Gedwongen zwangerschapsafbraak in te plannen

Alles wat ik hieronder schrijf is 2,5 jaar geleden gebeurt. Maar ik wil het toch nog eens vertellen. De manier hoe er met mensen, toekomstige ouders wordt omgegaan door sommige gynecogen is ronduitafschuwelijk. Zij vergeten de kern van hun werk.. zij zijn degene die een zwangere vertrouwen kan geven of een zwangere neer kan halen. Zeker als ik naar mijzelf kijk ben ik zeer gevoelig voor informatie.  Zeker zodra het over een zwangerschap gaat, ben ik zeer onzeker en wankelt mijn mentale gesteldheid extreem. Dit is tevens bekend bij zowel verloskundige als gynaecoloog. Toch wordt er soms niet naar gehandeld. Ik ben het zwangerschapsboek van mijn zoontje aan het printen en ik kwam deze tekst tegen. Mijn 16 weken echo in het reinier de graaf omdat wij een verhoogde kans hebben op een kindje met een schisis (hazenlip) omdat mijn man en al zijn broers zijn geboren met een hazenlip. De kans is en blijft nog altijd klein. En voor degen die dit lezen omdat ze hier zelf mee te maken hebben wil ik duidelijk zeggen dat de gang van zaken van deze afspraak ongehoord was. Tevens heb ik onderzoek gedaan naar gedwongen zwangerschapsafbraak door schisis en dat percentage is zeer, zeer laag 0,002% (uit mijn hoofd, ik ga even niet mijn papieren erbij zoeken) 

Omdat mijn man moest werken en erg druk was in zijn bedrijf. Was ik alleen naar deze afspraak gegaan. Ik heb nog altijd het gevoel dat ik als onzekere zwangere, met een instabiele psychische gesteldheid, zwaar onder druk en voor het blok werd gezet.

Hieronder volgt wat ik in mijn zwangerschapsboek heb genoteerd.

Vandaag tijdens het opschrijven is het maandag 3 juli. Ik ben dus even een tijd gestopt met schrijven. De 16 weken echo heeft een negatieve draai gegeven aan mijn zwangerschap. Een wending die mij in een diep dal heeft geworpen. 

De 16 weken echo was gelukkig helemaal goed. Maar de gynaecoloog heeft wel veel aangewakkerd in mijn gevoelens, waardoor ik eigenlijk even gestopt was met schrijven. 

Bij binnenkomst zat de vrouwelijke gynaecoloog al klaar. Een klein mager vrouwtje. Het gesprek begon oké, over hoe ik me voelde en hoe de zwangerschap tot dus ver was gegaan. Al snel begon ze te vertellen over de consequenties van mijn overgewicht. (In de zwangerschap van mijn dochter ben ik 12 kg aangekomen die er nooit meer vanaf zijn gegaan) ik zou jou kleine man, te kort doen. Ik zou ervoor zorgen dat jij overgewicht zou hebben bij de geboorte. Ik zou ervoor zorgen dat jij te vroeg geboren zou worden en ik zou een moeilijke bevalling tegemoet gaan met mogelijk een uiteindelijke keizersnede. Het viel heel rauw op mijn dak. Al gewoon dat iemand voor het eerste in mijn leven mij obesitas noemde, (op dat moment woog ik 78kg) moest ik even laten bezinken. Het gesprek was volkomen omgedraaid naar negatief. 

Vervolgens begon ze te vertellen over zwangerschapsafbreking en dat we daar snel een beslissing in zouden moeten maken als het kind een schisis zou hebben. Nog nooit van mijn leven had in hier bij stil gestaan! Ik dacht dat een schisis heel goed te verhelpen was. Maar het blijkt dus dat je dan ook vaak een open rug en open schedel hebt i.c.m. een schisis. Ze zei dat de zwangerschap voor 21 weken zou moeten worden afgebroken en dat ze hier eventueel al een afspraak voor zou kunnen maken.

Ik zei dat mijn kind met de 13 weken echo een gesloten rug en schedel had en dat ze met de pretecho ook nog hadden gekeken naar zijn lipjes die er goed uitzagen. Ik wilde eerst gewoon de echo voor duidelijkheid en daarna zou ik wel eens verder beslissen. De gynaecoloog stemde hiermee in en zodoende nam ik plaats op het bed om een echo te kunnen maken. 

De gynaecoloog zette de echo kop op mijn buik en jij lag helemaal goed! We zagen gelijk jou gezichtje. Het ging zo snel! Dat ik niet eens de tijd had om goed naar je lipjes te kijken. Ze heeft 30 seconde de echo op mijn buik gehouden en zei voor zo ver ik zie geen gekke dingen. En ze haalde de echo er weer vanaf. Ze zei 'bij de 20 weken echo gaan ze kijken of dat de lipjes goed gesloten zijn en of er sprake is van open schedel of rug, zullen we nu alvast een datum plannen voor een eventuele zwangerschapsafbreking. Dan sta je maar alvast op de agenda' 

Ik begreep het eigenlijk niet helemaal. Want ze heeft helemaal niet goed gekeken en wat ze zag, zag er volgens haar goed uit? Waarom zou ik dan de zwangerschap moeten afbreken? Dus ik zei, maar daarnet waren de lippen toch gesloten? En zei gaf aan niet goed genoeg gekeken te hebben, omdat ze dat bij de 20 weken echo wel zouden doen. Maar omdat de zwangerschap spoedig moet worden afgebroken mocht het zo zijn zou het beter zijn de afspraken al in het systeem te hebben staan. Ik heb deze afspraken geweigerd. Ik heb netjes gezegd dat ik dat dan wel zie. 

Toen moesten we de 20 weken echo plannen. En ik was er al een beetje klaar mee. Zei zij ik heb alleen nog plek op maandag of dinsdag. Ik had er geen zin meer in dus heb gezegd dan te werken en niet te kunnen. Ik zou wel die week erna kunnen dan zou ik 21 weken zijn. Maar dat ging niet, want dat zou te laat zijn mocht de zwangerschap moeten worden afgebroken. 

Uiteindelijk kwamen we uit op 18 weken zwangerschap. Dan paste het in mijn agenda en in de agenda van de gynaecoloog.

Ik heb nog nooit zo een raar gesprek gehad als bij die echo... Helemaal nu ik weet dat er totaal geen sprake is van een afwijking. Wel ben ik nu hierdoor heel bang dat ik een veel te grote baby zal krijgen. Ik voel me er niet mooier op en heb het erg moeilijk met mijn groeiende buik. 

Dat is het einde van mijn notitie in mijn zwangerschapsboek.  Maar deze afspraak heeft zoveel bij mij los gemaakt dat de schrijfwijze in mijn boek ook compleet veranderde. Van elke week een korte, lieve en positieve notitie. Naar weken helemaal niets en daarna alleen nog maar negatief omdat ik mijn kind te kort doe. Of zoals ik het in het boek schrijf. 'Het spijt me mannetje dat ik jou moeder ben, dat ik jou leven al zo dus danig vorm heb gegeven dat jou start al negatief is beïnvloed. Het spijt mij dat jij straks ter wereld komt als een sumo baby. Het spijt mij dat ik jou obesitas mee geef' 

Ik vind het zonde dat ik mij zo dusdanig heb laten beïnvloeden. Maar wat ik hier eigenlijk mee wil vertellen. Ik hoop dat ik jou als toekomstige ouder wel een klein beetje vertrouwen kan geven. I.p.v. de negatieviteit van een gynaecoloog.

Mijn zoon is ter wereld gekomen rond 41 weken tijdens een spontane bevalling. Binnen 2 uur actieve weeën is hij met een gewicht van 3360 gram thuis ter wereld gekomen in een bad bevalling. Dus nee. Mijn kind had en heeft nog steeds geen overgewicht. Mijn bevalling verliep voorspoedig en een keizersnede (door mijn obesitas zoals de gynaecoloog dit zei) is nooit meer ter sprake gekomen. Er is geen hazenlip, open rug of schedel gezien en is ook nooit ontstaan. 

In mijn onderzoek kwam ik erachter dat een open schedel of rug al vroeg in de zwangerschap ontdekt kan worden. Vanaf 13 weken heb ik meerdere echo's laten doen, ook 3d echo's om hier alvast naar te kijken. Als de afwijking zo dusdanig groot was dat er inderdaad een gedwongen zwangerschapsafbraak zou moeten plaatsvinden. Hadden we tijdens deze echo's waarschijnlijk al een kleine afwijking gezien. Natuurlijk is dit niet altijd zo. Maar in veel gevallen wel. Tevens mocht er uit een echo komen dat er een mogelijke afwijking is die niet levensvatbaar is, wordt je doorgaans doorgestuurd naar het Erasmus MC voor verder onderzoek. Er was dus totaal geen indicatie om al een afspraak in te plannen voor zwangerschapsafbraak.