Here we go, again. Andere zwangerschap, zelfde onzekerheid?

Een kleine twee jaar later, weer zwanger, helemaal gelukkig, en weer een meisje!

Zoals je kan lezen in eerdere blogs was mijn vorige zwangerschap spannend omdat onze dochter steeds slechter/kleiner uit de metingen kwam. Maar dit had - tegen alle verwachtingen in - een goede afloop!

De gynaecoloog heeft toen ook gezegd dat er zeker een kans was dat een nieuwe zwangerschap weer zo kon verlopen.

Hier zijn we dan, vandaag was de 20 weken echo, en onze 5e echo, omdat wij wel onder extra controle staan vanwege de eerste zwangerschap. Na uitsluitend positieve echo's en een meid die een mooie groei rond de p50 laat zien, gingen wij vol vertrouwen, zonder enige zorg naar deze echo. En ze werd ook wederom weer helemaal goedgekeurd! Maar de groei blijkt wel weer af te buigen. Waar ze 3 weken ervoor nog een p50 was, zit ze nu op een p31. Voor het idee: Evi was ook een p50 tot de 20 wekenecho, en werd daar een p40. Dus deze daling was in principe groter..

De echoscopiste kent onze voorgeschiedenis en maakt zich er niet druk om, en wij eigenlijk ook niet. En toch had ik gehoopt dat het deze keer anders zou zijn. (Dit is natuurlijk nog steeds mogelijk, één echo is niet direct de waarheid, dit weten we na de vorige zwangerschap maar al te goed.) En het is vorige keer toch ook helemaal goed gekomen?

Ja, helemaal waar. Maar compleet zorgeloos is het niet. Het ziekenhuis heeft ook uitgelegd in de nazorg dat ze moeten ingrijpen bij een te lage meting en andere signalen, want je weet niet zeker dat er echt niets aan de hand is met de baby.

Over 4 weken krijgen wij opnieuw een echo. Ben ik nerveus? Nee. Verdrietig? Nee. Maar ik baal wel. Ik had gehoopt op een net iets mooiere groeiecho dit keer ♡