Gepland zwanger en in de steek gelaten

Alleenstaande mama van een baby… Yep, that’s me! 

Ik ga je meenemen middels een reeks van blogs hoe ik in deze situatie ben beland. Lees hier deel 1 van 6. 

31 december 2021 had ik nog een relatie, was ik 28 weken zwanger en woonde ik in Vietnam. Op 1 januari 2022 zette mijn ex een punt achter de relatie.

Gelukkig nieuw jaar!.......Niet dus!

Ik kreeg van iedereen berichtjes en belletjes om mij een fantastisch nieuwjaar te wensen...
Terwijl ik alleen maar kon huilen vanuit het diepste van mijn ziel. 

Mijn wereld spatte uit elkaar... Mijn leven waar ik zielsgelukkig mee was, bestond niet langer. Het voelde alsof de grond onder mijn voeten vandaan werd getrokken. 

21 januari 2022 vloog ik noodgedwongen met veel verdriet, vrijgezel en hoogzwanger naar Nederland.

De wereld heeft altijd aan mijn voeten gelegen. Ik ben impulsief en nam beslissingen vanuit mijn hart. Ik heb onder andere in Noorwegen gewoond, in de kleine dorpjes Bø en Ås (een hele ervaring als stadsmeisje). In Nederland heb ik kris kras door het hele land gewoond (Den Haag, Eindhoven, Groningen, Assen, Amsterdam) en tot 21 januari 2022 woonde ik voor 6,5 jaar in de hoofdstad van Vietnam, de miljoenenstad Hanoi.

Ik leefde mijn mooiste leven in Hanoi. Ik had een rijk sociaal leven met vrienden vanuit alle uithoeken van de wereld. Regelmatig maakte ik tripjes door het prachtige Vietnam of naar de omringende landen. Op vrije dagen in Hanoi ging ik veel uit eten of lag ik lekker bij een zwembad te genieten van het prachtige weer.

Ik woonde 2,5 jaar in Vietnam toen ik mijn ex leerde kennen, tevens de biologische vader (aka de verwekker, zoals ik hem nu noem) van mijn zoontje 'Bas'. Ik dacht mijn levenspartner te hebben gevonden. Het voelde zo vertrouwd! Ik had echt een gevoel van thuiskomen bij hem. Al heel snel hadden we het over kinderen. Ik was op dat moment net 32 en hij was 1,5 jaar ouder. We waren 3 maanden samen toen we mijn huidige ziektekostenverzekering verhoogden naar een beter pakket. Eentje die alles rondom zwangerschap zou dekken. De wachttijd van een expat-ziektekostenverzekering is vaak 9 à 12 maanden voordat alles wordt vergoed mbt zwangerschap.
Zwanger worden was voor ons niet vanzelfsprekend en uiteindelijk zijn we middels IUI zwanger geworden. Op dat moment was ik bijna 36.

Bas was ontzettend gewenst en vooral gepland. Toen ik net zwanger was (nog maar 3w5d), belden we gelijk onze families en vrienden om het heugelijke nieuws te delen. Ook toen we wisten dat het een jongetje ging worden, deelden we het gelijk met onze families en vrienden. We waren mega blij met de zwangerschap! 

Hanoi belandde in een hele strikte lockdown toen ik net zwanger was.

Strikt betekende daar, dat je niet eens je hond uit mocht laten (we hadden een lieve corgi ‘Snoetje’) of naar een ander regio in je wijk kon. Ik vond het helemaal prima, want ik voelde mij het eerste trimester grotendeels de hele dag ‘wagenziek’. De lockdown had voor mij op geen beter moment kunnen komen. Zo kon ik thuis werken en hoefde ik het nieuws nog niet op mijn werk te vertellen.

Alles leek nog helemaal okay op dat moment. Ik had geen idee wat mij te wachten stond…

Lees binnenkort deel 2 om te weten hoe dit verhaal verder gaat. 

Wil jij mom influencer worden bij Mamaplaats? Maak hier je account aan! ❤️