fijn een blaasontsteking

goedemorgen bloggers en lezers .

ik kon geen ander blog vinden over blaasontstekingen tijdens de zwangerschap, dus na mijn ervaring wil ik dit delen met andere moeders , het kan zijn dat ik eroverheen kijk en er heel veel blogs zijn die over dit onderwerp gaan . maar ik kan ze niet vinden . het onderwerp BLAASONTSTEKING .geloof me het heeft voor mij een hekel aan het ziekenhuisbed gecreerd .  

Ik had het nooit aan zien komen , wat normaal wel gebeurt bij een blaas ontsteking .

De signalen normaliter zijn overduidelijk als je niet zwanger bent , het niet op kunnen houden  de brandende pijn ect .  Vlak voor mijn zwangerschap had ik dus deze verschijnselen  en ben direct naar de huisarts gegaan . niet eens mn eigen fijne dokter maar een vervanger . deze man stond me nog op mn punten te wijzen dat ik alleen tussendoor mocht komen als het spoed was . wat te gek voor woorden is .

in ieder geval kuurtje gehad en na een paar dagen was het al weg . zou je denken lekker belangerijk om te lezen 90% van de nederlandse bevolking heeft er weleens last van ......

Extra lastig als je zwanger bent , en de ontsteking sluipt als een killer in je lichaam . je voelt namelijk helemaal niks  ,  weleens een beetje pijn aan de zijkanten maar ik gooide dat op mn bekken en pijntjes omdat mn buik ging groeien . 

afijn , op een fijne dag ergens in maart 5 maandjes zwanger   voelde ik me niet zozo om het maar te vergelijken met een klein griepje wat niet doorzet . gewoon niet echt in orde maar zo koppig als ik ben gewoon ermee doorgelopen , het niet zo lekker voelen zette na het avond eten toch echt door en daarbij aardig wat verhoging . dus op advies van toch maar naar de dokter gegaan ... conclusie mocht meteen blijven met een infuus antibiotica. 

Zonder het door te hebben gehad was de blaasontsteking al zover gevorderd dat het mn nieren had bereikt . met gevolg dat mn nier 3 cm gegroeid was , na de eerste zak medicijnen voelde ik me verder niet ziek meer , maar maakte me alleen maar zorgen dat mn kleine mannetje goed in orde was zeker doordat de medicatie zwaar was . Alleen op de kamer met me zoon en de ipad die mn moeder langsbracht , gelukkig waren de zusters zo lief dat ze elke nacht met warme melk klaar stonden zodra mn hormonen op begonnen te spelen . en ik mocht zolang als ik wilde aan de ct zodat ik mn kleine ventje zn hartslagje kon horen . 

de volgende ochtend moest ik (in de rolstoel ) bah bah  naar de echo afdeling waarvoor ik papa erg wil bedanken , een rolstoel is geen formule 1 auto . 

eenmaal daar in een volle wachtruimte voelde ik mn nier gewoon tegen van alles aandrukken , en de pijn was zo hevig dat ik groen aanliep . dit doordat mn nieren door de ontsteking natuurlijk groter waren ej onstoken . maarja het enige wat je kan doen is afwachten totdat de medicatie goed aanslaat. pure verveling natuurlijk . beveiliging was al ingeschakeld omdat ik in staat was om gewoon naar huis te gaan of weer om een gekke tijd ging wandelen zelfs de infuus loop paal was omgedoopt tot paulus  . na een week mocht ik gelukkig weer naar huis . met nog een kuur . 

maar de kuur was op en het kwam nog heviger terug , dus ja weer in het ziekenhuis weer andere antibiotica en weer stil liggen . ik kon niet zitten lopen en het leek alsof de kleine man elk moment kon komen . totaal niet van toepassing , maar het risico voor vroeggeboorte is groter door de blaasontsteking en medicijnen . en dat was natuurlijk niet de bedoeling . maar hetzelfde verhaal kuur en mocht na een week weer naar huis . en nog na deze kuur geen verbetering , alleen een onderdrukking van de klachten . 

hierna waren ze me zo zat denk ik dat de kuur hierna een paardenmiddel moet zijn geweest , want het sloeg aan en is niet meer terug gekomen . Ik had ook voor mezelf voorgenomen dat ik de laatste 2 maanden van mn zwangerschap echt wilde gaan genieten . geen ziekenhuis totdat ik zou moeten bevallen . en doordat we ook nog eens aan het verbouwen waren thuis omdat er drie kamers omgewisseld moesten worden , moest ik echt me rust nemen en alleen maar denken aan het kleine mannetje ( nesteldrang ;)     het was even kantje boord bij de afspraak van de gynacoloog . mn baarmoedermond was dus al wel open gaan staan veels te vroeg . 

dus toch !!!!! ze ging overleggen en anders moest ik tot aan mn bevalling ,wat al sneller kon zijn opgenomen worden in het ziekenhuis . en in mijn situatie kon ik me dat gewoon niet veroorloven . ik wilde gewoon niet weer opgenomen worden en als een waggelgans uit verveling alle afdelingen afwaggelen . en zo gezellig is het ziekenhuis nauw ook weer niet , ookal had de kleine boef de show al gestolen bij de verpleging ondanks dat die nog in mn buik zat ...... erg grappig als de ct scan er niet goed om kan omdat er een minivoetballer in mn buis zit.

maar ik had veels te veel te doen voor mn gevoel het kamertje inruimen , mn huis aan kant hebben en nog een dochter die alle aandacht kon gebruiken . godzijdank was het net aan 2.5 cm 

en met een dikke waarschuwing dat ik nu echt eens mn rust moest gaan nemen mocht ik toch naar huis . dus voor alle zwangere vrouwen controleer en ontdek het op tijd . beter iets teveel dan helemaal niet . het is pijnlijk als je er te laat bij bent , 

liefs