Het leed dat vaginisme heet...

Hey allemaal, dit is mijn eerste blog... ik wil dit graag even van mij afschrijven, inmiddels heb ik vrede met mijn probleem maar wil vanaf het begin beginnen en van me afschrijven. Maar goed... Let's  go.

Ik ben / was vanaf mijn 14e samen mijn (nu nog steeds) vriend. Toen werd ik voor het eerst seksueel actief. Gelukkig kon ik hier heel open met mijn moeder over praten voor haar was het geen taboe. Mijn moeder stelde voor om meteen een afspraak bij de huisarts te maken om aan de pil te gaan. Een onbedoelde zwangerschap was natuurlijk niet de bedoeling!

De eerste keer ''het'' doen was erg spannend en helemaal nieuw voor mij, mijn vriend was toen 18 jaar (en ik 14 en een half) en hij had al wat ''ervaring'' op gedaan. Het was erg pijnlijk voor mij die eerste keer en daarna ook nog pas na de 10e keer kon ik zeggen dat het pijnloos was. Ik weet nog wel dat ik dacht, is dit het? Deze pijn? is dat het waard?! Maar ik kon er nu over mee praten nu het eindelijk goed ging. Gelukkig was mijn vriend zo lief voor mij vooral de eerste keer, omdat het voor mij zo pijnlijk was mocht ik hem ook wel pijn doen, ik mocht mijn nagels wel in zijn rug zetten als dat nodig was. Haha! zo lief. Gelukkig voor hem was ik toen een nagelbijter, dus lange nagels had ik niet! (Lucky him!!!)

Ik wist meteen dat hij de ware was, alles voelde zo goed. En dat blijkt maar, ik ben nu 20 en nog steeds gelukkig met hem ondanks mijn gênante en weinig bekend probleem. We waren nog niet zo lang samen toen ik seksueel actief werd, maar ik wist het gewoon zeker, hij ging mij niet zomaar verlaten of dergelijke. Ik kende hem gelukkig al een tijdje voordat we een relatie kregen. Nou ja, ik kende hem via internet, hyves nog wel te verstaan. MSN was er toen nog, en hadden we regelmatig contact via MSN. Soms tot laat in de nacht! (oeps! haha)

In die tijd gingen mijn ouders uit elkaar, ik had net 2 maanden een relatie met mijn vriend. Gelukkig steunde hij me in deze periode, ik bleef bij mijn vader wonen en mijn vriend kwam bij ons in wonen! (en zo is mijn woonsituatie nog steeds). Met mijn moeder heb ik nog steeds goed contact hoor, ze is nog steeds m'n beste vriendin om het zo maar te zeggen.

Maar goed, over naar mijn super stom probleem, het begon toen ik 16 jaar was, enige tijd was ik dus nu seksueel actief. Maar tsja, daar begon het gedonder met mijn ''fluit.'' (Tsja, zo noem ik het maar..) Reclame op tv, over die Canesten Gyno, voor vaginale schimmelinfectie. Ik had erge jeuk down under en daarbij een vreemde afscheiding, vrijen werd pijnlijk. Gelukkig dat ik die reclame zag want nu hoefde ik niet naar de huisarts. Tsja, dat had ik gedacht.... Het hielp niets.

Lang wist ik niet wat er met mij aan de hand was, toch maar een uitstrijkje gedaan bij de huisarts, wat was die eendenbek pijnlijk, zo pijnlijk dat ik meteen vroeg om de kleinste die er was! Gelukkig had ik wat research gedaan en wist ik dat er nog een kleinere variant was. Des al niet te min was het nog steeds erg pijnlijk ik kon mij maar niet goed ontspannen. De huisarts kon aan mijn afscheiding zien dat het waarschijnlijk een vaginale schimmelinfectie is, Nou eh, dokkie.... Dat kan toch echt niet, heb al 5x van die vaginale tabletten gehaald en gebruikt en zelfs wel 3x de crème variant en zelfs een vaginale tablet en de crème tegelijk!

Later zou ik wel de uitslag krijgen, nou, niks aan het handje volgens dat uitstrijkje.... chips.. wat mankeert mij dan, al die jeuk en irritatie, vreemde afscheiding... en inmiddels was het vrijen zo pijnlijk dat ik een angst ervoor kreeg. En geslachtsgemeenschap met mijn vriend bleef er wat bij.... Dit werd te pijnlijk en mijn angst voor de pijn begon te groeien....

En toen, was ik een jaar of 18... pats... boem..., ik had het gevonden, mijn symptomen gegoogeld en bam! Daar stond het: Vaginisme. Eindelijk kon ik de vinger er op leggen wat mij mankeert! Maar naar de huisarts gaan om een verwijzing te krijgen naar een bekkenbodemfysiotherapeut durfde ik ''nog'' niet... Ik liet mijn vriend een website zien met de symptomen en alles erop en eraan, hij wist gelijk, dit heb jij!

Op mijn 19e durfde ik eindelijk de stap te zetten om naar een bekkenbodemfysiotherapeut te gaan, ik wou natuurlijk ook niet dat mijn vriend mij zou verlaten omdat ik geen geslachtsgemeenschap kan hebben...

Laat ik nu eerst maar eens uitleggen wat vaginisme nou eigenlijk is en wat het voor mij betekend... Vaginisme is dat je spieren rondom je vagina (de bekkenbodem spieren) onbewust worden aangespannen waardoor de penis niet of nauwelijks in de vagina kan. De opening van je vagina word dus kleiner en soms kan het dus helemaal dicht slaan dat je geen vinger of een tampon kan inbrengen. Bij mij kwam het dus door een angst voor de pijn die ik heb ontwikkeld daardoor...

Er zijn ook 2 soorten van vaginisme, primair en secundair. Primair is dat het altijd al zo was als je seksueel actief word. Ik heb dus de secundaire vorm, eerst ging het wel goed maar door omstandigheden dus niet meer. En laat secundair nou net de moeilijkste ''bestrijdbare'' vorm zijn.. pfff... heb ik weer! 

Vaginisme komt het meeste voor bij jonge meiden die dus voor het eerst seksueel actief zijn en vrouwen in de overgang of na een zwangerschap. In Nederland alleen al hebben 150.000 vrouwen vaginisme, waar het van bekend is natuurlijk want er rust namelijk toch nog wel een taboe op.

In mijn volgende blogs vertel ik hoe mijn bezoeken waren bij de bekkenbodemfysiotherapeut en hoe het mijn relatie ook beïnvloedde en wat voor gedachten er in mij omgingen.