Het grote verlof dagboek - Dag 2 (week 34 + 1) - bokser

Ik wordt wakker met een katerig gevoel. Tenminste dat denk ik, het is ondertussen al 8 maanden geleden dat ik voor het laatst een katerig gevoel zou kunnen hebben, dus ik baseer mij maar op behaalde resultaten uit het verleden. 

M'n zwangerschapsbootcamp clubje afgezegd voor vandaag. Rust moet het sleutelwoord zijn, met t zware hoofd en keelpijn wordt dat niets. Bah. Ik voel me af en toe zo kwetsbaar, met m'n dikke buik en verminderde weerstand. Dit is echt zo niet mij.

Kom op! Ik ben een sterke vrouw, zo probeer ik mijzelf moed in te praten, ik ben een strijdster, een vechter, een bokser. Hoewel dat gevoel moeilijk vast te houden is als ik in bed lig en overeind probeer te komen. Daar ligt de strijdster dan; als een hulpeloos schildpadje op de rug te spartelen om overeind te komen.

Komt er ook nog een filmpje voorbij van een blinde vrouw die in verwachting is en door middel van 3D printing de echo van haar kleine voor het eerst kan 'zien', of voelen. 

 

Janken! Ja daar zit ik dan, in m'n eentje, achter mijn laptopje. Te janken, te janken om een vrouw die ik niet ken. 

De kleine in m'n buik is weer aan het rondstuiteren. Drukt me weer even met de neus op de feiten. Die kleine bokser daarbinnen, ik lach naar mijn buik. Ik zie een bult rechts net onder mijn ribbenkast verschijnen, ik duw er op en voel een voet wegschieten, waarna hij net zo hard weer terug komt. Aan het sparren met mijn kleine, ik ben dan misschien wel verandert in een weekdiertje, maar wel een heel gelukkig weekdiertje!