9 jaar geleden
Even van me afschrijven hoor!
Laat ik voorop stellen dat ik eigenlijk niet mag klagen, maar toch hoop ik dat ik even mijn hart kan luchten en dat er andere...
mama´s zijn die mijn verhaal herkennen.
Ik ben momenteel 37 weken zwanger en moet bedrust houden vanwege hoge bloeddruk. Ik voel me prima, heb eigenlijk amper klachten. En dan toch zo rustig moeten blijven, dat is gek. Omdat ik in mijn vorige zwangerschap pre-eclampsie heb gehad word ik nu goed in de gaten gehouden. Elke week naar het ziekenhuis voor controle van de bloeddruk, urine en bloed, en (groei-)echo van de baby. Dinsdag was de laatste controle en alles is goed. De baby mag nog even blijven zitten! Dit is natuurlijk heel goed nieuws. Maar toch merk ik dat ik steeds nerveuzer begin te worden. Al die controles en het risico dat het bij de volgende controle misschien niet goed meer is, zorgen voor spanning. Ik word sowieso voor week 40 ingeleid omdat het risico dan te groot wordt, hopelijk dient de baby zich van te voren uit zichzelf al aan!
Ik heb al een zoontje van 2,5. Echt een lieverd waar ik stapelgek op ben. Misschien iets te gek, want ik durf hem aan bijna niemand uit te besteden. Hij gaat 3 dagen per week naar de creche en dat vindt hij geweldig, de leidsters zijn erg lief en hij heeft leuke vriendjes. Sinds een week is hij zindelijk, wat zijn we trots! In januari zijn mijn vriend en ik voor het eerst sinds zijn geboorte een nachtje weggeweest. En dan moet je nagaan dat we dat voor zijn geboorte zeker wel 3/4 x per jaar deden. Het is allemaal goed gegaan en het was heerlijk om er even samen uit te zijn. Maar nu vraagt mijn schoonmoeder of hij daar een keertje komt logeren. Nu zie ik dat echt niet zitten. Haar huis is een troep, ze heeft geen kinderkamer en geen traphekjes. Dus mijn vriend heeft gezegd dat ze eerst haar huis een beetje veilig/op orde moet hebben . Ze is superlief en heeft zelf 3 kinderen heelhuids grootgebracht. Ben ik te beschermend? Zijn er andere moeders die er zoveel moeite mee hebben om een ander op te laten passen? Het is voor mijn gevoel ook gewoon echt niet nodig, maar het is natuurlijk ook belangrijk dat mijn vriend en ik aandacht aan elkaar kunnen besteden als stel, en niet alleen als papa en mama.
Iets anders waar ik nu al over loop te malen is de kraamtijd. Na mijn eerste bevalling was ik depressief. Zware bevalling waar mijn zoontje en ik niet lekker uit zijn gekomen, borstvoeding verliep problematisch en kraambezoek trok ik erg slecht. Daarom zie ik nu ook erg tegen de bevalling en de kraamtijd op, terwijl dit een heerlijke tijd zou moeten zijn. Vorige keer heb ik 2 maanden borstvoeding gegeven met erg veel stress en angstaanvallen tot gevolg, dus na heel veel wikken en wegen heb ik besloten om dit keer geen bv te gaan geven. Ook wil ik graag duidelijker zijn tegen kraambezoek als ze me te lang blijven plakken (sommige mensen bleven echt uren hangen), maar dat vind ik zo onaardig dus ik weet niet zo goed hoe. Ik vind het super als vrienden/familie langskomen en zou het vreselijk vinden als ze geen interesse zouden tonen, maar het hoeft van mij gewoon allemaal niet zo lang. Herkent iemand dit?
Sorry voor mijn gezeur, ik weet dat ik niet mag klagen met een prachtige gezonde zoon en nog een mannetje onderweg, maar ik moest het even kwijt!
Gerdi Oonk
Voor wat het kraambezoek betreft: wij hebben de eerste 4 dagen alleen bezoek geaccepteerd van naaste familie en echt close vrienden. Daarna was iedereen welkom maar planden we heel bewust slechts 1 dagdeel voor bezoek. Niet te veel drukte voor de kleine en voor mama. Dit beviel voor het hele gezin erg goed. En als het bezoek mij te lang bleef dan vertrok ik naar boven. En als ik helemaal geen zij had in bezoek (vanwege bijvoorbeeld de kraamtranen) dan bleef ik lekker boven en schermde mijn man of de kraamhulp mij af. Heerlijk. Borstvoeding heb ik slechts een week gegeven en ik ben er nu eigenlijk wel uit dat ik er bij een 2e niet eens aan begin. Althans... Na de bevalling in het ziekenhuis mogen ze de kleine aanleggen, maar zodra ik thuis ben ga ik aan het kolven. De ellende van kloven en het schuldgevoel als ik haar van de pijn gewoon niet langer meer aan de borst kon hebben terwijl ze nog best honger had wil ik niet meer... Doe daarin vooral wat goed voelt. Als je gestresst borstvoeding zit te geven is dat voor jullie beiden niets... en van flesvoeding worden ze ook groot!
Anoniem
Oh heel herkenbaar!! Ik breng de kinderen ook heel weinig weg zeker als het niet nodig is. Ze zijn inmiddels 7 en 4 en alleen als het echt nodig is gaan ze een nachtje logeren. Door omstandigheden kan dat ook alleen maar bij mijn ouders en ik wil hun daar ook niet altijd mee lastig vallen. Wat het kraambezoek betreft. Bij de eerste durfde ik ook niks te zeggen. Ik was doodmoe maar durfde niemand de deur uit te sturen. Na een heftige bevalling en een behoorlijke knip was ik zelf ook nog niet zo snel hersteld. Maar bij nummer twee ben ik van te voren heel duidelijk geweest. In de kraamweek alleen maar de echte naaste familie. En daarna moesten ze bellen als ze wilden komen. Ons mannetje had veel last van krampjes dus ik zat halve nachten met een gillend kind. 'S middags gingen wij hier alledrie het bed in om te rusten. Dan ging de telefoon ook uit. Ik had met mijn man een codewoord afgesproken voor het bezoek in de avonduren. Als ik dat woord zei dan werkte hij het bezoek netjes de deur uit. Verder hadden wij ook de afspraak dat er door de week maar twee avonden bezoek kwam. In het weekend kon het overdag maar ook niet allebei de dagen. Dit werkte bij ons heel erg goed. Ik had het anders ook niet volgehouden met die gebroken nachten. Succes!!
Annemiek2
"zeuren" (als je het zo al mag noemen) en zwanger zijn horen ergens een beetje bij elkaar, zeker als het de 1ste keer niet zo lekker liep. Ook wij hebben onze zoon die nu 20 maanden is nog nooit een aantal uren alleen bij andere gelaten. We kunnen het wel zelf. Wel geteld 4 x 1 uurtje en minder bij andere waarvan er 2x totaal mislukt en dus nooit meer gedaan. 1x 10 minuten en 1x omdat mijn man ziek was en ik weg moest iemand erbij in huis. Dus zo vreemd is dat kennelijk niet. Ook leuk voor mij om te weten ;). Kraambezoek is ook zo lastig, komt er iemand onverwacht terwijl je probeert te voeden helaas al was het de koning kom later maar terug of bel maar. Tuurlijk wel beleefd maar voet bij stuk gehouden. Ook hier kraambezoek dat uren bleef en niks deed. Toen de (zefgemaakte) kaarten verstuurd en rondgedeeld waren kon men lezen dat ze mochten bellen tussen 9:30 en 20:00 uur en van te voren bellen voor bezoek. Ook ik durfde niet te zeggen dat het genoeg geweest was en dat ze mochten gaan. Je kunt ook een kraamfeest organiseren een paar weken na de geboorte. Mensen die wat verder weg wonen wat later in je kraamperiode inplannen dan kunnen ze iets langer blijven plakken. Ook kun je van te voren zeggen hoe lang ze welkom zijn. Stel ze willen helpen met iets kunnen ze wat langer blijven (was ophangen kost ook wat tijd). Ik wist niet wat ik moest verwachten van het kraambezoek maar had ik geweten wat er op me af kwam had ik dit soort truckjes bedacht ;) Heel veel sterkte de komende weken en bij je bevalling en natuurlijk in de kraamperiode.