Help..................een cadeautje!

Met een dochter van bijna 4 en eentje van 15 maanden begon ik net weer een beetje mijn ritme, zeg maar mijn leven, weer op de rit te krijgen. De overgang van 1 naar 2 heb ik als zwaarder ervaren dan van 0 naar 1 maar wat ben ik blij met mijn prachtige meiden! 

Jongste dochter loopt, kan prima in klank en gebaar uitleggen wat ze wil en de oudste gaat naar mijn zin veeeel te hard. Alle babyspullen verzameld om op een rommelmarkt te verkopen. We waren bezig een periode af te sluiten.....totdat........

Ik naar de huisarts ging omdat ik dacht dat ik een blaasontsteking had. Nou daar dacht de huisarts hetzelfde over tot ze voor de zekerheid een zwangerschapstest uitvoerde. Je raad het al, het enige wat positief terug kwam was de zwangerschapstest. Mijn eerste reactie was:" Dat kan niet want ik slik de pil!"

Nou ben ik dus het bewijs dat ook de pil niet 100% betrouwbaar is. Maar wel potverdorie dat gebeurt toch altijd een ander en niet jezelf!!! We hebben bij beide meiden het hele medische traject doorlopen en bij beiden 22 maanden heel hard ons best moeten doen (lees op het randje van IUI) en dan zal deze er zo in fietsen door de anticonceptie heen??? Ik kon er met mijn pet niet bij. En nog erger.....ik wist dat ik hier niet mee thuis hoefde te komen. 

Het nieuws sloeg in als een bom maar landde bij mij al redelijk snel en ik kon het ook een plaatsje geven. Mijn redenatie (als je niet tegen zweverig kan dit even overslaan) is dat dit wondertje waarschijnlijk heel erg graag bij ons heeft willen komen. Mijn wederhelft heeft er iets langer over gedaan maar draaide na 2 dagen ook bij nadat hij van de schrik bekomen was. Natuurlijk kunnen we allebei allerlei beren op de weg verzinnen en dat doen we dan ook nog regelmatig maar we kunnen er nu ook samen om lachen en grapjes over maken. Het zal druk worden....maar dat was het soms ook al. En we moeten een andere auto kopen.......tja er zijn ergere dingen dan opzoek gaan naar een mooie, leuke maar vooral praktische bolide.  

De termijnecho moest uitwijzen hoever ik eigenlijk was want ik had werkelijk geen idee. Ik slikte de pil die je mag gebruiken als je borstvoeding geeft aangezien mijn jongste dochter nog graag 's nachts bij mama een slokje drinkt. In de bijsluiter staat dat je menstruatie helemaal weg kan blijven bij het gebruik van deze pil dus ik had ook geen enkel vermoedde en nu geen enkel idee hoelang ik al zwanger was. In de wachtkamer zweette ik peentjes. Vraag me niet waarom. Ik denk omdat ik al een beetje aan het idee van weer een baby gewend was geraakt en er stiekem nog door mijn hoofd spookte, 'wat als de huisarts zich vergist heeft'. Toen de echoscopiste het apparaat op mijn buik zette was er meteen geen twijfel meer mogelijk......plop........daar was je! Iets meer dan 2,5 cm groot wat gelijk staat aan iets meer dan 9 weken zwanger. Langer dan ik gedacht had. En het was wéér speciaal om zo'n klein wezentje te kunnen bekijken wat rondzwemt in je buik.

Inmiddels kan ik geen gewone broek meer aan, zijn mijn dochters op de hoogte en de oudste bazuint het ook vrolijk rond. We hebben de babyspullen maar weer zolang op zolder gezet. De oudste is overtuigd dat het een jongetje wordt, "Want mama, twee meisjes is genoeg, nu wil ik een broertje!". 

Wij zijn blij met allebei want inmiddels is het ons cadeautje!