Het leed dat zwanger zijn heet...

Ik schrijf deze blog als verwerking voor mijzelf, als waarschuwing voor andere mama's en zwangeren maar hoop ook dat mensen zich herkennen in mijn blog en er misschien iets aan hebben...

De eerste keer zwanger!

2009: Ik was net 22, bijna getrouwd met de liefde van mijn leven op 1 april zouden wij elkaar voor altijd trouw beloven! ik had een stiefzoontje van 2 jaar en een grote kinderwens. Altijd al gehad en nu ook de man gevonden waarmee ik kinderen wilde krijgen. In december 2008 toen we samen een paar dagen weg waren besloten om in januari te stoppen met de pil... Zo gezegd zo gedaan! 1 keer ongesteld geworden nadat ik gestopt was, de keer daarna 2 dagen licht bloedverlies en toen niets meer, vreemd want normaal ben ik minstens 8 dagen flink ongesteld. Niet erg want mijn zwager en schoonzus gingen trouwen dus was alleen maar mooi meegenomen, nooit aan gedacht om een test te doen.... Mijn cyclus was toch nog wat van slag en eigenlijk wisten we niet zoveel over cyclussen en ongesteldheid en bloedingen tijdens de zwangerschap... Nog niet...

Een paar weken later was het onze beurt! Ik zou toch niet ongesteld worden op onze trouwdag... Gelukkig ging dat aan mij voorbij, wel veel last van maagzuur en zelfs 1x overgegeven... Zal wel aan het eten liggen, daar heb ik snel last van....

Op huwelijksreis naar de Efteling! Heerlijk genoten en ik zou ongeveer dan ongesteld moeten worden dus toch maar een test gehaald... Je raadt het al hartstikke positief! We zouden dit jaar nog papa en mama worden!

Net aan de familie verteld,mik was op bezoek bij mijn schoonzus en toen begon het bloeden, gelijk helder rood! Omdat ik mijn cyclus niet wist hadden we de volgende dag al een echo staan.... Helaas die nacht was mijn eerste miskraam een feit met weeën en alles erop en eraan! De volgende ochtend werd het bevestigt bij de verloskundige, alles was al helemaal weg alleen nog een zwart rondje dat bewees dat ik zwanger was geweest... En een vruchtje dat na meting uitkwam op een zwangerschapsdepressie van ongeveer 10 weken... Dit alles gebeurde op 22 april 2009...

De tweede keer zwanger!

We waren het erover eens dat we snel weer wilden proberen voor een kindje en wonder boven wonder had ik 20 mei alweer een positieve test... De eerste echo was zenuwslopend maar we zagen een mooi kloppend hartje, nog een echo met 11 weken en toen kon het genieten beginnen... Helaas met 15 weken al thuis met bekkeninstabiliteit maar hé ik had er alles voor over, was zo onzeker omdat ik eerst natuurlijk niet wist of ik zwanger kon blijven! Alles ging goed, alleen die onzekerheid kwam ik niet vanaf. Nu ben ik hoogsensitief dat wordt tijdens mijn zwangerschappen verdriedubbeld! Dus ik voel elk pijltje, elk dingetje waar ik onzeker over ben vergroot ik 100 x... Toen begon de bevalling woensdag was ik 40 weken, de verloskundige heeft geprobeerd mij te strippen maar alles zat nog potdicht zoals ze zelf zo mooi zei. Maar toch het gewoel had gewerkt, in de nacht van woensdag op donderdag leek ik steken en wat beginnende weeën te voelen... Donderdag de hele dag met pijn rondgelopen en de verloskundige kwam s avonds kijken... Helaas er was niets gebeurd. De volgende dag werden de weeën die we geen weeën mochten noemen omdat ze niets deden sterker... Inmiddels al 2 nachten niet geslapen... Vrijdagavond om 11 uur kwam de verloskundige en die stuurde ons naar het ziekenhuis voor een slaapmiddel om even een nachtje lekker te slapen.

Aan de CTG en die registreerde toch wel degelijk weeën alleen had ik nog steeds geen ontsluiting. Mijn man mocht wel blijven en ik kreeg een prik om te slapen... Dat was het idee tenminste maar om 2 uur s nachts hield ik het niet meer van de pijn! Wat bleek door het slaapmiddel was ik blijkbaar gaan ontspannen waardoor ik opeens 2 cm ontsluiting had! Lekker in bad om de weeën op te vangen en rond 4 uur had ik 3 cm ontsluiting, ze braken de vliezen en gelijk had ik 4... Toen stopte het weer even en rond 7 uur kreeg ik pijnstilling. Toen ging het best hard, om 10 uur gecheckt en ik had 7 à 8 cm ontsluiting een half uur later moest ik persen! Maar zo snel kon dat nog niet zeiden ze. Voor de zekerheid gekeken en jahoor 10 cm met een randje dus nog even wachten, om iets over half mocht ik beginnen met persen... Eindelijk het eind was in zicht... Dachten we...

Het persen duurde te lang ik was al een uur bezig zonder vordering en inmiddels na 3 nachten niet slapen compleet uitgeput. Het onvermijdelijke moest gebeuren, een knip (en niet zomaar 1 echt een hele grote!) en de vacuümpomp kwamen er aan te pas... En eindelijk om 12.05 uur werd onze prachtige dochter Avelynn geboren. 40+3 51 cm en 3685 gram.

Het genieten kon beginnen... Toch?

Helaas niet ik had zo'n grote knip met zoveel hechtingen dat ik bijna niet kon zitten laat staan lopen of iets anders doen... Borstvoeding was voor mij een ideaal dit moest en zou ik doen voor mijn kind... De kraamverzorgster dacht er net zo over en was ontzettend streng, te streng achteraf... Ze greep te pas en te onpas mijn borsten, en o wee als ik om 8 uur s ochtends weer even in bed was gaan liggen! Ik werd eruit gejaagd... Onze dochter gedroeg zich voorbeeldig wilde na een aantal nachten wel 6 uur doorslapen! Ik helaas niet want ik moest elke 2 uur kolven ook s nachts. Ik zat er helemaal doorheen maar heb het nog 2 weken volgehouden tot onze dochter echt begon af te vallen en heel erg begon te spugen, de borstvoeding (die overigens nooit meer was dan 20 ml per keer en dus werd aangevuld met kunstvoeding) moest worden afgekolfd en aangelengd met jbpm... Toen was de motivatie helemaal weg! Borstvoeding geven met een tepelhoedje neusspray en alle mogelijke opwekkings dingen was tot daaraan toe, maar afkolven en aandikken en geven met de fles ging mij te ver! Dus na veel gehuil gestopt en uiteraard geen stuwing of iets dergelijks het was gewoon te weinig... Over gegaan op comfort voeding en een blije rustige vrolijke doorslaap baby was het gevolg!

Dus na een week of 3 kon ik echt genieten van mijn oudste dochter!

Ik sluit af met de 2e miskraam, ik was aan de mini pil, slikte hem getrouw maar kreeg 3 maanden na de bevalling een echo en ik bleek een eisprong te hebben gehad... We hadden wel seks gehad de dagen ervoor maar er was niets meer aan te doen... Uiteindelijk een miskraam gehad met wat de verloskundige dacht een week of 6... Geen test gedaan omdat ik al vrij snel bloedde... Toen toch maar weer de gewone pil en die werkte gelukkig prima!

De volgende keer ga ik verder met mijn andere miskraam en andere zwangerschap die nog erger was, en bijna niet voor te stellen hoe verschrikkelijk!