Gewoon bijzonder: gekleurd begin :-)
Na het wennen aan het feit dat ik mama ga worden, Word hij geboren. En dan begint het echte leven..
Na een vrij pittige bevalling, vooral voor de baby, was hij daar eindelijk. Ons kleine mannetje Brandon heeft best een klap gehad van de bevalling omdat zijn schouder bleef hangen en zijn hartslag heel snel meer beneden ging. Ze hebben hem direct zuurstof toegediend. Want toen hij geboren werd deed hij niks. Zijn eerste apgar score was ook maar 3 (De tweede gelukkig alweer 8). Toen ze hem een beetje op gang kregen mochten we hem even vasthouden..
Wij zijn allebei heel erg blank. Er zijn bij zowel mijn man als bij mij geen verre voorouders die ook maar iets van een tintje hebben gehad waarschijnlijk. We zijn gewoon echt heel Hollands. En dat prachtige kleine baby'tje wat bij ons op de arm lag had wel duidelijk een tintje. Iets wat in de loop van de weken echt bruin werd. Niet dat het ons wat uit maakt want we houden net zoveel van hem. Maar dat het wel iets is wat opvalt bij twee Hollandse ouders hoef ik niet uit te leggen. Hij werd meteen geaccepteerd in de familie van mijn man, Hij hoorde er gewoon bij net als iedereen.
Nadat we hem heel vluchtig even mochten bewonderen ging hij met de kinderarts mee. Daar hebben ze hem uitvoerig kunnen bewonderen en onderzoeken. En werd hij ter observatie opgenomen op de babyafdeling. Hij had zijn sleutelbeen gebroken door de bevalling en ze worden zijn hart even goed in de gaten houden. Na 3 dagen mocht hij lekker met ons mee naar huis. Hij is verder gewoon gezond en heeft niks overgehouden aan zijn pittige start gelukkig.
Ik kom zelf uit een wat grotere stad en mijn man uit een wat kleinere stad (zeg gerust een dorp hoor. Maar omdat dit kleine dorp stadsrechten heeft krijg je daar altijd meteen te horen als je het een dorp noemt). Dit lag meer dan een uur bij elkaar vandaan, dus hadden we besloten dat ik daarheen ging verhuizen. We waren tijdens de zwangerschap al heel druk opzoek naar een huis en mijn lieve schoonouders boden aan om bij hun te komen wonen met Brandon tot we een huis hadden gevonden. Dus daar ging ik 2 weken na de bevalling, met mijn hele leven in drie dozen verhuizen naar de Veluwe.
We hebben 7 maanden bij mijn schoonouders gewoond, dit heb ik als heel prettig ervaren. Het zijn schatten van mensen en ik vond het ook fijn dat er mensen waren die precies wisten hoe je net baby’s om moest gaan. Want ik was natuurlijk zelf nog vrij jong dus wat weet ik nou van over het opvoeden van kinderen. Ik heb heel erg veel van mijn schoonmoeder geleerd in die maanden en daar ben ik haar heel erg dankbaar voor.
Na 7 maanden hadden we eindelijk een huis die met veel hulp van de familie helemaal opgeknapt is. Het is een prachtig eengezinswoning 4 slaapkamers en een goede tuin waar ze lekker kunnen spelen. Brandon ontwikkelde zich heel erg goed, zelfs een beetje snel. En met 19 maanden mocht hij naar de peuterspeelzaal omdat hij zo ontzettend hard ging in zijn ontwikkeling. Toen Brandon 2 was geworden vonden we het eigenlijk wel tijd voor een broertje of zusje. Na het er uitvoerig over gehad te hebben besloten we te stoppen met de pil...
SonyaSousou
Prachtig toch! Indisch bloed blijft heel lang in de genen. ..stomme opmerkingen van mensen. .gewoon zeggen Ja, ik wou een keer wat anders.. heheh
kusjesvanmamma
Onze andere twee kinderen zijn ook blond haar blauwe ogen ;-)
Anoniem
Ik vind het een heel leuk verhaal...ik heb 4 zoons waarvan er 1tje een indisch tintje heeft...mn andere zoons zijn blond met blauwe en groene ogen...bij mijn vaders kant waren er wel indo's maar alleen mn ene zoontje heeft dat geerfd...het nadeel is dat je dan reacties krijg van dat je dan bent vreemd gegaan met een donkere man
kusjesvanmamma
Vorige blog*