11 jaar geleden
het begon allemaal zo leuk!!
Het was vorig jaar april we waren met z'n twee zwanger ik net 6 wk en zij bijna 20 weken, wat vonden we het geweldig om samen zwanger te zijn maar toen sloeg het noodlot toe op mijn zwager z'n verjaardag kregen ze 20 wk echo en kregen ze te horen dat het kindje (jongentje) een openruggetje en waterhoofdje had na paar weken hadden ze besloten om de zwangerschap te beëindigen, wat verschrikkelijk ik vond het zo erg!! maar ook tussen ons veranderde van een gezellige schoonzussen tot elkaar maar 1x in zoveel tijd spreken , ik wou haar niet te veel met mij enorm grote buik confronteren wat bij mij ging alles zo weleens waar goed, ook toen ik met 20 wk echo kreeg en te horen kreeg dat we twee jongens kregen duurde het effe voor dat ik haar belde want ja zij had net 3 weken de voor haar mannetje verloren .
ook tijdens de kraamvisite in het ziekenhuis op de neonatologie hadden we het aan de zuster uitgelegd wat er was gebeurd dus ja ik voelde ondanks dat ik net trotse mamma was geworden ook heel erg met haar mee en snapte heel goed dat erg moeilijk voor haar was !!
2 kerstdag vorig jaar kwamen ze bij ons vieren en kregen we te horen dat we opnieuw zwanger waren!! SUPER!! helemaal blij maar ook nu we 20 weken zijn gepasseerd en z'n meisje krijgen 9wat ze altijd al wouden) haar gezinnetje compleet is !
alleen wat me nu heel erg tegen valt , uit ervaring weet ik zelf als je een kindje verliest en je weer opnieuw zwanger raakt je hoopt dat het lekker tot 40 wk blijft zitten. mijn jongens zijn dan na minder fijne zwangerschap met 34 weken geboren. ze nu overal last van heeft van haar bekken van ja allerlei kwaaltjes wat krijgt bij de laast loodjes gewoon zegt ik laat het met 38 weken halen!! of voor Tobias (neefje van 3) verjaardag! dan ben ik geneigd om te zeggen wees blij dat je zwanger ben en dat het gezond is , ze komt wanneer ze komt , je vergeeft je zelf nooit als er wat mis gaat .
ik doe het alleen niet want ja wat schiet er mee op , het is alleen teleurstellend en ik had echt hele ander houding bij haar verwacht en niet al dat geklaag en gezeur hoe vervelend ze wel niet is !! erg jammer
ben erg benieuwd Damens wat vinden jullie ?? er wat van zeggen of zwijgen is wijsheid!!
Anoniem
Hoi Spekkie, Weet je iedereen gaat anders om met zijn verlies, staat anders in een nieuwe zwangerschap en gaat anders om met de angst. Het kan maar zo dat ze zoveel klaagt omdat ze simpel weg heel erg bang is om nog een kindje te verliezen en niet over die angst durft te praten of die angst zelfs wegdrukt. Ik kan me wel voorstellen dat ze eerder ingeleid wil worden zeker als ze echt lichamelijke klachten heeft. Ik was er pas gerust op dat het goed met onze dochter ging toen ik haar in mijn armen kon houden. De hele zwangerschap heeft er toch iets van angst gezeten. Maar ik kan me ook indenken dat het jou raakt omdat jij met 34 weken bent bevallen en veel liever met 40 weken was bevallen toen. Jij weet hoeveel angst, spanning en zorgen je hebt gehad om je jongens. Denk dat het jou misschien daardoor wel erg raakt, dat er een stuk eigen pijn meespeelt. Hoop dat het goed gaat met je jongens en dat het ook helemaal goed gaat met je schoonzus en haar dochtertje
Anoniem
Ik snap heel goed je frustratie . Maar ik denk dat je het beter kunt laten varen. Ik heb zelf 16 jaar er over gedaan om zwanger te worden. Was ik zwanger lag ik na 16 weken met bi in bed. En nu 11 maanden na bevalling nog. Heb je een schoonzus drie gezonden kinderen waarvan de jongste vijf en die loopt te piepe. Naar drie zorgenloze zwangerschappen, geen miskramen dar ze nooit natuurlijk bevallen is.. Vijf jaar na haar jongste!!!!!!! Ze koos zelf bij de jongste twee voor een keizersnee.... Maar ja daarop in gaan heeft toch geen nut. Gewoon proberen los te laten. Dat lijkt me het beste Sterkte!
Marieke80
Tja, het is denk ik voor iedereen weer anders. Fijn om te horen dat je weer op weg ben de band op te bouwen.
spekkie03
ik heb zelf ook tussen mijn dochtertje en de mijn binken ook een kindje verloren dus ik weet hoe het is, en toen ik zwanger was mijn binken wou ik dat ze tot 40 wk bleven zitten en ik heb niet zo lopen klagen want ja ik was blij dat ik zwanger was en ik had er twee in de buik ...dat is het enige wat mij teleurstelt en we zijn de goede weg op de band wordt weer beter en ik dat het ook beter is om niets te zeggen !