Hectische tijd

Onze eerste dochter was geboren, mijn man moest nog 3 maanden bij zijn werkgever werken en zou daarna een jaar vrij zijn (Elternzeit in Duitsland), ondertussen zou hij dan een nieuwe baan zoeken. Na lang zoeken , had hij per 1 juli een nieuwe baan, maar wel in Nederland. Dit betekende dat hij door de weeks bij zijn ouders zou zijn (toevallig dichtbij zijn nieuwe baan) en vrijdag + het weekend bij ons zou zijn. Ondertussen gingen we op zoek naar een woning, wel wilden we onze huidige woning (ons droomhuis) niet kwijt, we zouden dan veel gaan pendelen.

Het was even wennen, door de weeks met de kleine, maar we vermaakten ons wel. Soms gingen we een weekje mee naar mijn schoonouders en konden we ook samen een paar huizen bezichtigen. In oktober hadden we ons huis gevonden. Ongeveer wat we wilden, een tuin, rustige wijk, niet te duur, 3 slaapkamers en redelijk af. We waren er blij mee en trokken erin. Spullen hadden we niet, dus we moesten alles kopen, nieuwe meubels voor in de woonkamer en een kinderkamer. 

Het beviel goed, maandag tot en met donderdag waren we in Nederland, vrijdag tot en met zondagavond in Duitsland. Na een tijdje vond ik ook een parttime inval baan in het onderwijs en paste mijn schoonmoeder  op. 

Echter, het jaarcontract van mijn man werd niet verlengd. We zaten dus met een huis en zonder baan. Mijn man ging weer op zoek en vond een baan in Belgie. Hij kon daar 1 juli gelijk beginnen, het was fijn dat hij al snel weer iets had. Alleen dit betekende weer dat mijn man in Belgie was en ik in Nederland, nu werkte hij 5 dagen, dus zagen we elkaar alleen in het weekend. We besloten het huis te verkopen. De buren vermoedden al dat er iets speelde, dus toen we zeiden dat we weer gingen verhuizen vonden ze het erg jammer maar was alles wel opgehelderd (ze hadden hem weg zien gaan in pak, een nacht weg zien blijven).

We waren al een tijdje aan het proberen om weer zwanger te worden en hoe onwaarschijnlijk ook in alle drukte, in augustus was ik zwanger. Ik had het wel druk, het huis stond te koop, ik werkte 3 dagen, elke vrijdag reed ik terug naar Duitsland en dinsdag weer naar Nederland (samen met mijn dochter). De verhuizing was klaar, en we hadden besloten dat ik tot de zwangerschapsverlof zou blijven werken, ik wilde mijn klas niet zomaar achterlaten en mocht slapen bij mijn schoonouders. Al deze drukte was toch wat veel, want  met Sinterklaas voelde ik erg veel harde buiken. Dit was voor mij niet zo speciaal, in mijn eerste zwangerschap had ik hier veel last van. Toch besloot ik het te laten controleren bij mijn gynaecoloog in Duitsland, ik was 22 weken zwanger. Hij stuurde mij echter direct door naar het ziekenhuis, mijn baarmoederhals was nog maar 1,3 cm, veel te kort voor deze tijd, zo week dat het voelde alsof de geboorte kon beginnen. In het ziekenhuis waren er geen weeen, de harde buiken waren minder en ik besloot om thuis volledige rust te houden. Mijn schoonouders kwamen zorgen voor mijn dochter, en we zouden naar het ziekenhuis in Hannover gaan en kijken of zij nog iets wisten. Zij boden een cerclage aan of een pessarium en twijfelden over longrijpers. In Duitsland helpen ze kinderen boven de 500 gr al, ook als zij nog geen 24 weken zwangerschap hebben gehaald. 

Wij kozen voor een pessarium omdat een cerclage ook grote risico's had. 

Vanaf dat moment werd de baarmoederhals regelmatig gecontroleerd en werd er gecheckt op een hormoon dat aangeeft dat het kind binnen 14 dagen geboren gaat worden. Gelukkig was dit elke keer niet aanwezig. Ik heb vanaf toen ook volledig bedrust gehouden, zelfs eten deed ik in bed. Heel saai, maar was tenminste in de buurt van mijn dochter ipv in een ziekenhuis. Mijn schoonouders hebben echt super geholpen. We zijn tot de 28ste week in Duitsland gebleven en daarna naar het huis van mijn schoonouders gegaan. Tot 28 weken heeft een prematuur meer kans in Duitsland om zonder restschade te ontwikkelen en daarom bleven we deze weken nog in Duitsland. Daarna kwam ik obv het umcg, de begeleiding was heel anders, zeker naar wat ik gewend was in Duitsland. Daar checken ze gewoon veel meer. 

Ondertussen werkte mijn  man door de weeks nog in Belgie en was hij op zoek naar een huis (ja, we wilden het nogmaals proberen). Toen ik de 34 weken bereikt had, besloten we om samen naar een aantal gevonden huizen te gaan kijken.