En jouw naam is...
16 maart 2022.
Mijn vader heeft mij vanuit het ziekenhuis naar huis gebracht en zowel Marcel als mijn moeder kwamen ook naar ons huis. Marcel was er als eerste en mijn moeder een paar minuten later. We hebben het over wat er nu gaat gebeuren, maar Marcel en ik waren ook aan het dubben over de naam. Voor sommige mensen is een miskraam "pech-gehad" en wordt er geen naam aan het kindje gegeven. Dit omdat het geslacht in sommige gevallen nog onbekend is, maar ook omdat meestal niet iedereen op de hoogte is. Dit wondertje hebben we aangekondigd, iedereen heeft naar hem/haar uitgekeken, dus het besluit is direct: deze baby verdient een naam. Nu ons kindje "het" noemen "omdat we pas 9 weken waren". Voelt voor ons niet als genoeg liefde en eer aan het kindje wat 9-weken bij ons heeft mogen zijn. Mijn moeder noemde onze baby al een paar weken Charlie, dat is gender-neutraal en daar zou ze mee stoppen als we de naam bekend zouden maken. Het is de eerste naam die in Marcel op kwam. Na een uurtje zwaaien we mijn ouders uit en terwijl ik de voordeur dicht doe kijk ik Marcel aan. "Riley". Marcel vind het mooi, maar andere runner-ups op de lijst zijn Teddy of Spencer. We besluiten er nog even over na te denken.
Na een paar uur in bed piekeren, verdrietig zijn en gewoon samen een beetje voor ons uit staren settelen we op een naam. Ons wondertje wordt Riley. We wilden al onze kinderen een naam geven die zou eindigen op de '-ie' klank. En Henry en Riley klinkt als een hele mooie combinatie.
Verdriet overmant de vreugde, Liefde en hoop naast immense pijn. Zeker nu we weten, dat Riley ook niet bij ons zal zijn. 9-weekjes mocht jij groeien, jouw lichaampje 2,3 cm klein. Blijf je in ons hartje wonen, dat lijkt ons erg fijn.
Bovenstaande afbeelding sturen we met berichtje rond naar onze familie en vrienden. Later plaatsen we het ook nog op social media. Er zijn mensen die niet snappen dat we het risico genomen hebben Riley aan te kondigen voor de "veilige" 12-weken grens. Er zullen vast mensen zijn ook niet snappen dat Riley een naam heeft gekregen. Opmerkingen als "3-keer is scheepsrecht" laten direct zien hoe goedbedoeld ook, mensen ons niet helemaal niet snappen. Maar Marcel en ik weten nu vrij zeker dat we er goed aan hebben gedaan. Hoe klein ook, Riley hoort erbij! Riley zal, net als Henry, altijd deel blijven van ons leven. Hoe pijnlijk sommige stukjes ook zijn. De komst van Riley heeft ons namelijk ook geholpen. Het heeft ons geholpen inzien dat er ook gewoon nog mooie dagen zijn, dat de zon nog schijnt en de bloemen nog groeien. Dat het nu anders loopt dan gepland is onbegrijpelijk en verdrietig, maar ook dit wondertje heeft ons laten groeien. Riley heeft ons geholpen. Voor ons is dit goed.
Momenteel zijn we bezig met uitzoeken of we Riley ook bij ons gezin kunnen laten inschrijven. Omdat Riley nog geen 24 weken was, heeft dit wat voeten in de aarde.
Carinspixels
Zo verdrietig dat het weer niet zo mocht zijn. Jullie kunnen dit, jullie komen erdoorheen. We kijken vanaf de zijlijn toe en zijn er als het nodig is. We houden van jullie, van Henry en van Riley. Kus
Mama van 2
Veel sterkte en kracht gewenst met de geboorte straks van jullie kleine Riley.
Esmee96
Dankjewel ❤️. We hebben ons best gedaan. Het moeilijkste moet nog komen
Mama van 2
Prachtige naam hebben jullie gekozen en wat een mooi gedichtje heb je geschreven om het verlies van jullie geliefde Riley. Veel sterkte gewenst ♥️