Help! Huiduitslag! #2

Woensdagochtend om 11 uur had ik een afspraak bij de dermatoloog. Vol goede moed ging ik hier naartoe want hij zal mij vast kunnen vertellen wat ik heb!

Helaas... hij wist het ook niet.. de zwangerschapsgerelateerde huidziekten die je kunt krijgen beginnen eigenlijk altijd op de buik zei hij. Koorts komt daar niet bij voor (ik had dat nogsteeds) en de uitslag begon ook op mijn andere been!

Deze arts was heel eerlijk; sorry maar ik weet echt niet wat het is, ik kan je dan ook niet geruststellen in je angst. Het lijkt wel oppervlakkig op de huid dus dan kan het geen kwaad maar ik weet niet wat het verder gaat doen.. Om zeker te weten wat ik had heeft hij een huidbiopt afgenomen en ingestuurd naar het lab. Het moest op kweek, dat heeft tijd nodig dus de uitslag zou er pas over een week zijn...

Dat duurde mij veel te lang! Mijn kindje moest eruit! Ik heb gelijk de verloskundige gebeld en gezegd dat ik vandaag nog ingeleid wilde worden. Ik was inmiddels precies 37 weken zwanger. 'S middags hadden ze nog een gaatje op het spreekuur dus ik mocht langskomen om te bespreken wat er de afgelopen dagen was gebeurd. Ik uitte mijn angst en zorgen. De verloskundige begreep mij volledig maar zei dat de gyneacologen niet voor inleiden zijn.. Eigenlijk pas vanaf 41 weken, bij mij maakten ze al een uitzondering door me niet langer dan de uitgerekende datum te laten lopen (ivm mijn verleden). Ik was zo boos en verdrietig! De verloskundige stelde voor om na haar spreekuur de gyneacoloog te bellen voor overleg, die zou mij daarna dan weer bellen. Wachten duurt altijd lang maar toen ik 's avonds om 8 uur nogsteeds niks gehoord had ben ik toch zelf gaan bellen. Ik kreeg te horen dat het heel druk was met spoedgevallen maar dat ze me echt nog gingen bellen, waarop ik aardig boos reageerde: ik snap dat spoedgevallen voor gaan maar als het allemaal nog te lang duurt lig ik daar straks ook op de spoed!

Uiteindelijk ben ik toch gebeld met de mededeling dat inleiden echt niet ging. Het zou een te groot risico zijn bij 37 weken. Als ik nu 25 weken zwanger zou zijn, zou ik dat wel begrijpen maar kom op! Er worden baby's met 36 weken geboren die het super goed doen en voor mij voelde elke dag dat mn kindje langer in mn buik zat als een groot risico!

Donderdagochtend... Ik heb contact gehad met het UMC Utrecht. Ik heb daar mijn verhaal gedaan en de gyneacoloog snapte niet (gezien mijn voorgeschiedenis) dat ze zo moeilijk deden en dit risico namen. Ik hoopte dat daar een dermatoloog zou zijn die mijn klachten wel herkende en mij kon vertellen wat ik had. We gingen voor een second opinion!

Ik belde de verloskundige dat ze mijn dossier klaar mocht leggen en dat ik die gelijk op kwam halen, dit was geen probleem. Mijn man en ik gingen naar het ziekenhuis. De verloskundige stond al op ons te wachten en we mochten binnen komen. Ze schrok van me toen ze me zag. Door de pijn en de angst had ik al nachten niet geslapen... De antibiotica sloeg niet aan dus de klachten bleven uitbreiden. Ze zei dat ze me volledig begreep en dat er maar 1 oplossing was om van mijn angst af te komen. Ja inleiden zei ik! We mochten wachten in de wachtkamer, dan ging zij overleggen met de gyneacoloog...

Een uurtje later werden we opgehaald door de gyneacoloog. Ze begon dr verhaal met dat ze niet inleiden voor 41 weken omdat de kans groot is dat ze het forceren en dat het risico heel groot is dat ik op de OK beland voor een spoedkeizersnede.. (over eventuele risico's voor mijn kindje werd niet gesproken) Ze stelde 2 dingen voor, vanaf nu dagelijks thuis controles om de kleine goed in de gaten te houden of ik mocht me de volgende ochtend om 7.00 uur melden op de verlosafdeling.. Ik stond op en riep: tot morgen!!