Groot nieuws

Ik mocht dinsdag 11juni langs gaan bij de huisarts voor een bloedafname. De bloedwaarden waren goed, maar omdat mijn cyclus wat langer duurde of de normale 28 dagen zei de huisarts dat ik best snel niet te lang zou wachten om naar de gynaecoloog te gaan. Mijn gynaecoloog was in verlof maar ik mocht langsgaan bij een collega op 25 juni. Diezelfde avond zouden de ouders langskomen “om te kijken naar de nieuwe badkamer”. Ik kon namelijk niet wachten om het te vertellen aan onze ouders. Die middag dus snel naar de action om twee manden samen te stellen vol met baby gerief. De ouders konden het niet geloven, ze waren super verrast! Mijn moeder haar eerste vraag was zelf of het wel gepland was 😂. Voor hen begon de moeilijke taak nu ook om te zwijgen tot na de eerste echo, pas nadien zouden we de rest van de familie op de hoogte brengen.

Alles verliep goed, ik had buiten wat moe zij en last van maagzuur verder geen klachten.

25juni: onze eerste echo, spannend!! Samen met mijn vriend zaten we in de wachtzaal. Eindelijk onze beurt. De gynaecoloog begint wat uitleg te geven, maar ik geef aan dat ik vroedkunde gestudeerd heb, dus dat alles wel wat gekend is en ook mijn vriend is ondertussen van allerlei zaken al op de hoogte. De laatste weken had ik geen ander gespreksonderwerp 😅. Dan mag ik dus vlug plaatsnemen. Na een klein beetje zoeken zien we eindelijk een klein wit stipje! Ja daar zit het dan. Wat een opluchting dat er al iets aanwezig is. Het beweegt ook wat, de gynaecoloog geeft aan dat er inderdaad al een kloppend hartje aanwezig is. Ik ben nog net geen 6weken zwanger maar alles ziet er prima uit! Volgens de echo ben ik uitgerekend op 19/02/2020. De volgende afspraken worden gemaakt, de gynaecoloog zou me graag na een kleine vier weken terug zien om er zeker van te zijn dat alles nog steeds in orde is. Met een gelukkig gevoel gaan we naar buiten en tonen we het kleine stipje aan onze ouders. Vanaf dan krijgt hij/zij de naam: crevetje, wat een kleine garnaal betekend. 

Vanaf week acht begin ik me zeer beroerd te voelen, ik moet de hele dag overgeven. Het lukt me niet meer om te gaan werken ondertussen en ik zit thuis, op de bank met een emmer, de hele dag door. We beslissen om het eerst aan mijn familie te vertellen. Dit zou doorgaan op 11 juli. Ondertussen is de badkamer volledig afgewerkt, dus opnieuw gebruiken we deze smoes. Het moment dat mijn zus aanwezig is met haar partner en kindje gaat de bel opnieuw, we dachten dat het de rest van de familie was. Nee hoor de arbeidsgeneesheer... daar ging de verassing voor mijn zus. Gelukkig was ze de enige die momenteel aanwezig was. Hij was snel weg eenmaal hij doorhad dat de familie die aanwezig was het nog niet wist. Eenmaal de volledige familie aanwezig was, gaf ik aan mijn zus, die het dus jammer genoeg al wist, een rompertje met “wil je mijn meter zijn?”. Opnieuw veel vreugde aanwezig! 

Op 13juli gaven mijn schoonouders een familiefeestje voor hun trouwverjaardag. Ideaal moment dus om het ook aan de rest van de familie te vertellen. Die ochtend werd ik zoals iedere ochtend boven een emmer wakker. Ik had dus niet zoveel zin om te feesten die middag. Eenmaal alle gasten aanwezig waren begonnen de schoonouders met hun speech. Hierin kondigen ze aan dat er nog een special guest zou komen. We plaatsen het echotje tussen ons in. Opnieuw veel vreugde en veel tranen. Dit zijn zeker momenten die we ons zullen blijven herinneren. 

Opnieuw een week die voorbij gaat waarbij ik de hele dag aan een emmer gekluisterd zit. 

Donderdag 18juli mag ik voor onze tweede echo. Ondertussen ben ik negen weken ver en is er al een echt klein mensje te zien op de echo. Alles ziet er zeer goed uit, de gynaecoloog geeft aan dat het grootste gevaar op een miskraam geweken is. Hij geeft me een voorschrift voor medicatie tegen de misselijkheid. Het was toen nog niet zeer gekend in België maar wel in Nederland. Bij de apotheek hadden ze het nog niet maar kon ik er de volgende dag wel achter gaan.

Die nacht kom ik wakker met stekende pijn ter hoogte van mijn borst/buik. Ik kan niet meer slapen van de pijn en maak mijn vriend wakker, we gaan naar spoed...