Gezinsonderzoek - gesprek 2,5 - Adoptie

Afgelopen week mochten we op visite komen bij de Raad in Arnhem. Een kwartiertje voor tijd liepen we de groene toren binnen en wachten we nog steeds wat gespannen op de Raadsonderzoeker.

We zien haar aankomen en lopen achter haar aan een kamertje binnen met in het midden een tafel en daar omheen een heleboel speelgoed.
Voorzichtig mijd ik de legoblokjes op de grond (go step on a lego! :-D)

Voorafgaand aan dit gesprek hebben we ons levensverhaal op anderhalf A4-tje moeten zetten en aan de hand hiervan worden ons diverse vragen gesteld. We bespreken een heleboel onderwerpen van het gezin tot aan school en werk. Hoe heb je je jeugd ervaren? Wat je hebt meegekregen van je ouders, hoe de dynamiek was en is. En al pratend sla je wat zijweggetjes in.
En nu geloof ik dat we allemaal een rugzakje om hebben met daarin levenservaring die voort komt uit fijne en niet fijne dingen. En al deze dingen worden aangestipt en bevraagd. Er wordt gekeken naar hoe jij hiermee om bent gegaan of nog steeds gaat. Hoe het je heeft gevormd en welke plek het heeft in je leven. Kortom; hoe ben je geworden wie je bent?
Mijn man en ik hebben een kleurrijke levensloop en beschikken nogal over veel levenservaring dus de uren vlogen voorbij. Aan het eind van het gesprek concludeerden we dat er nog een aantal onderwerpen te bespreken waren en dat we een extra afspraak zouden plannen.
En hoe enorm ik het er daar mee eens was... die verdomde agenda kwam weer om de hoek kijken. We hadden namelijk alle afspraken gepland voor de vakantie van onze Raadsonderzoeker; een extra afspraak betekende dat we ons rapport pas na haar vakantie konden inzien. De vakantie van de Raadsonderzoeker is een maand....
Dus alles zou een maand opschuiven en dat voelt dan toch een beetje als 'verloren' tijd.

Maar onze Raadsdonderzoeker is een topper en heeft ons tussendoor gepland. Dus gisteren zaten we weer in de groene toren en konden we ons gesprek afmaken. Deze keer waren er nog wat kleine vragen over ons levensverhaal, maar hebben we het ook gehad over onze ideeën over opvoeding, wat we meenemen vanuit onze eigen opvoeding en wat zeker niet. Het is gegaan over religie en hoe we hier mee om willen gaan, familie en vrienden zijn de revue gepasseerd. Hoe wij zullen zijn als ouders en wederom werd onze basis weer bloot gelegd... de liefde die je voor elkaar hebt en hoe enorm sterk we samen zijn...

Voordat we aan de gesprekken begonnen, hebben wij een heleboel 'horrorverhalen' gehoord over de RvdK.
Je kent ze vast allemaal wel; 'ze gunnen het je niet', 'die en die kregen geen toestemming want het was een beetje rommelig in huis’, ‘die en die kregen geen toestemming want het huis was te opgeruimd', 'ze hebben hun kind afgepakt', 'ze zijn tegen je', 'ze zijn bureaucratisch en inflexibel'...en... 'alles hangt van hen af'....
Dat laatste is deels waar; natuurlijk zijn zij degenen die advies moeten uitbrengen, maar ze verzinnen het niet. Dat advies komt uit de gesprekken die je met hen hebt. Dit doe je dus samen. En dat gevoel heb ik ook echt.
Ik vind het super fijn dat ze ons tussendoor heeft gepland en ik ben blij dat we ook lol hebben tijdens de gesprekken. Ik heb het gevoel dat ze me niet bevraagd om iets te vinden wat niet klopt, maar omdat ze een zo goed mogelijk beeld van ons wil hebben.
En ik weet dat al die horrorverhalen wat genuanceerder zijn. Het huis wat rommelig is, is wellicht een grote puinhoop, onhygiënisch, gevaar voor de gezondheid van het kind. Ik geloof dat mensen liever een verhaal naar buiten brengen dan wellicht de harde feiten. En dit is zonder oordeel hoor, maar meer gericht op het feit dat deze mensen eerder door de omgeving scheef worden aangekeken, terwijl er eigenlijk hulp nodig is.
Hoe dan ook; ons gesprek zat er weer snel op en we liepen met een fijn gevoel naar buiten.

Vrijdag hebben we weer een gesprek. Deze keer zal het gaan over statusvoorlichting; hoe lichten we ons kindje in over zijn/haar afkomst en hoe integreren we dit? En de special needs komen aan bod. Onze gesprekken worden door de Raadsonderzoeker besproken met een gedragsdeskundige en er wordt een gezinsrapport opgemaakt met daarin het advies.
Volgende week kunnen we dan hopelijk het rapport inzien en de champagne opentrekken.