Gevoelige borsten en moe!

Oktober 2016,

Ik merkte langzaam aan, dat ik meer eetlust kreeg. Mijn broeken gingen strakker zitten en ik kwam aan in gewicht. 

Een kilo ofzo, niet heel spannend, maar toch.. Ik als scharminkel van 48 kilo ben heel blij met elke kilo die eraan komt. 

Mijn BH ging strakker zitten, maarja.. Dat is niet zo gek als je in gewicht aankomt.. Dat staat gewoon met elkaar in verbinding toch?Althans, dat dacht ik! 

En dan die extreme vermoeidheid.. Elke dag rond een uur of 3 kwam er een bepaalde vermoeidheid over mij heen, waarbij ik alleen maar behoefte had om te slapen. 

Ja, nu achteraf zijn dat inderdaad de symptomen van een zwangerschap en ja, als een van mijn vriendinnen deze symptomen had benoemd, dan had ik ze allang een test laten doen. Maar na meer dan een jaar van de pil af te zijn, was ik blijkbaar de hoop een beetje verlopen. 

Tot ik op een woensdagmiddag hele erge buikpijn kreeg. Die ochtend was ik nog gezellig een bakkie wezen doen bij mijn moeder en eenmaal thuis, weer rond een uur of 3, werd ik heel moe en daarbij buikkramp. 

Deze buikkramp maakte mij ook misselijk en ik heb toen ook overgegeven. Denkend dat ik gewoon een buikgriepje had, ben ik toen in bed gaan liggen, waardoor de buikpijn iets zakte. 

Rond een uur of 6 kwam mijn vriend thuis en vlak daarna werd de buikpijn erger. Na een uur was de pittige buikpijn opgeschaald naar een soort van weeën-achtige pijn, die ik alleen kon opvangen en wegpuffen. Op dat moment heb ik de huisartsenpost gebeld en verteld hoe en wat. 

De vrouw die ik sprak, dacht dat ik misschien wel eens een miskraam kon hebben en een half uur later kon ik terecht in het ziekenhuis. 

Daar werd de pijn heftiger en heftiger. Ik had geen idee hoe ik moest zitten of liggen of.. wist mij geen houding te geven.

Thuis had ik nog even snel in een potje geplast en daar werd een zwangerschapstest mee gedaan.

Op dat moment wist ik nog niet dat mijn achtbaanritje begonnen was...