Het begon met rammelende eierstokken

Begin 2018 kreeg ik steeds meer de kriebels en de welgemeende rammelende eierstokken elke keer als ik een babytje zag. Zo kon ik mezelf helemaal niet. Ik weet nog heel goed dat ik vroeger altijd zei dat ik niet eens kinderen wilde hebben. Dat is met de jaren gelukkig veranderd en sinds ik met mijn huidige vriend ben was ik ervan overtuigd dat ik het met hem wel wilde. Alsof ik moest wachten tot ik de juiste zou tegenkomen. We zijn al sinds 2015 samen, maar waren nog heel vrij en gingen vaak stappen, uiteten en veel weg. Geen gedachtes van sparen, een huis kopen en kindjes, maar gewoon volop genieten. Toen het allemaal wat serieuzer werd en we het uitgaansleven achter ons lieten en we ons meer gingen focussen op werk begon het bij mij wel te komen. We woonde samen, allebei een vast contract, leuke familie en vrienden en de luxe van allebei een auto hebben. Het klonk voor mij als de perfecte basis voor als er een kindje zou komen. Na het een paar keer te hebben aangekaart bij mijn vriend vond hij dat we toch nog even moesten wachten. In juni 2018 zou zijn auto helemaal afbetaald zijn en daarmee zouden we veel meer geld per maand hebben wat we aan de kleine zouden kunnen uitgeven. Het zou iets meer rust geven en daar sloot ik me bij aan. Ook al was ik wel een beetje teleurgesteld. 

Opeens leek het alsof iedereen om me heen zwanger werd en ik kreeg het gevoel alsof ik "achterliep". Heel stom als ik er nu over nadenk, want uiteindelijk doen we het allemaal op ons eigen tempo. Na een tijd begon ik er niet meer over, omdat ik hem niet die onnodige druk wilde geven. Op 4 november 2018 gingen we uiteten voor ons 3 jarig jubileum en toen begon hij erover! Ik was verbaasd, maar super blij! Hij vond het nu ook een goed moment om te gaan proberen en keek er ook echt naar uit. We hebben allebei geen opa's en oma's gehad, dus dit was ook een reden om dat aan onze kleine wel te geven. Vroeger vond ik het heel erg dat ik geen opa's en oma's had. Als de kinderen in de klas vertelde over de cadeautjes en centjes die ze kregen voor hun rapport of de weekenden en feestdagen hoe leuk die waren, was ik altijd een beetje jaloers. Ik had dat niet. Met de jaren leg je je erbij neer en kun je het ook begrijpen.

Mijn vriend (28) is een nakomertje. Zijn ouders zijn nu al 74 & 70 jaar oud. Hij wil ook graag dat zijn ouders onze kleintjes kunnen leren kennen en hopelijk kunnen de kinderen hun later ook nog herinneren.

Een vriendin had mij niet veel later aangeraden om naar de gynaecoloog te gaan. Hier in Spanje kun je zonder doorverwijzing gewoon een afspraak maken. Zij zou mij dan kunnen nakijken, een normale controle, om te zien of alles in orde was. Mijn cyclus was sinds ik met de pil was gestopt in januari behoorlijk onregelmatig. Soms zaten er wel 43 dagen tussen, dus het kon naar mijn idee geen kwaad.

De controle verliep goed en omdat we aan het proberen waren moest ik bloedprikken 4 dagen na de eerste dag van de ongesteldheid. Helaas was mijn cyclus, maar ook de ongesteldheid zelf wat vaag. Zoals ik al zei duurde het soms 43 dagen maar daarnaast zodra ik begon was ik 3 dagen ongesteld.. vervolgens 2 dagen niks.. en dan weer 5 dagen ongesteld. Nu achteraf denk ik daarom dat ik op het verkeerde moment ben gaan bloedprikken.

Ik had twee weken later een afspraak voor de uitslag. Daaruit bleek dat er een hormoon was wat veelste laag was in de waarde.

Om het even simpel uit te leggen. Er zijn twee hormonen die heel belangrijk zijn. De ene zorgt ervoor dat we ongesteld worden en de ander zorgt ervoor dat het eitje bevrucht kan worden.

Het hormoon was in mijn geval zo laag dat ik elke dag zakjes met oplos poeder moest drinken wat het omhoog zou gooien. Daarnaast kregen we ook te horen dat het hierdoor een jaar of 1,5 jaar kon duren om zwanger te worden. Uiteraard hoop je toch elke keer aan het eind van de maand dat je zwanger bent. Jullie kennen het wel. In de eerste 3 maanden erna elke keer een test gedaan... en natuurlijk niks, behalve teleurstelling. Het is heel makkelijk voor de mensen om ons heen om te zeggen: "Maak je geen zorgen. Denk er niet aan, want anders komt het niet." Ja tuurlijk. Zo makkelijk om te zeggen. Als je iets zo graag wilt is het moeilijk je er niet mee bezig te houden.

Begin februari 2019 gingen we op vakantie naar Barcelona en naar Nederland. Heel leuk en toen voor het eerst sinds tijden gerelaxed. Ik weet nog dat ik in mijn app zag staan dat ik precies die dagen in Barcelona aan het ovuleren was. We waren hele dagen buiten en dingen aan het ondernemen dat we 's avonds helemaal kapot waren. Ik heb het daarom toen laten gaan. We hadden het zo naar ons zin en het was zo leuk. Het was wel even goed zo.

Twee weken na de vakantie was ik aan het werk op vrijdag ochtend 8 maart 2018. Ondertussen zat ik alweer op dag 36 geloof ik als ik het mij goed herinner. Ik stond met een collega en ik zei grappend dat mijn borsten aan het jeuken waren. Toen reageerde ze: "Aahh, misschien ben je zwanger". Zij wist niet dat we aan het proberen waren. Nou, je kan je voorstellen hoe de alarmbellen in mijn hoofd af gingen, haha. Het was pas 9:00 en ik moest nog werken tot 15:00! Langste dag ooit.

Op de terug weg langs de apotheek een test gehaald en snel naar huis. Uiteraard weet ik dat het beter is 's ochtends een test te doen, maar ik kon niet wachten. Voor de zekerheid had ik een test gehaald die je zogezegd 7 dagen eerder kan doen dan de reguliere test.

Eenmaal thuis in een plastic bekertje geplast en de test erin. Ik weet het.. je kan er ook gewoon op plassen, maar het idee dat ik het niet goed zou opvangen maakte me paranoia. Moet lachen terwijl ik het schrijf.

Ik naar de eettafel en daar zittend wachten. Al meerdere testen had ik daarvoor geprobeerd, dus ik wist wel hoe het werkte. Heel snel kwam het eerste streepje tevoorschijn, maar geen tweede. Ik was zo ontzettend teleurgesteld. Deze keer dacht ik écht dat het zover was. Ondertussen ging ik de plas leeggooien in het toilet, bekertje weg en handen wassen. Toen liep ik terug naar de tafel en zag ik heel vaag een tweede streepje! Is dit echt waar?! Ik heb denk ik 2 minuten heel ongeloofwaardig er naar zitten kijken en daarna moest ik huilen. Ik ben naar een vriendin geweest die thuis was en het haar als eerste verteld. Zij was toen ook zwanger, heel leuk! Samen zijn we een cadeautje gaan kopen voor mijn vriend en hem heb ik het 's avonds verteld toen hij thuis kwam uit zijn werk. Wat een blijdschap! We waren zo gelukkig. De volgende ochtend een clearblue test gedaan en toen kwamen we erachter dat ik al 5 weken zwanger was. Zelfs nog voor de vakantie gebeurd, dus dat hele appje was ook nergens goed voor, behalve de stress. Uiteindelijk heeft het maar 4 maanden geduurd om zwanger te raken. ❤️