genieten van de zwangerschap (deel 2)

Eindelijk de 20 weken echo, wat hebben we daar naar uit gekeken. De echoscopist begint en de spanning is om te snijden. Ik ben zo bang dat ze iets vinden wat niet goed is. Ze begint met het hoofd, alles goed, verder naar beneden, het gezicht ook alles goed, het hart... hier neemt ze extra de tijd, ik merk dat ik onrustig wordt en spreek dit ook uit. Gelukkig zegt ze dat ze niks geks zien en er alles goed uit ziet. Ook de rest ziet er allemaal goed uit en na 10 minuten zegt ze: "zo zullen we nu gewoon even leuk kijken naar de kleine man". De kleine is lekker druk en beweegt goed, wat een wonder dat alles er op en aan zit. Met een stapel mooie foto's gaan we naar huis, opgelucht dat dit allemaal goed was. Ik merk dat ik stukje bij beetje het een beetje los kan laten. HET GAAT GOED!!

4 weken laten zijn we over de 24 weken heen, het kindje is nu levensvatbaar. Ik kan het loslaten. Het genieten gaat me steeds beter af. Helaas ligt mijn placenta aan de voorkant dus ik voel de kleine niet zo veel (de verloskundige zei dat ik daar maar blij mee moest zijn, de kleine drukte maker!)

Eigenlijk gaat de rest van de zwangerschap ook heel voorspoedig, ik kan nog lekker werken en als ik thuis ben rommel ik wat af, kleertjes uitzoeken, kamertje afmaken, lijstjes afwerken er is genoeg te doen en we genieten.

Het wordt steeds warmer weer en ook dit gaat me nog goed af, 's middags slaap ik vaak even voor ik weer aan het werk ga. Ik merk wel dat het zwaarder wordt, de kleine groeit goed en dat is te zien!

Ik werk in het onderwijs en mijn verlof start precies na de meivakantie dus ik heb er lekker 2 weken extra bij! Het blijft warm dus ik ben vooral 's morgens even buiten en de rest van de dag binnen met de ventilator. Met 37 weken wordt ik 's morgens wakker en denk ik ; het is rustig zeg.. ik voel een lange tijd niks maar sta er niet bij stil omdat ik hem vaker niet voel, pas aan het eind van de middag zeg ik dit tegen me man, boos natuurlijk en ik moet de verloskundige bellen van hem. Ze is in de buurt en komt langs, gelukkig vindt ze heel snel het hartje en het klopt goed. Toch moeten we naar het ziekenhuis voor controle omdat ik hem al zo lang niet heb gevoeld, ik merk meteen dat de paniek weer toe slaat! Om 7 uur melden we ons in het Diakkonessehuis in Utrecht. Ik word aan de ecg gelegd en we zitten mee te kijken op het scherm, de kleine beweegt goed en maakt het ook goed. Na 2 uur komt de verloskundige en maakt ze een extra echo! wat een feestje om hem weer even te zien. Om 10 uur verlaten we het ziekenhuis en gaan we toch nog even naar de verjaardag waar we eigenlijk heen zouden gaan. Even afleiding.

Gelukkig blijft de rest goed gaan en verstrijkt de uitgerekende datum... de datum breekt aan, maar verder breekt er niks;) het blijft allemaal rustig. En weer wordt ik onzeker, het is genoeg, de kleine moet gewoon komen, stel dat er nu nog wat gebeurd, ik maak mezelf helemaal gek. Gelukkig snapt de verloskundige dit heel goed en ik wordt gestript met 40+2, helaas gebeurd er niets. met 40+6 stript ze me nog een keer, dit keer merk ik dat er wel wat gebeurd , er rommelt van alles maar niks zet door. 41 weken zijn voorbij en ze komt me nog een keer thuis strippen. Die nacht maak ik mijn man wakker, er gebeurd nu echt wat!!! wordt vervolgt!