Het eerste trimester a.k.a. de katerfase

Inmiddels zit ik al ver in mijn tweede trimester, dus het werd eens tijd voor een terugblik. 25 augustus 2021 kwam ik erachter dat ik in verwachting ben van ons tweede kindje. het ging zo'n 2 weken goed voor de kwaaltjes zich aandienden. Ik werd zo moe, dat ik na het avond eten naar bed ging en van 21.00 uur tot 06.00 uur (soms langer) sliep. Mijn eetlust werd steeds minder en ik keek tegen elke maaltijd op. Normaliter kijk ik juist uit naar mijn eetmomenten, omdat ik er elke keer weer een feestje van maak en hier volop van geniet. Nu was mijn motivatie ver te zoeken, want mijn lijf wilde alles behalve voedsel. Heel even na de maaltijd voel ik me beter, maar gauw keert de misselijkheid terug. Dit in combinatie met een rondrennende peuter, maakt dat ik deze weken erg zwaar vond. Uiteindelijk moest ik een paar keer overgeven. No big deal, zou je zeggen, maar overgeven is voor mij écht last resort. Ik kan het gewoon niet. Hoe graag ik het ook wil. Later bleek ik buikgriep te hebben en dat verklaart waarom ik ineens wel kon overgeven. Het virus moest eruit en de controle lag daarom heel even buiten mijn bereik.

Ik probeerde ondertussen echt te genieten van de zwangerschap, maar eigenlijk was er gewoon nog niet zo heel veel aan. Het voelde alsof ik continu een kater had. Met 9+5 weken voelde ik de eerste vlinders in mijn buik en wist dat dit de baby was. Een lichtpuntje in deze zware weken! Bij Apollonia voelde ik haar bewegingen voor het eerst met 14 weken, dus ik herkende het al snel. Ondanks ik moe en misselijk was, maakte ik elke dag een moment vrij om een connectie te maken met de baby. Ik voelde haar al bijna dagelijks en dat gaf me een gerust gevoel! In deze periode kregen we twee echo's. De eerste was met 7 weken (vitaliteitsecho) en de tweede met 10 weken (termijnecho). Bizar hoeveel verschil er zit in die drie weken tijd! Het blijft zo'n wonder om een kindje in je buik te laten groeien.

Onze directe omgeving wist al vrij snel dat ik weer in verwachting was. Ook deze zwangerschap kwam onverwachts, dus iedereen was eerst heel verbaasd, gevolgd door heel veel blijdschap! Ik had in het begin nog net de puf om een verloskundige en kraamverzorgster te regelen. Verder zocht ik een paar dingen op om mijn geheugen over een zwangerschap op te frissen en de rest kwam later wel, dacht ik. Ik spendeerde de meeste tijd in bed en deed alleen het hoogst noodzakelijke. Gelukkig werd het vanaf 12 weken zwangerschap beter! Hoe dat ging, lees je in mijn blog over het tweede trimester.