Het eerste trimester was een drama...

Met dat ik drie weken zwanger was, kwam ik erachter dat ik zwanger ben. Dit was een onvergetelijk moment en we zijn dan ook onwijs blij hiermee! Maar dan  begint wel alles op z'n plek te vallen... daarom ben ik dus zo ziek, daarom voel ik me vreselijk en daarom ben ik prikkelbaarder dan normaal. Ik vond het al zo gek dat ik me uit het niets zo voelde. 

Bij Noud had ik ook een vreselijke eerste trimester te pakken. Ik hoopte zo dat ik dit niet weer zou krijgen maar helaas. Elke ochtend overgeven, ontzettend moe, haaruitval tot de max, geen energie hebben voor de kleinste dingen. Gewoon helemaal kapot en leeg gezogen. Ik vond dit heel erg moeilijk te combineren met Noud. Ik probeerde mezelf op te beuren en op zijn manier de dag te 'overleven'. Zo voelde het voor mij. Ik kon even helemaal niks. Nu ben ik onwijs blij dat ik in het tweede trimester zit en me al zoveel beter voel! Wel merk ik dat ik soms nog last heb van de vermoeidheid wanneer ik de avond ervoor te laat naar bed ben gegaan, of wanneer ik een dag te druk gedaan heb. 

Hoe is jouw ervaring met het tweede trimester? Ik ben zo benieuwd naar andere verhalen!