis. Voor mij hoeft die medische molen in het ziekenhuis niet. Dat kan altijd nog mocht het niet lukken maar ik wil dit eerst proberen. En natuurlijk heb ik hem ook een babyfoto van mij gestuurd en ook wat kinderfoto's.

En wat stelt deze man mij gerust zeg, ik kreeg weer bericht terug met precieze uitleg over van alles en nog wat. Hij vroeg me zelfs wat voor planning ik in gedachten had en wanneer ik wilde beginnen. En het was ook geen probleem voor hem om de inseminaties thuis te doen, dus hij komt nog aan huis ook! Wat fijn zeg!

Ik heb hem dus mijn planning verteld en dat ik inderdaad thuis wilde insemineren. Ik ga eerst op vakantie in mei, en wil daarna beginnen met de inseminaties. Het lijkt allemaal erg snel, maar het voelt zo vertrouwd, dus waarom niet. Maar..... Ik wil hem natuurlijk wel eerst ontmoeten. Ik heb hem gevraagd of hij er bezwaar tegen heeft dat ik mijn moeder meeneem. Want ik weet natuurlijk niet wie ik voor me heb.

Gelukkig had hij er geen bezwaar tegen en hebben we er beiden vertrouwen in. YES!!! Hij wil me ontmoeten!! Weer een stapje dichterbij! Maar ik wil hem nog wel ontmoeten voor mijn vakantie! Dan kan ik het mooi allemaal laten bezinken en er nog eens goed mee bezig zijn. Hij kon uit mijn mails opmaken dat ik mijn leven goed op de rails heb en dat ik klaar ben voor het moederschap. Jazeker, ik heb me goed gepresenteerd! Maar het is in het echt ook zo hoor, dat ik alles goed op de rails heb. Ik heb me niet anders voor gedaan dan ik ben. En hij had ook zeker het gevoel dat een kindje goed terecht komt bij mij. En dat is ook zo, ik ben er gek op en zou het helemaal geweldig vinden om er een van mij alleen te hebben! Hij adviseerde me om nog wel heel goed over mijn keuze na te denken. Hij had er zelf geen haast mee en wilde op mij wachten tot ik er echt klaar voor zou zijn. Maar dat ben ik nu zeker al hoor! Ik heb hier al zo lang over nagedacht dat de keuze echt vast staat. Maar, eerst dus die vakantie om alles te laten bezinken.

Ik kreeg ook het advies om mijn cyclus bij te gaan houden. Maar ik ben al voorbereid, dat had ik natuurlijk al lang gedaan. Hij is wel regelmatig, maar duurt wat langer dan gemiddeld, zo'n 5 weken. En ovulatietesten? Oh shit, nee, die heb ik nog niet, maar die zijn natuurlijk zo besteld, dus daar kan ik ook mee beginnen!

Hij heeft me zelfs het contract al gemaild! Jeetje, het lijkt wel of het nu al definitief is. En ja, ik heb er een heel goed gevoel bij, maar toch wil ik hem eerst ontmoeten. Hierin stonden wat dingen die ik graag aangepast wilde hebben, niet veel bijzonders, maar ik zal een voorbeeld noemen dat hij eventueel voor een tweede kindje wilde zorgen binnen 2 jaar. Dit wilde ik aangepast hebben naar 4 jaar want mocht ik een tweede willen, dan moet de eerste wel al naar school zijn. En zijn identiteit mag ik aan niemand kenbaar maken. Ik heb hem natuurlijk wel gevraagd of het oké is dat mijn ouders het weten en dat was goed. En meer van dat soort dingen maar daar zijn we allemaal over uit gekomen en dit wordt allemaal aangepast.

Tijdens de zwangerschap wil hij weten of het allemaal goed verloopt. Hij zou graag, als het kindje er is 1 keer per half jaar en update willen hoe het gaat.

Wil je weten hoe het verder gaat? In mijn volgende blog vertel ik meer over onze ontmoeting!