Het grote nieuws delen & de eerste echo

Oh wat is het toch lastig om dit nieuws voor ons te houden... Daarom besloten we om redelijk snel het nieuws te delen met onze families! We wisten nog niet precies hoever ik was maar toch vond ik dat ze het moesten weten. Het nieuws wilde ik delen, mijn geluk maar ook mijn zorgen. 

Mijn vriend en ik spraken af om op een zaterdag alle gezinsleden van beide families langs te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. We kregen alleen maar positieve reacties en iedereen was zo enthousiast! Super leuk!! Mijn oudere broer moest wel even wennen aan het nieuws: zijn "kleine" zusje, wordt nu mama.. Heel gek! Maar ook hij was heel erg blij voor ons. Ook kreeg ik natuurlijk vragen als hoe ik het nu zou gaan doen met school. En ook ik heb daar veel, heel veel over nagedacht. Ik studeer namelijk nog en ik begin in september aan de minor (laatste jaar van mijn studie). Hoe en wat wist ik toen nog niet omdat het zomervakantie was en ik dus geen docent kon bereiken. Eerst maar afwachten hoe de zwangerschap verloopt en dan kijken we in september wel verder. Dan weten we hoever ik precies ben en wanneer ik ongeveer uitgerekend zal zijn.

Die avond gingen wij barbecueën en hier was het erg lastig om het stil te houden. Ik die altijd wel van een drankje en een hapje houd, dronk nu niks en kreeg haast geen hap door de keel. Mocht het mis gaan met de zwangerschap dan zouden we dit ook met deze vrienden bespreken dus hebben we het hier ook verteld. Ge-wel-dige reacties gekregen! Ze dachten dat ik een rompertje voor onze vriend had gekocht, de ook vader wordt maar nee, deze hebben wij voor onszelf gekocht haha. De ogen konden niet groter worden van verbazing! Nu vielen de puzzelstukjes ook op de plaats, waarom ik zo moe was en amper wat naar binnen kreeg... 

Nu komt het "lange" wachten op de eerste echo. Het zijn maar een paar dagen maar toch!

Toen we eindelijk in de auto zaten merkte ik dat ik toch zenuwachtig aan het worden was... Straks zit er helemaal niks, of klopt het hartje niet! Wat als ik het mij allemaal verbeeld heb? Ik kijk nogmaals in mijn telefoon en zie daar de foto van de zwangerschapstest en zie daar weer de bevestiging: ik heb het mij niet verbeeld. Gelukkig maar ;)

Toen ik eindelijk mocht gaan liggen en de mevrouw zei: en hier zien wij een heel mooi hartje kloppen! viel er een last van mijn schouders. Alles zag er goed uit voor dit termijn. WAUW! Even een paar traantjes wegpinken en mijn vriend zijn hand gezocht om even vast te houden. Wát bijzonder, al zag je nog vrij weinig.. Het bleek dat ik op 8 weken en 5 dagen zat, een week minder ver dan ik zelf uit had gerekend maar met de termijnecho zullen ze nog eens opmeten. 

We krijgen een paar foto's mee en na het maken van een volgende afspraak gaan wij naar huis. Mijn vriend super nuchter, zoals altijd haha maar ik was enorm opgelucht. In de auto gelijk onze families ingelicht en natuurlijk een foto erbij gestuurd van de echofoto. ALLES IS GOED! Wauw!! Zó blij en opgelucht! Ook fantastisch om te zien hoe iedereen zo meeleeft.. Geweldig gewoon:)

Helaas ben ik nu wel heel erg misselijk en moe. Ik kom amper uit bed of van de bank af en word ik soms op bed gestuurd door mijn vriend. Hopelijk zakt dit gauw af want dit is geen pretje zo. Maar elke keer als ik naar de echofoto kijk weet ik weer waar ik het voor doe! Ondertussen ben ik niet achter de laptop weg te slaan, alles moet ik op- en uitzoeken, wat hebben we nodig en hoeveel? Wat hebben we wel nodig van de babyuitzetlijst en wat is eigenlijk onzin? En hoe groot is de kleine nu ongeveer nu ik ongeveer 9 weken zwanger ben? Mijn vriend bekijkt het allemaal van een afstand en moet er eigenlijk ook wel wat om lachen. Als er iets speelt, moet ik altijd precies weten hoe en wat dus ook met deze zwangerschap haha.

De volgende blog zal gaan over het vertellen van het nieuws aan de rest van onze omgeving en hoe het met mij gaat. Ook zal ik vertellen hoe de termijnecho is verlopen...