En het wordt een...

Voor dat ik moeder werd had ik de wens om ooit mama te worden van een meisje. Vervolgens werd ik zwanger en was ons eerste kind een jongen. Inmiddels ben ik 34 weken zwanger en gisteren hebben we aan onze familie bekend gemaakt wat het geslacht is van ons tweede kindje. En rara, het wordt... alweer een jongen! En gezien ik niet de wens heb meer dan 2 kinderen te krijgen betekent dat dat ik nooit moeder zal worden van een meisje. Maar om eerlijk te zijn boeit me dat inmiddels echt helemaal niks meer...

Sterker nog, om echt helemaal eerlijk te zijn, vind ik het eigenlijk belachelijk dat we ons er zo druk om maken wat het geslacht is van ons kindje. Want zeg nou zelf: je gaat het toch niet weg laten halen als het een meisje is terwijl je eigenlijk had gehoopt op een jongen? Dus... wat maakt het uit? En is het niet veel belangrijker om er aandacht voor te hebben dat je überhaupt (gezegend bent dat je) een kindje krijgt? En dat het kindje gezond is?

Sinds ik zwanger werd van Jens heb ik vele verhalen gehoord waarin alles anders liep dan van tevoren gedacht. Van ouders die niet zwanger konden worden tot ouders die het vreselijke besluit hebben moeten nemen om hun kindje weg te laten halen, omdat bij de 20 weken 'pretecho' bleek dat alle botjes in het lijfje van hun kindje al gebroken waren, tot overlijden van het kindje bij de geboorte. 

Het maakt me daarom alles behalve uit of wij een jongen of een meisje krijgen. Ja ik ben blij met een jongen en ja ik zou net zo blij zijn geweest met een meisje. Ik voel me dankbaar en gezegend dat wij opnieuw ouders mogen worden. Dat wij in tegenstelling tot zo veel andere vrouwen wel kinderen kunnen, mogen, krijgen. Dat het bij ons geen enorme strijd is geweest. Dat ik tot twee keer toe heel erg snel zwanger mocht worden. Geen miskraam heb gehad. Dat ik al één gezond kindje op de wereld heb mogen zetten en dit straks nog een keer mag doen. Daarvoor ben ik intens dankbaar.

Ik leef mee met alle vrouwen, met alle moeders, die niet zo gezegend zijn. Bij wie het anders is gelopen. Die niet of met heel veel moeite zwanger worden. Die hun zwangerschap voortijdig hebben moeten afbreken. Of hun kindje hebben verloren bij of net na de geboorte. Laten we daar even bij stilstaan in plaats van te roepen 'ja wat leuk dat het een jongen is' of 'jammer dat je nu dan geen meisje krijgt'.