En dan het moment: je wordt papa!

Jaren hebben we er onderling veel over gesproken, maar vaak plaatsten we eerst een aantal beren op de weg, voordat we vonden dat we er klaar voor waren; kinderen. Want je stelt jezelf veel vragen voordat je de keuze maakt om te proberen zwanger te raken; Zijn we er wel klaar voor? Kan het financieel allemaal wel? Is ons huis wel goed genoeg? Is onze plek in de arbeidsmarkt wel sterk genoeg? En zo kunnen we er nog wel legio noemen. Maar dan volgen we ons gevoel en weten we dat wij het samen écht wel aankunnen. Er zijn meerdere lastige momenten in ons gezamelijke leven op ons pad gekomen, maar deze hebben we samen vakkundig van de weg gehaald, dus dan moeten deze beren ook wel lukken! Sleutel in die momenten? Kiezen voor positiviteit! 

En dan is het moment daar; de zwangerschapstest ligt op ons nachtkastje en het is afwachten. Wat men zegt dat seconden zijn, lijken uren of dagen (iets overdreven natuurlijk). Snel kijk ik of er al een tweede lijntje te zien is, maar helaas. Ietwat teleurgesteld valt mijn hoofd weer in het kussen. Mijn vrouw heeft echter nog steeds vertrouwen; 'wacht maar even.....'. Na een poosje werp ik nogmaals mijn blik, nadat ik mijn bril goed heb opgezet, op de test en zie ik een heel dun tweede lijntje naast de dikke, donkere lijn; WHAAAAAAAAAAAAAAA!!! Een tweede lijn is een tweede lijn, hoe dun hij ook is! Direct werd een vrachtwagen vol zwangerschapstesten aangerukt om aan alle onzekerheid een einde te maken en allen lieten, in meer of mindere mate, een tweede lijntje of anderszijds zien dat het 'raak' was. Ik zou papa gaan worden. Oh, mijn god, het is nu echt! Dat gevoel dat dan door je lichaam giert van plezier en intens geluk dat gepaard gaat met spanning en onzekerheid. En nu? Ik wil het wel van de daken schreeuwen, maar dat lijkt me nog iets te vroeg. Wat we jaren hebben besproken, is nu werkelijkheid; ons huis gaat zich opmaken voor een derde bewoner, ons eerste kindje!