En dan komt er een 4e kindje

Zwanger van ons vierde kindje. Wat ben ik dankbaar en blij dat ik dit weer mag meemaken. Iedere keer weer opnieuw zwanger worden is al bijzonder. Maar voor de VIERDE keer lijkt wel extra bijzonder. Misschien omdat ik ergens me er bij neer had gelegd dat manlief 3 kindjes meer dan genoeg vond. Of misschien omdat ik het gewoon niet kan geloven dat  ik wéér zo snel zwanger ben. Een vierde kindje, aan het groeien in mijn buik!

Maar dan moet je toch een andere auto? En heb je wel genoeg ruimte in je huis? Opmerkingen die ik vaak kreeg als ik deelde dat ik de wens voor een vierde kindje had. Nou vind ik die auto niet zo'n groot probleem. Mijn auto wordt gewoon omgerolen voor een modelletje buurtbus. En die ruimte in ons huis hebben we sinds we in ons nieuwe huis wonen ook. Toch hebben we wel even getwijfeld. Alles loopt zo soepel binnen ons gezin. Er is structuur, financieel kunnen we nog steeds doen wat we willen en we zijn allemaal gezond. 

Toch bleef vooral bij mij de wens voor een vierde kindje heel erg. Ik heb nog nooit het gevoel gehad dat ons gezin 'compleet' was, en ik kon dan ook soms jaloers zijn op vriendinnen die dit wel heel standvastig konden uitspreken. 

Afgelopen jaar keken manlief en ik samen naar het programma op tv: 'Een huis vol'. Een programma waarin grote gezinnen met 8, 9 en 11 kinderen gevolgd werden in hun dagelijks leven. Mij fascineert dat. De gezelligheid, structuur en warmte binnen zo'n groot gezin. Bij gebrek aan iets beters keek manlief mee. Maar na een tijdje volgde hij toch ook het programma actief mee. En een aantal weken later kwam het woord eruit. Hij vond een groot gezin toch ook wel wat. En had er goed over nagedacht. Een vierde kindje leek hem ook wel wat. Maar zelfs 8 kindjes zou hem fantastisch lijken. Ik wist niet wat ik hoorde. Maakte hij nou een grapje? 

Nee, het leek hem echt fantastisch. En dus besloten we te overleggen met onze andere kindjes. Hun mening was voor ons ook belangrijk. Sophia is nu 6,5 jaar en snapt het echt al heel goed. Dus tijdens het avondeten begonnen we erover. We vroegen of ze het leuk zouden vinden als er nog een broertje of een zusje bij zou komen. Daar hoefde ze niet over na te denken. Zowel Sophia als Thiago zouden het super leuk vinden als er nog een kleintje bij zou komen. En daar was ik heel blij mee. Ik weet niet of ik er voor zou kunnen gaan als ze hadden aangegeven dit absoluut niet te willen. Maar gelukkig voelen ze zelf ook goed aan dat we liefde genoeg hebben. En er meer dan genoeg liefde voor hun zou blijven.

De tweede stap was een beetje peilen bij de Opa's en Oma's. Vonden die ons compleet gestoord? Of durfde ze het ook wel aan om eens op te passen op 4 kindjes. Ook die reageerde allemaal enthousiast. Mijn moeder had het al wel aangevoeld. Die zei gelijk dat het helemaal bij ons paste. En daar heeft ze gelijk in. In denk ook inderdaad dat het gewoon bij ons past. Die warmte en drukte van een groot gezin. 

Ons vierde kindje is dus geen ongelukje. En ook niet voor de kinderbijslag zoals mijn zwager er als grapje ingooide. Maar een mega bewuste keuze. En dat dit wondertje al zo snel mag groeien in mijn buik maakt me mega dankbaar. Een kindje mogen krijgen is niet vanzelfsprekend. En toch is het ons nu weer gegeven. Laat de tijd maar lekker langzaam gaan. Want misschien is dit toch echt de allerlaatste keer. Al wil manlief nu gelijk door voor acht kindjes. Bedankt familie Jelies en familie Kraan.

Dit vierde zwangerschaps avontuur volgen? Volg me dan op Instagram @huisje.vol.liefde