En ineens.. is het er niet meer..

Helaas is onze nachtmerrie werkelijkheid geworden..

Bij de 8-weken echo konden ze te weinig zien om te zeggen of het een goede zwangerschap was, het was nog te klein. Er waren 2 mogelijkheden, óf de echo was te vroeg en het was echt pas 5 weken oud, óf het is met 5 weken gestopt met groeien.. 

Anderhalve week later, eindelijk naar de VK voor nog een echo, en het is écht niet meer gegroeid.. Het leeft niet meer..

Afgelopen vrijdag nog een extra echo bij de Gyn in het zkh, en ook die gaf aan dat er geen leven is, geen groei, geen hartslag, niets.. Gelijk medicatie meegekregen, ‘s middags de eerste orale pil, en gisteren middag de eerste vaginale pillen..

En nu.. Nu ben ik het echt kwijt.. Met tranen in mijn ogen moet ik het dan echt toegeven.

Ik ben niet zwanger meer.

Ik voel me zo leeg. Zo verdrietig. Het eerste rompertje was al in huis, eentje met Stormtroopers erop want mijn man is zo gek op Star Wars, en ongeacht of het een jongetje of meisje werd, het zou gedragen worden.

Er waren al shirtjes gekocht voor mijn kids, 1 met daarop ‘Ik word grote zus’, en de andere met ‘Ik word grote broer’. Voor mijn schoonouders ligt er een badcape klaar die we hadden willen geven voor hun eerste kleinkind, om bij hen te bewaren. Ook waren voor mij de eerste zwangerschapskleren al binnen, gezien er al een buikje begon te groeien..

Ideeën voor de babykamer al opgeslagen op Pinterest, de eerste Zwangerbox al opgehaald bij de Blokker, iedere week in de Zwangerschapsapp gekeken hoe groot de ‘vrucht’ deze week was.

Maar alles kan weer terug in de kast, mijn kids krijgen hun shirtjes nog niet aan, mijn man zijn eerste échte kindje komt nog niet, de app is verwijderd, en ik?

Mijn borsten doen nog steeds pijn, de katten zoeken me nog steeds op, ik ben nog steeds op gekke tijden misselijk, maar.. Ik ben niet zwanger meer.