Emotionele tijd....

24 weken zwanger: levensvatbaar!

Dit geeft me ergens toch een fijn en rustig gevoel dat deze grens bereikt is, maar toch was Sep ook levensvatbaar en hij heeft het niet gered. Dus toch ergens ook wel spannend weer, zeker omdat het in deze termijn met Sep allemaal gaan spelen is. Nog steeds voel ik me goed, ik kan toch wel een beetje genieten van mijn zwangerschap maar het is niet zo dat alles van een luie dakje gaat zoals het toen bij Sep ging in het begin. Ik heb toen de zwangerschap erg onderschat, ik wist niet dat het zo zwaar kon zijn en nu ben ik me daar veel bewuster van.

Deze zwangerschap ben ik erg vermoeid, ik kan prima de klok rond slapen en smiddags heb ik altijd de behoefte aan een middag slaapje. De verloskundige verteld dat mijn lichaam hard moet werken en dat ik er maar aan toe moet geven. De bloeddruk is over het algemeen goed, maar lijkt wel te stijgen. Nog net onder de grens die gesteld is bij mij, maar de verloskundige vind dit niet stabiel genoeg zeker gezien mijn bloeddruk tijdens de kerstvakantie (iets met complete rust) ontzettend goed was en daarna weer schommelend. Ze stelt rust voor, minder werken en een stapje terug in het huishouden. Uit voorzorg maar ook omdat ik zo moe ben. Mijn werkgever gaat hier goed mee om, heel begripvol en geeft zelf aan dat het een goed idee is om 3 uur per dag te gaan werken. Zelf dacht ik aan 5 uur per dag, maar mijn werkgever wil geen enkel risico met me lopen dus dat is fijn en ik kan de rust wel goed gebruiken, zeker omdat ik er dan alles aan gedaan heb om deze zwangerschap zo goed mogelijk te laten verlopen en niet weer met schuldgevoelens te moeten lopen.

Hellp-klachten

Toch lijkt het allemaal makkelijker te gaan dan het gaat. Deze week krijg ik klachten, klachten die lijken op hellp klachten. Zoals afgesproken bel ik de verloskundige en daar kan ik terecht. De bloeddruk word gemeten: boven de 140/95. Dat is hoog! Te hoog.... dus ga ik door naar het ziekenhuis.

Vol spanning komen mijn man en ik daar aan, eerst ga ik aan de ctg en aan de bloeddrukmeting die toch nog hoge metingen aangeeft maar met de baby is alles goed. Zodra ik dat eigenlijk hoor zakt de bloeddruk weer.

Deze avond is mijn bloed geprikt en urine onderzocht en eigenlijk is alles in orde. Ik ben dus geen hellp-syndroom aan het ontwikkelen en de pijn die ik heb is deze keer wel echt groeipijn. Gelukkig maar! We mogen gewoon weer naar huis en komen de ochtend erna weer terug voor een controle.

De volgende dag is mijn bloeddruk goed. Mijn ijzer is wat aan de lage kant, hier krijg ik ook weer een pilletje voor. Wat de teller op 4 pillen in totaal per dag zet, maar alles voor deze zwangerschap zo goed mogelijk te laten verlopen! Eigenlijk lijkt dat ook zo te gaan, door de pijn ben ik me toch zorgen gaan maken en onbewust ben ik toch veel bezig met dat in de vorige zwangerschap het nu is gaan spelen en daar heb ik hoge bloeddruk van gekregen. Die overings weer stabiel is, dus ik heb ook weer rust.

Babykamer

Week 24 en 25 gaan verder goed, ik geniet toch wel een beetje van de zwangerschap. Mijn man is bezig met het schilderen van de babykamer en ik bestel hier en daar wat spulletjes voor de baby en kijk erg uit naar zijn komst.

Als ik 26 weken zwanger ben word de babykamer geleverd, ik merk aan mezelf dat ik de dagen ervoor wat emotioneler ben en ik in de nacht onrustiger slaap. Vorige keer kwam de babykamer eigenlijk op 7 mei en ons zoontje is uiteindelijk op 7 mei geboren dus ik vond dit wel spannend, maar wel wetend dat deze keer ons zoontje nog niet zou komen: ik voelde me lichamelijk immers goed.

De babykamer werd geleverd en gelukkig was mijn moeder er bij als steun, omdat ik zo emotioneel ben de laatste dagen. Zodra de kamer binnen gebracht werd kon ik alleen maar denken “Dit hebben we Sep nooit kunnen geven”. Ik kon ieder moment in huilen uitbarsten, maar ik hield me groot. Toen mijn man de babykamer in elkaar ging zetten had ik die gedachtens weer, maar toen ik uiteindelijk zelf aan de inrichting kon gaan beginnen en wasjes kon gaan draaien vond ik dat wel weer fijn. Ik werd me ergens ook bewuster dat ons 2e babytje hier wel echt komt wonen, want zijn kamertje is af en we hebben alle spulletjes bij elkaar. Maar ik hoop dat hij voorlopig nog veilig in mijn buik blijft zitten, al vind ik dat heel spannend. Ik denk vaak blijft hij goed groeien in mijn buik? Blijf ikzelf gezond? Komt deze keer wel alles goed? Even ben ik de positiviteit kwijt, maar toch denk ik ook steeds meer misschien was vorige keer domme pech en komt het nu wel goed. De tijd zal het leren, maar ik ben wel iets angstiger momenteel en erg emotioneel omdat ik veel terug denk aan deze termijn bij Sep. Overdag gaat het allemaal goed, zo lang ik bezig ben maar vooral snachts slaap ik onrustig.

Babyshower

Op 20 februari word ik verast door mijn zusje en bestevriendin met een babyshower.

Het is nog steeds coronatijd, dus ergens zag ik die niet aankomen. Maar ergens ook weer wel want mijn moeder deed deze week een beetje geheimzinnig en het was lekker weer vandaag dus mijn man en ik zouden gaan wandelen, hij zag er immers wel heel goed uit om te gaan wandelen en ook hij deed een beetje geheimzinnig. Dus toen begon ik wel iets te vermoeden.

Vrienden van ons zouden ook mee gaan wandelen, maar of we elkaar zouden treffen in het wandelgebied of dat ze ons kwamen ophalen wist ik niet? Ik besloot maar even een appje te sturen waarop ik geen reactie kreeg, het is sowieso niks voor hun om niet te reageren en zeker nier als we over een halfuurtje al afgesproken hebben.... ook verdacht. Dus ik besluit maar even een jurkje aan te trekken voor als het toch zo zou zijn.

En jawel hoor, daar gaat de bel.... mijn zusje en beste vriendin staan voor de deur met een uitnodiging voor mijn babyshower!!

Ik ben blij verast en vraag meteen waar mijn moeder is want i.v.m. de corona had ik verwacht dat we met z’n 3tjes zouden zijn, maar niets was minder waar.... bij mijn ouders huis aangekomen waren daar ook nog een paar vriendinnen, dat was wel echt een verassing!

Helaas kon niet alle familie en vriendinnen hier zijn i.v.m. de coronamaatregelen maar dat vond ik heel begrijpelijk en sommige willen zich wel echt aan maatregelen houden en dat respecteer ik.

We waren nu al met meer mensen dan van Rutten mocht en dat was al een hele grote verassing voor me!

We aten blauwe cupcakes, zelfgemaakte hapjes en schreven wensen op voor de baby, de meiden raden namen van de baby, ik moest babyfoto’s raden van degene die er waren en we werden overspoelt met leuke cadeautjes!

Ook kregen we een boek aangeboden waarin alle mensen, waaronder ook de mensen die er niet bij konden zijn een lief stukje voor ons en de baby hadden geschreven en het geslacht, datum, naam, gewicht hadden geraden.

Wat heb ik genoten van deze dag, ergens had ik het verwacht maar het kwam ook geheel onverwachts, dit was precies wat ik even nodig had deze week!

Dankbaar ben ik dat mijn zusje en beste vriendin dit georganiseerd hebben en heel dankbaar ben ik dat de mensen die daar waren er toch waren ondanks deze coronatijd. Ik heb even al mijn zorgen kunnen vergeten en ik heb echt genoten!!!!