Geluk bij een ongeluk - Bicornis Uterus vervolg deel 2

Bijna twee weken geleden deelde ik mijn verhaal met jullie, waarin ik kort vertelde over hoe mijn zwangerschap met mijn afwijkende baarmoeder tot nu toe is verlopen. Twee weken geleden kregen we even een schok te verwerken, omdat het kindje toch wel erg achter liep in de groei. Het was druk in het ziekenhuis, veel bevallingen natuurlijk en dit nieuws werd mij zo ongeveer tussen neus en lippen door even snel verteld. Herken je dat gevoel, dat je bij de dokter zit en braaf ja en amen zit te knikken? Nou, dat had ik dus op dat moment. Ik was zo overdonderd dat ik gewoon geen zinnige vragen kon bedenken. Dus ik in paniek naar huis, want ik ging in de stresskippusmaximimus modus. En dan ga je googelen en zie je allerlei scenario's voorbij komen over te vroeg geboren kindjes, sterrenkindjes en onzekere ouders. Tel daar nog wat zwangerschapshormonen en een hele onzekere aanstaande mama bij op en voila, je krijgt jezelf in no time helemaal over de zeik. Gelukkig werkte het telefoongesprek dat ik naderhand op aandringen van mijn moeder had met de gynaecoloog wat verhelderend, en om mij niet te lang in onzekerheid te houden zou ik een tussentijds doppler onderzoek krijgen en na twee weken weer een doppler onderzoek en tevens een groeiecho. Het had allereerst natuurlijk wel wat geholpen als iemand mij even had uitgelegd wat een doppler onderzoek nu eigenlijk is, want het klinkt enger dan wat het is. Ik besloot toch om maar niet te veel pagina's aan te klikken en hield het bij de informatie van de Gynaecoloog.nl over te kleine kindjes en de Verloskunde.nl over doppler onderzoeken enzovoort. Naar aanleiding van mijn online Gegoogle kon ik concluderen dat er een aantal scenario's mogelijk waren. Optie A) De placenta werkt goed genoeg en zolang de baby voldoende voorraden krijgt laten we m' zo lang mogelijk zitten. Optie B) De placenta doet zijn werk niet echt heel goed en we houden het zorgvuldig in de gaten of Optie C) De placenta is zo goed als nutteloos geworden en we gaan de baby halen, want dan is het in de couveuse beter af. Jep, met deze opties in mijn hoofd moest ik mijzelf maar in slaap te zien krijgen. Dat viel niet heel erg mee zal ik je eerlijk zeggen (alhoewel dat ook door de vele nachtelijke toiletbezoeken kan komen). En toen kwam daar het Corona virus. Dat was er natuurlijk al lang, maar nu kwam het wel heel dichtbij. Op het moment dat ik mijn afspraak had gehad was er al een besmette patiënte opgenomen bij ons in het ziekenhuis, maar niemand leek nog in paniek en daarmee zou het wel los lopen. Toch hield ik de komende dagen het nieuws van het ziekenhuis nauwlettend in de gaten, want hoe was de situatie nu? Die bleek ernstiger te zijn dan ik vooraf had gehoopt. Ik hoor het mezelf nog vragen, wat nu als het ziekenhuis dicht moet in verband met het Corona virus? Waar moet ik dan heen? Maarja, zoals jullie inmiddels allang op het nieuws hebben vernomen is Brabant dé Coronahaard van Nederland en lopen de Brabantse ziekenhuizen allemaal over van de stress. En laat ik nu juist naar dat ene ziekenhuis moeten waar de situatie bijna kritiek is geworden. Ik had mijn moeder gevraagd om mee te gaan naar het doppleronderzoek, zodat ik niet helemaal in mijn uppie was als het misschien wel paniek zou zijn en ze het kindje misschien wel acuut moesten halen. Ja, je weet maar nooit, ik was op alle doemscenario's voorbereid. De gynaecoloog die dat onderzoek deed concludeerde dat de placenta zijn werk in ieder geval goed genoeg deed. Misschien dan wel niet helemaal perfect, maar goed genoeg om je nu niet al te veel zorgen te maken. En dus gingen we weer huiswaarts, enig opgelucht maar nog steeds onzeker over het grote groeiecho/doppleronderzoek dat mij nog te wachten stond. Want van deze afspraak zou wel eens veel af kunnen hangen was mijn gevoel. Ik hoopte eindelijk wat duidelijkheid te krijgen en een conclusie te horen over wat nu het plan zou zijn. Als stresskip wil ik namelijk gewoon heel graag weten waar ik aan toe ben. Hartstikke raar natuurlijk, want bij een normale bevalling weet je ook helemaal niet wanneer, waar of hoe je bevalling gaat verlopen. Maar toch, iets van een indicatie zou ik wel fijn vinden.In de tussentijd, na het doppler onderzoek voelde ik het kindje ook niet altijd even consequent bewegen en ik heb echt een aantal keer op het punt gestaan van wel bellen/niet bellen. Ik besloot dat zolang ik het kindje in ieder geval voelde, ik niet zou bellen. En dus gingen we nog steeds vol spanning richting de datum van het onderzoek, de dag des oordeels. Pure paniek ervaarde ik toen ik s'avonds op Facebook (ja, ik weet het, heel dom om net voor je naar bed gaat doemberichten over Corona te openen op Facebook) las over de maatregelen van het ziekenhuis. Alle poliklinieken en het diagnostisch centrum zouden, precies op woensdag worden gesloten. Vertelde ik al dat paniek de overhand nam? Want hoe konden ze nu alle afspraken cancelen? En welke poliklinieken? En wat doen ze bij het diagnostisch centrum? Hé verdorie, daar valt ook het echocentrum onder waar ik heen moet voor mijn onderzoek. Wat nu!!?? Gelieve niet te bellen, je wordt gebeld als je afspraak niet doorgaat. Fantastisch nieuws voor een zwangere vrouw die toch al zo onder stress gebukt gaat. Variërend van: Hoe voorkom ik dat ik Corona oploop tot aan hoe gaat dat straks met de economie? En wat betekend dit voor onze banen, hebben we straks überhaupt nog wel een baan? En dan kun je daar dus ook bij optellen, gaat mijn afspraak nog wel door?Je kunt je dus wel voorstellen dat bij ieder telefoontje ik een meter in de lucht vloog. Ja, dat lukt blijkbaar nog als je een kindje met groeiachterstand in je buik hebt. Nee, onze afspraak ging gewoon door maar partners mochten niet mee naar binnen. Oke, daar kunnen we mee leven. En dus mocht ik vandaag richting Corona haard... ik bedoel ziekenhuis. Twee beveiligers vroegen mij vriendelijk of ik mijn handen wilde desinfecteren en ik moest de dame aan de balie ervan verzekeren dat ik geen klachten had. Hoppa, warme gel over mijn buik en daar zag ik onze kleine spruit. Het hoofdje, het buikje en de beentjes werden opgemeten en vervolgens werden er geluidsopnames gemaakt van blauw met rode patroontjes die zich ergens in het kindje bevonden (dit bleek dus onderzoek naar de werking van de placenta enzovoort te zijn). Het maagje was goed gevuld en ook de blaas werkte en ik had nog een mooie hoeveelheid vruchtwater, maar verder deed de echoscopist geen uitspraken, dit zou de Gynaecoloog doen. Ik dacht nog, dat is dan vast geen goed nieuws. En die afwijkende geluiden die ik hoor, die kunnen toch niet goed zijn?Om vervolgens bij de Gynaecoloog te horen te krijgen dat het kindje eigenlijk prima op de curve zit. Huh? Doet alles het dan goed? De Gynaecoloog liet mij een hoop grafieken zien en liet mij zien waar ons kindje zich bewoog op de lijn. En inderdaad, het zat wel wat onder de gemiddelde lijn, maar helemaal niet zo erg als de meting van de vorige Gynaecoloog twee weken geleden. Waarschijnlijk heeft zij gewoon een wat krappere meting gehad, concludeerde deze Gynaecoloog. Ik hoor het haar nog zeggen: "dit kindje is precies even groot zoals het eigenlijk moet zijn, weegt precies wat het zou moeten wegen, dit is gewoon een heel normaal kindje".  Ja, het ligt nog wel in een stuit, en nee, we kunnen het vanwege je afwijkende baarmoedervorm niet uitwendig draaien, en ja, een keizersnede is waarschijnlijk de beste optie, maar dit bespreken we volgende week met je eigen Gynaecoloog. Die zal met jullie het bevalplan gaan doorspreken en waarschijnlijk een geplande keizersnede met de 39 weken inplannen. En weet je, je bent nu 33 weken en 1 dag zwanger, op naar de 34 weken. Zou het kindje zich dan aankondigen dan gaan we niet eens meer proberen om dat te vertragen of af te zwakken, want dit kindje kan zich dan inmiddels prima redden. En met dit 'goede' nieuws mocht ik weer gaan. Alles was gewoon zomaar goed. En na al die stress van de afgelopen periode over 'de groeiachterstand', de Corona crisissituatie en algemene zwangerschapsstress die je hebt bij een eerste kindje, vond ik dat mijn man en ik wel een klein taartje hadden verdiend. P.S. Ik deel dit verhaal met jullie om moeders die eenzelfde soort afwijking hebben een soort van hart onder de riem te steken. Het is allemaal nog niet gezegd dat deze zwangerschap verder zonder risico's gaat verlopen en mijn afwijking is natuurlijk niet jouw eventuele afwijking, maar soms is het gewoon heel erg fijn om de ervaring van iemand anders te lezen. Als je vragen hebt over mijn ervaring, dan mag je die gerust stellen. Ik zal mijn best doen om mijn ervaringen zo goed mogelijk met je te delen.